«7»: Λόγοι που έχουμε ήδη κλείσει εισιτήρια για το Χόμπιτ

Τα εισιτήρια έχουν κλείσει, οι απαραίτητες επαναπροβολές του πρώτου μέρους αλλά και της έταιρης τριλογίας έχουν προγραμματιστεί (μόλις είδα τη Συντροφιά δηλαδή, να μπω στο mood) και τα φανμπόικα γεροκόκκαλά μου τρίζουν από ανυπομονησία για το επόμενο ταξιδάκι στη Μέση Γη. Ο χρόνος που φάνηκε σαν αιωνιότητα από τότε που αντικρύσαμε το Μοναχικό Βουνό από μακριά επιτέλους πέρασε, μπήκε ο Δεκέμβης και σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα ορμήσω στους σινεμάδες σαν αφηνιασμένο σπηλιώτικο τρολλ, αναζητώντας τη δόση μου από Τόλκιν.

Σε αυτό το εφτάρι παρουσιάζω τους εφτά λόγους για τους οποίους έχω ήδη κλείσει εισιτήριο για το Σαββατοκύριακο της πρεμιέρας. Οι λόγοι είναι καθαρά προσωπικοί και φανμποΐστικοι, αλλά μέσες άκρες πιστεύω πως θα αντιπροσωπεύουν την κύρια μερίδα του κόσμου που θα πάτησε το άρθρο τούτο με την υπογραφή μου. Πατάμε εδώ για το κατάλληλο soundtrack και πάμε. Enjoy.

Προσοχή! - Δεν ξέρω ακριβώς τι θεωρεί ο καθένας σας spoiler (καθώς μιλάμε για ένα βιβλίο 76 ετών), αλλά το παρακάτω κείμενο περιέχει κάποια στοιχεία (ήρωες κυρίως) που ίσως ενοχλήσουν κάποιον ο οποίος έχει πλήρη άγνοια για την γενικότερη ιστορία του Χόμπιτ. Τίποτα τρανταχτό πάντως (επίτηδες άφησα κάποιους ιδιαιτέρως εντυπωσιακούς στην απ' έξω), δεν είμαι και τόσο μπετόν.

---

---

1. Όσο Bombur αντέξουμε



Το εξαιρετικό και διακριτικό comic relief που προσφέρει ο τετράπαχος νάνος προσέδιδε όσες ανάλαφρες στιγμές (σε περίπτωση που δεν κατάλαβες το comic relief) χρειαζόταν η πρώτη ταινία. Ρηχό κατά μία έννοια, καθώς απλά βλέπουμε έναν υπερβάρο τύπο με φανταστικό μούσι να τραβάει επικά ζόρια καθώς προσπαθεί να εκπληρώσει το κουέστ που θα δώσει σπιτικό σε αυτόν και τη φάρα του, αλλά τουλάχιστον δεν είναι όσο χαζοχαρούμενο ήταν κάποιοι διάλογοι Μέρι-Πίππιν (ναι, το είπα). Προσωπικά στηρίζω με πάθος Bombur και αναμένω επικές στιγμές στο δάσος του Mirkwood.

---

2. Stephen Fry



Εντάξει, εδώ ίσως έχουμε να κάνουμε με κάτι λιγότερο οικουμενικό και ξεκάθαρα προσωπικό. Είμαι φανμπόης. Θαυμάζω τα βιβλία του, την ευφυία του, τον τρόπο ομιλίας του, τις ιδέες του, τις εκπομπές του, τα πάντα. Έτσι λοιπόν με το που άκουσα πως συμμετέχει και αυτός στη τριλογία έβγαλε μία κραυγή δεκαπεντάχρονης και χόρεψα λιγάκι στην καρέκλα μου (γιατί όταν είσαι στο Ίντερνετ, δεν σηκώνεσαι). Σε έναν σχετικά γλοιώδη ρόλο -στον οποίο δεν θα αναφερθώ παραπάνω ελέω spoiler- περιμένουμε να θαυμάσουμε το εξαιρετικό του υποκριτικό ταλέντο και τον τρόπο με τον οποίο θα βυθιστεί ο ίδιος στον μαγικό κόσμο του Tolkien και της Λιμνούπολης (της άλλης βρε, ποιός Ντόναλντ;)

---

3. Ξωτικά pt.1



Είδαμε στον Άρχοντα (και στο πρώτο Χόμπιτ) τα νορμάλ (;) ξωτκά του Elrond στο Rivendell. Είδαμε και τα παράξενα ξωτικά της Galadriel στο Lothlorien. Σειρά λοιπόν έχουνε τα ακόμα πιο παράξενα ξωτικά του Thranduil στο Mirkwood. Πέρα λοιπόν από την ιδιαίτερότητα του χαρακτήρα τους, εξαιρετικό ενδιαφέρον θα έχει να δούμε την αλληλεπίδρασή τους με τους νάνους της κομπανίας. Εδώ ένας νάνος σε ξωτικούπολη μας έκανε να γελάσουμε αλλά και να συγκινηθούμε, πόσο μάλλον δεκατρείς.

---

4. Οh Gandalf, Where Art Thou?



Όπως και στην επική σκηνή με τα τρία τρολλ στο πρώτο μέρος του Χόμπιτ, έτσι και στην μετέπειτα πορεία της περιπέτειας των νάνων, ο αγαπημενότερός μας μάγος είναι λιγάκι εξαφανισμένος, κάνοντας τα δικά του. Εν αντιθέσει με το πρωτότυπο κείμενο του Τόλκιν, όλα δείχνουν πως θα μάθουμε ποιά ακριβώς είναι αυτά τα «δικά του», σε ένα -ας το πούμε- side-quest που θα δώσει ακόμα περισσότερο γκρίζο, μυστήριο και σκοτάδι στην ιστορία, αλλά που θα δέσει και όμορφα με την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Επίσης, λίγο ακόμα χίππη Radagast θα χαρώ να δω και σαν μικρό τριχωτό Χομπιτάκι και γω, λατρεύω τα μαγικά και τα πυροτεχνήματα.

---

5. Ξωτικά pt. 2



Ναι, δεν τον αναφέρει ποτέ του ο Tόλκιν στο βίβλιο αλλά technically, ως γιος του Thranduil (και, εχμ, αθάνατος) έχει κάθε δικαίωμα να βρίσκεται εκεί. Ο λόγος βέβαια για τον Legolas, ο εκλεκτός της καρδιάς των γυναικών που δεν ξέρουν να εκτιμούν τα γένια αλλά και άξιος κάτοχος του σεβασμού όλων των ανδρων που προσπάθησαν να σκοτώσουν έναν Ολίφαντα με πανω από ένα βέλος. Fan-favourite και ρομάντζο πάνε χεράκι-χεράκι οπότε πετάξαμε στη μίξη και το γλυκύτατο μουτράκι της Evangeline Lilly (ούτε οι φακίδες σου δεν θα με κάνουν να σταματήσω να μετανιώνω για τις ώρες που επένδυσα στο Lost) για το μπερδεγουέη. Έχει το potential να γίνει το μεγαλύτερο στραβοπάτημα του Jackson, αλλά προσωπικά του έχω τυφλή εμπιστοσύνη και στο κάτω-κάτω τους γουστάρω και τους δύο.

---

6. SMAUG.



E, προφανώς. Ο Jackson μας κορόιδεψε κατάμουτρα με το κλείσιμο του πρώτου μέρους, δείχνοντάς μας μονάχα το ματάκι του (και δημιουργώντας εκατομμύρια βίαια flashback θεατών στο μάτι του Sauron), αλλά ήρθε η στιγμή για τη δικαίωση. Ήρθε η ώρα η Weta και η παραγωγή του Νεοζηλανδού να δείξουν ότι άξιζουν τα λεφτά τους και να δούμε το καλύτερο CGI που έχει δείξει ποτέ η μεγάλη οθόνη. Θέλω φωτιές, θέλω δόντια, θέλω νύχια, θέλω φτερά, θέλω φολίδες. Θέλω να ακούσω την επιβλητική φωνάρα του Benedict Cumberbatch να μου λέει τι να κάνω και γω να βουλιάζω -ως λιγότερο άντρας- αργά μέσα στην καρέκλα μου. Θέλω σκηνές από το άντρο του, θέλω πωρωτικό Μπίλμπο, θέλω να πάω σινεμά τώρα.

---

7. Μέση Γη



Κακά τα ψέματα, οι ταινίες του Άρχοντα έχουν αφήσει το δικό τους ιδιαίτερο στίγμα στις καρδιές πολλών από εμάς και κάθε τι που το προσέγγιζει μας αφήνει ένα σκίρτημα. Ο κύριος λόγος που το Χόμπιτ είναι must, είναι επειδή μας γυρνάει πίσω στη Μέση Γη. Σε έναν κόσμο με τον οποίο είμαστε άρρηκτα δεμένοι και θέλουμε όσο τίποτα να επιστρέψουμε εκεί. Οι εικόνες της, οι λαοί της, τα μέρη της, η αρχιτεκτονική της, όλα. Κλείσαμε ήδη εισιτήρια για να έχουμε μία άνετη θέση στη χρονομηχανή της νοσταλγίας που θα μας πάει πάνεω από μία δεκαετία πίσω, σε μέρη που λατρεύουμε. Αν ο οδηγός της χρονομηχανής είναι ο Martin Freeman, και η δικιά του απεικόνιση του Bilbo του μεγαλοπρεπή, τόσο το καλύτερο.

---

---

Δεν σ' άρεσε η δικιά μου λίστα*; Μπες να το συζητήσουμε. Τι περιμένεις εσύ να δεις πώς και πώς; Τι σημαίνουν για σένα αυτές οι ταινίες;

Καλή μας προβολή

* τότε ο Bilbo έχε κάτι να σου πει