«7»: Creepy στιγμές σε ταινίες Disney

Τι 'ναι βρε σκληρέ ροκά που μπήκες στο Rocking και βλέπεις αρθράκι για κινούμενα σχέδια; Δεν σου κάνουμε; Αλλού αυτά. Έχεις δει τα άπαντα από τις κλασικές ταινίες τις Disney και δεν πείθεις κανέναν για το αντίθετο.



Το θέμα είναι πως μικροί, αντιλαμβανόμασταν τις ταινίες αυτές ανάλαφρα. Δεν είχαμε πλήρη αίσθηση του τι γινόταν και δεν δίναμε βάση στους διάφορους συμβολισμούς και προβληματισμούς που σου έθεταν οι δημιουργοί πίσω από τα σχέδιά τους. Όχι, η αντίληψη μας συνήθως τριγυρνούσε γύρω από τη μάχη του καλού με του κακού, την ήττα του κακού και τελικώς, την τιμωρία του. Όσα δηλαδή πρέπει να πιάσει ένας πιτσιρικάς.

Τι γίνεται όμως όταν επανεξετάσεις κάποιες σκηνές με μία πιο έμπειρη μάτια, σαν ενήλικας. Το γλυκό και καλοσυνάτο προσωπείο της Disney, πέφτει και από πίσω κρύβεται η απόλυτη φρίκη. Κάποιες σκηνές, από γλυκές και ανάλαφρες (ή και αδιάφορες), ξαφνικά αποκτούν τελείως διαφορετικό νόημα που αν τα είχαμε αντιληφθεί έτσι όντας παιδιά, το πιο πιθανό θα ήταν να τα σκάγαμε χοντρά σε ψυχολόγους.

Ας απολαύσουμε λοιπόν μία λίστα με εφτά από τις πιο creepy σκηνές σε ταινίες της Disney, πάντα κατά την ταπεινή μου αποψάρα.

Τέλος, νιώθω βλάκας μόνο που πιστεύω πως χρειάζεται να το αναφέρω, αλλά ακολουθούν κάποια spoiler για ταινίες τις Ντίσνεη.

---

1. Ντίζνεη, κουλτούρα, τεκνικόλορ μαστούρα (Ντάμπο)



Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράματα. Ποτέ δεν πήγαινα τον Ντάμπο. Μου την έσπαγε που δε μίλαγε, μου την έσπαγε που μ’έκανε να τα βάψω μαύρα από την αρχή με τους κωλοελέφαντες να πούμε και με φρίκαρε η παραπάνω σκηνή. Στην ουσία ο Ντάμπο και ο φίλος του ο Τίμοθυ ο ποντικός γίνονται άθελά τους φέσι και στη συνέχεια τριπάρουν περισσότερο από τον Keith Flint των Prodigy στις αρχές του ενενήντα. Η κυρίως θεματολογία του τριπαρίσματος είναι σουρρεαλιστική και στεγνά φρικιαστική παρέλαση κάποιων ροζ ελεφάντων. Δεν ξέρω τι είναι, ίσως τα κενά τους μάτια, το μυστήριο εμβατήριο που παίζεται, η απόκοσμη φωνή τους; Ίσως απλά να είναι  τα σαρδόνια χαμόγελα του κτήνους που δημιουργείται από πολύχρωμα κεφάλια ελαφάντων που ορμάνε προς την οθόνη σου...

Σκηνή

---

2. Μπάζο μεταμορφώνεται σε σούπερ μπάζο (Χιονάτη Και Οι Επτά Νάνοι)



Να πούμε την αλήθεια, σε αυτή την -τάχα μου- παιδική ταινία πάμπολλες θα μπορούσαν να ήταν οι σκηνές που πληρούν τα κριτήρια. Έχεις την καημένη την παιδούλα τη Χιονάτη να τριγυρνάει στο διαολεμένο μαγεμένο δάσος (εναλλακτικό χέσιμο #1), έχεις την τελική σκηνή θανάτου της παλιόγριας (εναλλακτικό χέσιμο #2) και έχεις και την χειρότερη ηχογράφηση τραγουδιού στην ιστορία των οποίων οι ψηλές ακόμα στοιχειώνουν τον ύπνο μου (εναλλακτικό χέσιμο #3). Αυτό όμως που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου είναι η σκηνή της μεταμόρφωσης της μάγισσας σε παλιόγρια. Πέρα από το γεγονός πως δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί μια γυναίκα, που είχε ως σκοπό της να είναι η ομορφότερη στον κόσμο, να θέλει να μεταμορφωθεί οικειοθελώς σε παλιόγρια, κάτι ιδιαίτερο συμβαινει μέσαμου όταν βλέπω τα δάχτυλα της να μακραίνουν και να γεμίζουν ελιές. Δεν ξέρω. Τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι και τόσο κρήπη, αλλά εγώ μια φορά, ανατρίχιασα.

Σκηνή

---

3. Πόσοι Κινέζοι χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα; (Mulan)



Αυτό που καθιστά το Μουλάν διαφορετικό από τις υπόλοιπες ταινίες της λίστας είναι το ότι το κρήπη στοιχείο του είναι υποφαινόμενο (και δεν μιλάω για τα βυζγιά της Μουλάν). Στα πλαίσια του κινεζο-ουνικού πολέμου λεπόν, δύο Κινέζοι ανιχνευτές αιχμαλωτίζονται από τον Σαν-Γιου, αρχηγό του ουνικού στρατού και έναν από τους πιο bad-ass, ανελέητους κακούς της Ντίσνεϊ. Αφού τους δίνει ένα μήνυμα να παραδώσουν στο γέρο-αυτοκράτορα, τους αφήνει τάχα μου να φύγουν. Έπειτα ρωτάει έναν από τους γλίτσες στρατηγούς του πόσοι άντρες χρειάζονται για να στείλουν ένα μήνυμα κι αυτός τεντώνοντας τη χορδή του τόξου του, λέει ένας. Χωρίς καμιά ντροπή παραδέχομαι ότι μου πήρε περίπου μια 15ετία να καταλάβω ότι ο Σαν-άλλος-Leonidas-Γιου έστειλε τον δεύτερο αγγελιοφόρο στα θυμαράκια και διάολε, όταν αντιλαμβάνεσαι το κρήπινες στα 20-φεύγα σου, γίνεται πιο κρήπη.

Σκηνή

---

4. Το πλοκάμι του καρχαρία (Η Μικρή Γοργόνα)



Ούρσουλα και συνεργάτες λοιπόν. Μία από τις πιο φρικιαστικές περσόνες των ταινιών. Είναι τα πλοκάμια; Είναι ότι είναι ΓΚΡΙ; Είναι ότι μου θυμίζει κάποια πολύ συγκεκριμένη λαϊκή τραγούδιστρια; Δεν ξέρω. Πάντως η σκηνή του τέλους της, σίγουρα δεν είναι για αθώα παιδικά ματάκια. Στην ουσία, έχεις τον πρίγκιπα τον Έρικ τον ατρόμητο να οδηγεί ένα βυθισμένο πλοίο ολοταχώς ως προς το γιγάντιο χταπόδι που είναι πλέον η Ούρσουλα. Αυτό το πράμα το μπροστά που έχουν τα πλοία τα παλιά την κάνει σουβλάκι και τη διαπερνά. Συν τοις άλλοις, την χτυπάει κεραυνός και είναι έτοιμη να σερβιριστεί με λίγο λεμονάκι και ουζάκι. Ας δώσουμε λίγη έμφαση στο ότι τη διαπερνά ένα πλοίο σας παρακαλώ πολύ.

Σκηνή

---

5. Είπε ο γάιδαρος... (Πινόκιο)



Για πολλούς, αυτή η σκηνή θα έπαιρνε την πρώτη θέση, αλλά είναι τόσο βαρετή η ταινία που δεν του δίνω τα κρέντιτς. Παίρνοντας λοιπόν σα δεδομένο πως δεν είναι καθόλου κρήπη που ένας γέρος έχει για παιδί του μια μαριονέττα, ότι εκείνο πιάνει δουλειά -στην ουσία- ως χορεύτρια (και έχει και έναν πολύ τσαχπίνη νταβατζή) και άλλα ευτράπελα. Το πόηντ μας είναι η Pleasure Land, το καταραμένο λούνα παρκ που μετατρέπει τακακά παιδάκια σε γαϊδούρια. Δεν μπορώ καν να φανταστώ με τι ψυχολογικά θα’βγαιναν τα παιδιά από τα σινεμά της εποχής. Η σκηνη στην οποία ο Πινόκιο βλέπει τον κολλητό του να μεταφορφώνεται και να παρακαλάει για βοήθεια είναι πραγματικά τρομαχτικη. Αποτελεσματικότατη αντικαπνιστική εκστρατεία, όχι αστεία.

Σκηνή

---

6. Είμαι και ο πρώτος στην κρεμάλα (Ταρζάν)



Μία από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες της Ντίζνεη και η πρώτη ταινία με την οποία έκλαψα και δεν έβαλα τους δικόυς μου να φύγουμε από το σινεμά(βλέπε Βασιλιά των Λιονταριών). Οι ματωμένες πατημασιές της Σαμπόρ (εξαιρετικά τρομαχτική) στο δεντρόσπιτο του μωρού ορφανού Ταρζάν θα μπορούσε να ανήκει στη λίστα, αλλά προς το τέλος της μας κράτησε μία ακόμη έκπληξη. Ο κυρίως κακός της ταινίας, ο κυνηγός Κλέητον, εκεί που προσπαθούσε να ξεκάνει το αγόρι μας τον Ταρζάν, κάπως καταφέρνει και μπλέκεται σε κάτι κληματσίδες. Κόβει από’δω, κόβει από κει, προσπαθώντας να ξεμπλέξει και τελικά, πάπαλα.Μη μεβλέπεις εδώ άνετο, η σκηνή είναι εξαιρετικά έντονη, και το τελευταίο πλάνο είναι genuinely ανατριχιαστικό. Τους αρέσει εκεί στη Ντίζνεη να κάνουν διάφορα βίαια με τις σκιές (βλέπε θάνατο Σκαρ). Δες τη σκηνή.

Σκηνή

---

7. #frolo (Η Παναγία των Παρισίων)



Μακράν η πιο κρήπη φιγούρα σε όλο το ρεπερτόριο της Ντίζνεη. Δεν είναι μονάχα ένας πορνόγερος που έχει βάλει στο μάτι την εξωτική νεαρή τσιγγανοπούλα, όχι. Ας ρίξουμε μια ματιά στο κατηγορητηριο. Στην πρώτη σκηνή της ταινίας δολοφονεί στην ψύχρα μία μητέρα και ύστερα προσπαθεί να πνίξει το μωρό της, σταματώντας μόνο επειδη τον πιάσανε στα πράσα. Είναι δικαστής, αλλά η ποινή που επιβάλλει στον εαυτό του για τη δολοφονία είναι απλά να μεγάλωσει το καημένο το ορφανό. Σαν υποδειγματικός γονιός που είναι, κλείνει το παιδί για είκοσι χρόνια σε ένα καμπαναριό, μην αφήνωντάς το να έχει την παραμικρή κοινωνική επαφή με άλλους ανθρώπους. Να θυμίσουμε σ' αυτό το σημείο βέβαια πως ο μικρός έχει τα μαύρα του τα χάλια (και ψυχολογικά, καθώς πιάνει κουβέντες με αγάλματα).

Ερωτεύεται όπως είπαμε ο #Φρόλο το γκομενάκι, αυτή τον χιώνει, οπότε εκείνος κάνει αυτό που θα 'κανε κάθε άντρας, και τη στέλνει στην πυρά. Εκείνη το σκάει -με τη βοήθεια του καμπούρη- και ο πορνόγερος τα παίρνει.  Όπως είναι λογικό και επόμενο, ο πορνόγερος διατάζει μια κάζουαλ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ -γιατί η απόρριψη είναι πικρή- και βάζει φωτιά στο μισό Παρίσι. Long story short, βρίσκει κακό ψόφο πέφτωντας σε μία λίμνη λιωμένου χαλκού.

Τίποτα απ' αυτά δεν άγγιξαν την αγνή εφτάχρονη ψυχή μου, εγώ έπιασα μόνο ότι ο Φρόλο ήταν κακούλης και πολύ καλά έκανε που πέθανε.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΛΕΕΙ.

---

Μοιράσου τις δικές σου ιστορίες. Ποιά είναι η πιο κρήπη σκηνή της Ντίζνεη για σένανε;