«10»: Οι ταινίες που απογοήτευσαν το 2013

Όχι οι χειρότερες, αλλά αυτές που μας ξενέρωσαν ενώ περιμέναμε περισσότερα

Από τους Τίνα Καππάτου, Αντώνη Μουστάκα, Λουκιανό Κοροβέση, 02/01/2014 @ 10:45
Μετά την λίστα με τις καλύτερες, η ομάδα του cinema του Rocking.gr έκατσε και μάζεψε και τις ταινίες που μας ξενέρωσαν και μας έκαναν να πιστέψουμε πως πετάξαμε τα λεφτά μας.

Δυστυχώς, σε μια μέτρια κινηματογραφική σεζόν αυτές δεν ήταν δα και λίγες, μιας και από όλα έχει η λίστα: άκυρες βιογραφίες, αχρείαστες συνέχειες, αποτρόπαια remake και μεγάλους σκηνοθέτες (παλιούς ή νεοεισερχόμενους) να τρώνε τα μούτρα τους. ΠΡΟΣΟΧΗ: η λίστα που ακολουθεί, δεν περιέχει τις χειρότερες ταινίες της σεζόν, μιας και αυτές τις αποφύγαμε με μαεστρία. Περιέχει όμως κάποιες που μας πλήγωσαν πολύ, καθώς αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων - ειδικά η κορυφαία της λίστας.

Λ.Κ.

Diana  
10   Diana
 

Η ταινία "Diana" έχει ως θέμα της τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής της Lady D, με ιδιαίτερη έμφαση στο ρομάντζο της με τον γιατρό από το Πακιστάν, Hasnat Khan. Το σενάριο της ταινίας είναι σαν να το έγραψε κίτρινη φυλλάδα ενώ οι μελιστάλαχτοι διάλογοι μεταξύ του ζευγαριού Naomi Watts - Naveen Andrews αγγίζουν τα όρια της σαχλαμάρας θυμίζοντας μεξικάνικη σαπουνόπερα. Ο δε σκηνοθέτης της ταινίας, ο Γερμανός Oliver Hirschbiegel που τόσο εκτιμήσαμε στην "Πτώση" και το "Πείραμα" φαίνεται ότι είναι πια στο ναδίρ του. Βαρετό και κρύο όσο δεν πάει, ενώ έχει καλές προθέσεις και προσπαθεί να δώσει μία αισθηματική και ρομαντική ματιά σε όσα είχαν γίνει τότε, κουράζεται και δεν του βγαίνει. Έτσι το "Diana" καταφέρνει να δίνει και άλλους λόγους θλίψης στην θλιμμένη πριγκίπισσα συντελώντας στον κινηματογραφικό της θάνατο παρόλο που πριν τις προβολές, όλοι μιλούσαν για ένα ενδεχόμενο Oscarικό φαβορί. Χαρακτηριστικό είναι δε, πως ακόμα και στην γεννέτειρα Αγγλία της Lady D, το "Diana" σήκωσε θύελλα αντιδράσεων, φέρνοντας σε δύσκολη θέση εταιρία παραγωγής και cast.

Trailer

T.K.
 


Don Jon  
9   Don Jon
 

Μα πως είναι δυνατόν! Ταινία που περιέχει την Scarlett Johansson στην πιο sexy της εμφάνιση στον κινηματογράφο και τον πρωταγωνιστή του κορυφαίου "500 Days Of Summer" Joseph Gordon-Levitt να είναι τόσο μα τόσο κακή; Και όμως είναι, καθώς ο Gordon-Levitt αποφάσισε να φτιάξει ως πρώτη του σκηνοθετική και σεναριακή απόπειρα μια ταινία/ελεύθερη διασκευή τόσων και τόσων rom-com, παίρνοντας ο αθεόφοβος στοιχεία ακόμα και από την ίδια την Summer! O Jon λοιπόν είναι τόσο εθισμένος στο πορνό που δεν καταφέρει να συνδεθεί πραγματικά με την Barbara  και παράλληλα βρίσκει στο πρόσωπο της Esther (Julianne Moore) μια μέντορα που θα τον εμπνεύσει και θα τον καθοδηγήσει σε μια άλλου τύπου ερωτική / συναισθηματική σχέση. Η ταινία είναι κομμένη στα δύο (αφιερώνοντας κάθε μισό σε άλλη κοπέλα και μην έχοντας ουσιαστικά ένα ενιαίο story line) και προσπαθώντας να περιπαίξει υποτίθεται τα κλισέ των Ιταλόφωνων Αμερικανών από την μια και των λαϊκών κοριτσιών, από την άλλη, τα υιοθετεί όλα φτιάχνοντας μια ιστορία επίπεδη, απλοϊκή που δεν έχει τελικά ούτε την καύλα που υπόσχεται, ούτε το συναίσθημα που ψάχνει. Κρίμα και απορίας άξιο πως ο Gordon-Levitt κατάφερε να φτιάξει με τόσο εξαιρετικά υλικά με προϋπηρεσία στις ιστορίες αγάπης ("End Of The Affair" / "Matchpoint") μια τόσο μα τόσο κακή και (κυρίως) ξενέρωτη ταινία. Θα μας μείνει στην μνήμη μόνο για την σκηνή της γνωριμίας του πατέρα του πρωταγωνιστή με την απαστράπτουσα Scarlett.

Trailer

Λ.Κ.
 


Carrie  
8   Carrie
 

Ας ξεκινήσουμε δίνοντας τον ορισμό του remake: μία ταινία που έχει ήδη γίνει μεταφέρεται ξανά στο σινεμά υπό άλλη σκηνοθετική ματιά. Η πρώτη "Carrie" του 1976, ήταν ένα αξιομνημόνευτο θρίλερ από τον Brian De Palma που ξεσηκώνει το story ενός βιβλίου του Stephen King. Στο δεύτερο "Carrie" έχουμε περισσότερο και πειστικότερο, λόγω εποχής και τεχνολογικής εξέληξης, bloodbath και επιπλέον η ιστορία είναι προσαρμοσμένη στα σύγχρονα δεδομένα. Πέραν αυτών, δυστυχώς δεν έχουμε καμία έκπληξη και καμία άλλη περεταίρω σκηνοθετική άποψη από την Kimberly Peirce, κάνοντας έτσι να ακούγεται ιερόσυλη η όποια σύγκριση μεταξύ των δύο ταινιών. H καλή χημεία μεταξύ της μάνας Julianne Moore και της κόρης Chloë Moretz κάτι πήγε να σώσει αλλά στην πραγματικότητα το νέο "Carrie" δεν αντεπεξήλθε στις προσδοκίες μας και μας έδωσε μία κιτς ματιά σε ένα ξαναζεσταμένο φαγητό. Θαμμένο από τις διεθνείς κριτικές, και με την (κατά τα άλλα ανερχόμενη και ταλαντούχα) Moretz να έχει να συγκριθεί με την ανυπέρβλητη ερμηνεία της Sissy Spasec, η ταινία παρ' όλο το buzz που κατάφερε να δημιουργήσει πριν την προβολή της, πήρε κάκιστες κριτικές σε όλο τον κόσμο, οι οποίες ξεκινούσαν από το ότι η Moretz είναι πολύ όμορφη (!) για να είναι η "Carrie" και κατέληγαν στο ότι δεν αγγίζουμε τα ιερά και τα όσια. Σε αυτή την περίπτωση, προσυπογράφουμε...

Trailer

Τ.Κ.
 


The Lone Ranger  
7   The Lone Ranger
 

"Ο Μοναχικός Καβαλάρης" ήταν ένα παλιό ραδιοφωνικό show και μετέπειτα έγινε και σειρά στην τηλεόραση και την χρονιά που φεύγει μεταφέρθηκε για ακόμα μία φορά στον κινηματογράφο από τον Gore Verbinski ο οποίος συνεργάζεται ξανά με τον Johnny Depp μιας και είχαν πετυχημένη χημεία στα "Rango" και "Πειρατές της Καραϊβικής". Εντάξει η ταινία και πλάκα έχει και δράση έχει και τα κοινωνικά της σχόλια πετάει και είναι και γοητευτικό που εμπνέεται τόσο (και το δείχνει) από παλιά western και τον Sergio Leone. Αλλά είναι από τις λεγόμενες ταινίες '«hamburger»: τις καταπίνεις εύκολα αλλά μέχρι να βγεις από την αίθουσα τις έχεις χωνεύσει/ξεπεράσει ήδη. Ο Johnny Depp φαίνεται να προσπαθεί να δώσει ψυχή στο πρόσωπο του κρύου Ινδιάνου Tonto πολύ περισσότερο απ' όσο χρειάζεται ενώ ο Armie Hammer δεν ξεχωρίζει καθόλου, παρόλο που υποτίθεται έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε dvd βλέπεται αλλά ως εκεί, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως οι χαρακτήρες / καρικατούρες του Depp έχουν αρχίσει να κουράζουν και θα έπρεπε κάποια στιγμή ίσως να επανεξετάσει τις τελευταίες του επιλογές.

Trailer

T.K.
 


Stoker  
6   Stoker
 

Ouch! Αυτό και αν ήταν χτύπημα! Μετά το εξαίσιο και πολυβραβευμένο "Oldboy", η πρώτη απόπειρα του κορεάτη Chan-wook Park στο Hollywood έμεινε δυστυχώς παγωμένη, σαν το botoξαρισμένο ακούνητο πρόσωπο της Nicole Kidman. Στο "Stoker", του οποίου το αρχικό εφιαλτικό trailer μας είχε κάνει να σαλτάρουμε, ο θείος της οικογένειας Charles (Matthew Goode) επανεμφανίζεται μετά τον χαμό του αδερφού του για να συγκατοικήσει με την χήρα Evelyn Stoker (Nicole Kidmann) και την κόρη της India (Mia Wasikowska). Όταν ο Goode παίζει τόσο πλαστικά και υπερβολικά που σε πείθει ήδη από το πρώτο πλάνο, ε ότι είναι βλαμμένος και παρανοϊκός, που να κάνεις την ανατροπή; Και όταν τελικά αποφασίζεις να την κάνεις σχεδόν στην μέση της ταινίας, γιατί να συνεχίσεις να βλέπεις το "Stoker", το οποίο αν και εικαστικά κάπως κρατιέται σε ένα επίπεδο, ερμηνευτικά είναι ένα καθολικό ναυάγιο που τα υπερβολικά βλέμματα δίνουν και παίρνουν, η Kidman παίζει με μάσκα και τελικά η μόνη που διασώζεται είναι η Wasikowska που με την εκφραστικότητά της επιτείνει λίγο την -και καλά- αγωνία, σε ένα thriller που από το πολύ στυλιζάρισμα, κόλλησε και πέθανε, συμπαρασέρνοντας μαζί οτιδήποτε καλό που μπορεί να πει κάποιος για το film. Προσωπικά μιλώντας, το "Stoker" αποτελεί την μεγαλύτερη και πιο χαμένη ευκαιρία της σεζόν, ευκαιρία με την οποία θα μπορούσε ο Chan-wook Park να αποδείξει ότι είναι φτιαγμένος πλέον και για μεγάλα, αμερικάνικα, πράγματα.

Trailer

Λ.Κ.
 


The Counsellor  
5   The Counselor
 

O νοβελίστας Cormac McCarthy ("Καμία Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους") γράφει πρώτη φορά σενάριο απευθείας για τον κινηματογράφο, συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Ridley Scott και καθώς η ταινία έχει ένα πρωτοκλασάτο cast, κάνει αρκετό κόσμο να περιμένει πως το "The Counselor" θα είναι μία από τις καλύτερες της σεζόν. Στην πραγματικότητα η ταινία καταφέρνει να τσαντίσει τον θεατή και αυτό γιατί ενώ ξεκινάει με ένα κάποιο μυστήριο συνεχίζει μέτρια και καταλήγει να γίνεται τόσο άνευρη και κρύα που ούτε καν κορύφωση δεν έχει. Οι βαρύγδουποι μακρόσυρτοι μονόλογοι κάθε τρεις και λίγο κουράζουν ενώ οι ατάκες των διαλόγων μοιάζουν πιο πολύ με λεζάντες. Τόσο χαμένο potential σε μια ταινία που ξεκίνησε κρυφοκοιτάζοντας τα Oscar και κατέληξε να συζητιέται για την συνεύρεση της Cameron Diaz με ...ένα αυτοκίνητο! Πολλά μπράβο στον Scott που θα μείνει στην ιστορία (και) ως ο άνθρωπος που υποχρέωσε τον Michael Fassbender  στην πρώτη του κακή ταινία. Καλύτερα ίσως αν το διαβάζαμε πρώτα σε βιβλίο να το είχαμε αγαπήσει σε αυτή τη μορφή που θα του δίναμε στη φαντασία μας.

Trailer

Τ.Κ.
 


Hangover Part III  
4   Hangover Part III
 

Λίγα τα «No 2» στη ιστορία του κινηματογράφου που ξεπέρασαν σε αξία τις πρώτες ταινίες. «Νο 3» κανένα (υπάρχει ένα Νο 4 βέβαια αλλά για εκείνο ίσως μιλήσουμε για αυτό σε ένα επόμενο «7») και αυτό δύσκολα θα ήταν το "Hangover". Άνευρο, με λίγη «τρέλα» και τελικά ελάχιστα αστείο, τελειώνει άδοξα μια τριλογία που ξεκίνησε σαρρωτικά, συνέχισε αντιγράφοντας τον εαυτό της και καταλήγει να επανέρχεται στις φόρμες της πρώτης, προσπαθώντας έτσι σε μια ύστατη στιγμή, να διασώσει κάτι από τον μύθο της. Ο Galifianakis και ο Jeong δεν καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μιας και δεν έχουν καμία βοήθεια από τους σεναριογράφους, παρόλο που η ταινία είναι φανερά γραμμένη πάνω τους. Η υπόλοιπη wolf pack απλά βαριέται και κάνει για μια ακόμη φορά ακριβώς τις ίδιες γκριμάτσες όταν τα πράγματα πάνε στραβά ή όταν οι προαναφερθέντες τους χαλάνε τα σχέδια με τις επιλογές τους.

Trailer

Α.Μ.
 


Iron Man 3  
3   Iron Μan 3
 

Για όσους πιστεύουν ότι ο σκηνοθέτης είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην δημιουργία ενός φιλμ ας μας πουν τι ακριβώς άλλο μπορεί να κατέστρεψε την τρίτη συνέχεια του Iron Man. Ο Robert Downey Jr. ανταπεξέρχεται μια χαρά στην ανάδειξη των βασικών πτυχών του χαρακτήρα του Tony Stark, οι «κακοί» είναι ενδιαφέροντες και τα εφέ εντυπωσιακά. Δυστυχώς ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Shane Black την πατάει σε δύο επίπεδα. Πρώτον αδυνατεί να μπει ουσιαστικά στον κόσμο της Marvel και των ηρώων της μην δίνοντας χώρο σε χαρακτήρες με «ψωμί» όπως ο Mandarin και δεύτερον προσπαθεί  αποτυχημένα να δημιουργήσει ένα "Iron Man Rises" χωρίς όμως να χτίσει χαρακτήρες με τους οποίους μπορείς να συμπάσχεις. Δεν είναι τυχαίο πως τέτοιες ταινίες συνήθως δίνονται σε σκηνοθέτες με εμπειρία ή ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά. Σε αυτή την περίπτωση το τιμόνι κράτησε ένα άπειρος σκηνοθέτης ο οποίος είχε παράσημα ως σεναριογράφος σε «πολυεπίπεδες» ταινίες όπως τα "Φονικό Όπλα", "Last Action Hero" αλλά και το ανεκδιήγητο "Last Boy Scout".

Trailer

A.M.
 


Gangster Squad  
2   Gangster Squad
 

Πριν βγει στις αίθουσες είχε όλα τα φόντα να μας συναρπάσει και το περιμέναμε πώς και πώς, μετά αλλάξαμε γνώμη... Η ταινία ενώ μας συστήνεται ως αστυνομική, στην ουσία είναι μία noir καρικατούρα που μιμείται παλιότερες γκανγκστερικές ταινίες. Δεν ξέρω αν φταίει η νερόβραστη ερμηνεία της Emma Stone που για κάποιο λόγο την επέλεξαν να κάνει την femme fatale ενώ το κορίτσι δεν μπορεί να υποστηρίξει την πρέπουσα φλόγα που χρειάζεται για κάτι τέτοιο ή αν φταίνε οι πεζές ατάκες, το ρηχό χιούμορ που σε κάνει να αναφωνείς «τς» με ξινισμένη γκριμάτσα ή μπορεί να φταίει ο ρόλος του Sean Penn με το επιμελώς ατημέλητα βγαλμένο φρυδάκι που εκτός ότι δεν του πάει ο ρόλος, δεν τον υποστηρίζει και καλά κάνοντάς τον να φαίνεται λες και κοροϊδεύει τον χαρακτήρα που υποδύεται, αφού είναι τόσο υπερβολικός και στυλιζαρισμένος. Μάλλον φταίνε όλα αυτά μαζί. Το "Gangster Squad" ήταν μία απογοήτευση από την αρχή ως το τέλος, κρίμα καθώς το περιμέναμε με τόση αγωνία...

Trailer

T.K.
 


Elysium  
1   Elysium
 

Οι Αμερικάνοι προσπαθούν με κόπο μετά το ξέσπασμα της κρίσης να περάσουν ταξικά μηνύματα στα blockbuster τους, με συχνά αστεία αποτελέσματα. Όπως και οι σκηνές δράσης πρέπει να είναι ηχηρές και τα μηνύματα πρέπει να είναι τόσο προφανή όσο και στις μεσημεριανές σειρές τύπου Φώσκολου. Έτσι, άλλος ένα φέρελπις δημιουργός (λέγε με Neill Blomkamp) την πατά μόλις εξασφαλίζει λίγα δολάρια παραπάνω για ένα project (βλέπε "Stoker" φέτος και άπειρα άλλα παραδείγματα στο παρελθόν), προσπαθώντας να χωρέσει όσες επιρροές μπορεί στην ταινία του και τελικά χάνοντας την ευκαιρία για ένα προσωπικό θρίαμβο τύπου "District 9". Με ατυχέστατες επιλογές στο casting, προβλέψιμη πλοκή και υποτονική δράση (αναλαμπές κάποιες videogameίστικα σκηνοθετημένες μάχες), το "Elysium" προσγειώνεται ανώμαλα σαν χτυπημένο διαστημόπλοιο αστοχώντας σε όλα τα επίπεδα τα οποία κινείται (Διασκέδαση , κοινωνικό σχόλιο, δράση, αγωνία). Τέλος και πιο βασικό, εφόσον κάνεις ταινία με κοινωνική πτυχή γιατί δεν εξηγείς πως έφτασε το 1% του πληθυσμού να ζει στο διάστημα σε εξαιρετικές συνθήκες ενώ οι υπόλοιποι πεθαίνουν στην μισοκατεστραμμένη γη; Εκτός αν (και) αυτό το αφήνουμε για ένα prequel που ίσως ακολουθήσει...

Trailer

Α.Μ.
 


  • SHARE
  • TWEET