«7»: Ταινίες με τον αριθμό επτά

Ο αριθμός επτά έχει κάνει επανειλημμένως την εμφάνισή του στην έβδομη τέχνη. Και πώς να γινόταν διαφορετικά. Ανά τους χρόνους, ο αριθμός επτά έχει χρησιμοποιηθεί αναρίθμητες φορές στη λογοτεχνία, τη λαογραφία, την ιστορία και τις θρησκείες, κατεξοχήν πηγές έμπνευσης του κινηματογράφου. Οι επτά σοφοί της αρχαιότητας, οι επτά μέρες της δημιουργίας, Έβδομος Ουρανός. Επτά επί Θήβας, οι επτά ζωές της γάτας. Ακόμα όμως και στον χώρο της επιστήμης, το επτά το συναντάμε και το «ανακαλύπτουμε» και σε φυσικά φαινόμενα. Επτά είναι τα χρώματα στο ουράνιο τόξο, επτά και τα ορατά ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Ακόμα και εκτός δυτικού κόσμου, το επτά έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία και παρουσία, τόσο στο Ισλάμ και τον Ινδουισμό, όσο και στον Ταοϊσμό και τους Ινδιάνους.

Ο λόγος που το συναντά κανείς τόσο συχνά σε τόσο διαφορετικά μέρη, ομολογώ πως μου διαφεύγει. Όπως μου διαφεύγει και το γιατί εν τέλει και η ρημάδα η εβδομάδα, επιλέχθηκε να έχει επτά μέρες. Είναι φαίνεται κάποια πηγή έμπνευσης το έξι όταν του προστεθεί ακόμα ένα; Δε γνωρίζω και δεν είναι και της παρούσης γιατί, όπως λέει και μια δημοφιλής ψυχολογική θεωρία, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να κρατάει στην τρέχουσα μνήμη του επτά αντικείμενα, οπότε ας μην χρονοτριβούμε και ας δούμε καλύτερα επτά ταινίες οι οποίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άφησαν το στίγμα τους στο χρόνο, έχοντας το «7» στον τίτλο τους.

---

1. Snow White And The Seven Dwarfs (1937)



Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων. Βασισμένη στο κλασικό παραμύθι των αδελφών Grimm, είναι η πρώτη ταινία του Walt Disney που έμελλε να επηρεάσει το είδος καθοριστικά και να επαναδιανεμηθεί πολλές φορές στους κινηματογράφους, με τελευταία το 1993. Ήταν υποψήφια για Oscar για τη μουσική της ανεπιτυχώς, απέσπασε όμως εν τέλει το βραβείο «τιμής ένεκεν» από την επιτροπή, για τον Walt Disney, την ίδια χρονιά (!) καθώς άνοιγε μια νέα σελίδα για τον κινηματογράφο. Για την ακρίβεια, ο Disney έλαβε ένα αγαλματίδιο φυσιολογικού μεγέθους και επτά μικρότερα. Παραμένει στο τοπ-10 του box office μέχρι και σήμερα.

---

2. Seven Samurai (1954)



Η ταινία - σταθμός του Kurosawa. Τη συνοδεύουν τόσοι τίτλοι και τόσες αναφορές που μοιάζει επαναλαμβανόμενο το οτιδήποτε κι αν αναφέρει κανείς. Είναι από αυτές τις ταινίες που μένουν στην ιστορία ως «μία από τις καλύτερες», γιατί καταφέρνει να κερδίσει κοινό και κριτικούς. Η ιστορία ακολουθεί την περιπέτεια των κατοίκων ενός χωριού που ζητούν βοήθεια από έμπειρους σαμουράι για να προστατευτούν από τις επιδρομές που αναμένεται να γίνουν από ληστές, στην επόμενη σοδειά. Οι "Επτά Σαμουράι" αποτελούν σεμινάριο για το πώς γυρίζεται και μοντάρεται μια ταινία δράσης, και αυτό εν έτει 1954. Δε θα μπορούσε όμως να μνημονεύεται από πολλούς και ως «η καλύτερη ταινία δράσης όλων των εποχών», αν δε βασιζόταν στο εξαιρετικό σενάριο και τους αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, που κάνουν το ενδιαφέρον του θεατή να μη φθίνει, παρά τις τρεις και μισή ώρες διάρκειας. Η επιρροή της στον παγκόσμιο κινηματογράφο υπήρξε μεγάλη αλλά και άμεση, καθώς θα δούμε και παρακάτω.

---

3. The Seven Year Itch (1955)



Μια αξιόλογη ρομαντική κομεντί που είναι ευλογημένη με μία από τις πιο εμβληματικές σκηνές του κινηματογράφου αλλά και του 20ού αιώνα, αυτή της Marilyn Monroe να συγκρατεί το άσπρο φόρεμά της κόντρα στον αέρα. Η ταινία όμως δεν προσφέρεται μόνο για τη σκηνή αυτή ή για τα τερτίπια της Monroe μπροστά στο φακό. Με αυθόρμητη ροή, επόμενο του ότι αποτελεί μεταφορά θεατρικού στον κινηματογράφο, διαθέτει εξαιρετικά ευχάριστες σκηνές καθ’ όλη τη διάρκεια. Και μέσα από αυτό το απολαυστικό κείμενο, καταφέρνει να παρουσιάσει μία ενδιαφέρουσα ματιά στις σχέσεις και στον έγγαμο βίο, με πολύ καλές ερμηνείες από την Monroe στο ρόλο της γυναίκας πειρασμού και τον Tom Ewell σε εκείνον του δοκιμαζόμενου συζύγου.

---

4. The Seventh Seal (1957)



Μία από τις ταινίες που κατέστησαν τον Ingmar Bergman ως έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Μια εικαστικά εξαιρετική αλληγορική ταινία που πραγματεύεται τα ζητήματα του χρόνου και του θανάτου, ασκώντας παράλληλα κριτική σε θέματα θρησκείας και πολιτισμού. Ο Θάνατος είναι συνεχώς και πανταχού παρών στα μεσαιωνικά τοπία, συνοδός του πρωταγωνιστή, ενός σταυροφόρου που επιστρέφει στην πατρίδα του, Σουηδία, για να την βρει αποδεκατισμένη από την πανούκλα. Η φυσική παρουσία του Θανάτου προσφέρει απλόχερα λαβές για αλληγορικές σκέψεις, τόσο για τον ίδιο όσο και για την έννοια του χρόνου. Η ταινία έχει αφήσει παρακαταθήκη πολλές σκηνές που μνημονεύονται ως κλασικές, με σημαντικότερη ενδεχομένως την πρώτη σκηνή, όπου αρχίζει η παρτίδα σκάκι.

---

5. The Magnificent Seven (1960)



Το αμερικανικό remake του "Seven Samurai" του Kurosawa, γουεστερνοποιημένο. Αυτή τη φορά, ένα μεξικανικό χωριό ζητάει τη βοήθεια μπαρουτοκαπνισμένων πιστολέρο ενάντια στις επιδρομές ληστών που έχουν λυγίσει τους κατοίκους. Εκεί που υστερεί σε σχέση με το πρωτότυπο όσον αφορά στη ροή, αναπληρώνει με εξαιρετικές ερμηνείες κυρίως από τους Yul Brynner και Steve McQueen, καθώς και αξιομνημόνευτες ατάκες από τους σκληρούς πρωταγωνιστές που παραμερίζουν τις φιλοδοξίες τους για να βοηθήσουν τους κατατρεγμένους χωρικούς. Μπόνους η εξαιρετική σκηνή όπου γνωρίζουμε τον πρωταγωνιστή Yul Brynner η οποία μαζί και με πολλές άλλες που ακολουθούν αποτελούν κάτι παραπάνω από κλασικές, ειδικά στον τομέα του γουέστερν. Δεύτερη πιο προβεβλημένη ταινία στις τηλεοπτικές οθόνες των ΗΠΑ, πίσω από το "The Wizard Of Oz".

---

6. Seven (1995)



Μιλώντας για τηλεοπτικές προβολές, ας περάσουμε στο "Seven" ή "Se7en", αγαπημένο και στην ελληνική τηλεόραση. Το σκοτεινό θρίλερ του Fincher πατάει σε ένα μάλλον χιλιοπαιγμένο σενάριο, με τον έμπειρο-έτοιμο-προς-συνταξιοδότηση ντετέκτιβ (Morgan Freeman) να πρέπει να συνεργαστεί με τον νέο και ατίθασο (Brad Pitt) σε μία όχι και τόσο συνηθισμένη υπόθεση. Τελικά η ταινία στέκεται στα πόδια της και παραμένει στις μνήμες των θεατών, χάρη στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και φωτογραφία του βροχερού τοπίου της πόλης (της Νέας Υόρκης;), την εθιστική διαδοχή των σκληρών εγκλημάτων που τιμωρούν τις επτά θανάσιμες αμαρτίες αλλά κυρίως λόγω των εξαιρετικών ερμηνειών των Morgan Freeman και Kevin Spacey.

---

7. 7 Days In Havana (2012)



Για το τέλος θα επιλέξω μια πρόσφατη ταινία που βρέθηκε στην ενδιαφέρουσα κατηγορία «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ των Καννών. Επτά διαφορετικοί σκηνοθέτες σκηνοθετούν επτά ιστορίες που αφορούν σε επτά μέρες στην πρωτεύουσα της Κούβας. Έχουμε την ευκαιρία να δούμε σκηνοθεσία Benicio Del Toro ("Δευτέρα") αλλά και αναπάντεχα καλή υποκριτική Emir Kusturica ("Τρίτη")! Το εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο, καθώς η ταινία καταφέρνει να διατηρεί μια συνοχή, προσφέροντας στο δρόμο όμορφα πορτρέτα των διαφορετικών ηρώων, πάνω στον καμβά της πολύχρωμης Αβάνας. Ιδιαίτερη μνεία στην πανέμορφη συνεισφορά του Elia Suleiman, με την "Τετάρτη", και τα καταπληκτικά του πλάνα που αιχμαλωτίζουν μοναδικά τη μελαγχολία και την ομορφιά της Αβάνας και των ανθρώπων της.