Diviner - "Realms Οf Time": Προακρόαση

Τουλάχιστον άξιος διάδοχος του "Fallen Empires"

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 12/04/2019 @ 16:34

Με μεγάλη χαρά αποδεχτήκαμε την πρόσκληση των Diviner για την πρώτη ακρόαση του νέου τους άλμπουμ "Realms Οf Time" που κυκλοφορεί στις 7 Ιουνίου από την Ulterium Records, καθώς το ντεμπούτο τους "Fallen Empires" είχε κάνει αίσθηση για μια σειρά από λόγους.

Diviner - Realms Of Time

Καταρχάς σηματοδότησε την επιστροφή του χαρισματικού Γιάννη Παπανικολάου στη metal δισκογραφία μετά από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια και το θρυλικό πλέον ντεμπούτο των InnerWish "Waiting For The Dawn", στήθηκε από μια ομάδα με εξαιρετικούς παίκτες και κυριότερα, είχε ουσία σε μουσικό επίπεδο, πατώντας σε στέρεες classic metal βάσεις χωρίς να είναι αναχρονιστικό.

Πλέον, με τον Κώστα Φίτο, γνώριμο από το καταπληκτικό "Mythreal" των Dream Weaver που συνέχισε με τους djent metallers Menorâh, να έχει πάρει την θέση του Θύμιου Κρίκου στην μία κιθάρα και σταθερούς τους Παπανικολάου, Μαρούλη, Μπουζιώτη και Σαμοΐλη, η πεντάδα ηχογράφησε το "Realms Οf Time" στα Devasoundz Studios, με τον Φώτη Bernando να επιμελείται την παραγωγή και τη μίξη.

Το mastering ανέλαβε ο Σουηδός Henrik Udd (Powerwolf, Hammerfall, Myrath), ενώ το πολύ όμορφο εξώφυλλο αποτελεί δημιουργία του Φινλανδού Jan Yrlund (Battle Beast, Apocalyptica, Korpiklaani). Στο κλίμα μας είχε βάλει εξαρχής το video clip για το πρώτο, πολύ δυνατό single "Heaven Falls" που απ' ό,τι φαίνεται πηγαίνει πολύ καλά στον αχανή κόσμο του YouTube, οπότε η πρώτη ακρόαση και των υπολοίπων εννέα κομματιών (συνολικά τέσσερα με στίχους από τον Σαμοΐλη και έξι από τον Παπανικολάου) αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Σε σχεδόν οικογενειακό κλίμα μας υποδέχθηκαν ο παραγωγός και οι δύο στιχουργοί του δίσκου, και αφού μας πότισαν και μας τάισαν, ο Γιάννης και ο Φραγκίσκος αναφέρθηκαν στις βασικές λεπτομέρειες του δίσκου και η ακρόαση ξεκίνησε με το εξαιρετικό, εναρκτήριο riff του "Against The Grain" που χωρίς να χάνει την ροή του, χαρακτηρίζεται από προσεγμένες εναλλαγές, όπως άλλωστε όλο το άλμπουμ, κι ένα σχεδόν ροκάδικο σόλο.

Το "Heaven Falls" το γνωρίζουμε ήδη, οπότε θα αρκεστώ να πω ότι ξαναβλέποντας το video ενώ έγραφα το κείμενο το κομμάτι εν τέλει μου κόλλησε, πράγμα που αποδεικνύει πιθανώς ότι ο δίσκος δεν μπορεί να κριθεί με μια ακρόαση, συν ότι φαίνεται πως έχει γίνει προσεκτική δουλειά σε βάθος. To "Set Me Free" σε πιο mid-tempo ρυθμούς βγάλει eightίλα, μοντερνιά και μελωδικότητα στο κουπλέ, ενώ διαθέτει καλό ρεφρέν και ξεχωρίζει εν τέλει για τα κιθαριστικά σόλο.

Μεταξύ του video clip και της τελικής κυκλοφορίας θα μεσολαβήσουν δύο lyric video, με το "The Earth, The Moon, The Sun" να είναι κατά γενική ομολογία δικαιότατα το ένα από αυτά. Η εκκίνηση με το παλιακό, Sabbathικό riff προδιαθέτει θετικά, το κουπλέ και ειδικά το ρεφρέν ξεχωρίζει, το wah-wah στο σόλο δίνει ξανά μια rock αύρα, ενώ δεν λείπει και ένα ατμοσφαιρικό πέρασμα στο τέλος, σε ένα από τα πιο πλούσια τραγούδια του άλμπουμ.

Η πρώτη πλευρά θα κλείσει νοερά με το "Cast Down In Fire" που ξεκινά με ένα ακόμη εξαιρετικό riff και συνεχίζει στο ίδιο επίπεδο, θυμίζοντας ίσως τους Megadeth των '90s, ενώ η δεύτερη πλευρά θα ανοίξει με το δεύτερο lyric video "Beyond The Border", χωρίς να μεταβληθεί ιδιαιτέρως το heavy και thrashy υπόβαθρο, καθώς το riff αυτή τη φορά να θυμίζει Metallica. Το κομμάτι πάντως θα ξεχωρίσει για τις εξαιρετικές φωνητικές γραμμές, το σόλο για μία ακόμη φορά, τον συνδυασμό δύναμης και μελωδίας, και εν τέλει για την ανάπτυξή του συνολικά και τον καταληκτικό, δραματικό τόνο.

Όλα καλά βαίνουν και στο "King Of Masquerade", ένα από τα κομμάτια που ξεχώρισα, με riffάρα και ωραίο δίκασο στην αρχή, γουστόζικο κουπλέ, ωραίο ρεφρέν και γενικότερα εξαιρετική ροή μέχρι το σόλο και την δισολία. Στο "Time" το κουπλέ έρχεται πολύ γρήγορα με ένα ωραίο twist που σε κερδίζει, το ρεφρέν είναι για μία ακόμη φορά πολύ ωραίο και οι σόλο κιθάρες παίρνουν αρκετό χώρο, σε ένα ακόμη τραγούδι με ταυτόχρονη eightίλα και μοντερνιά.

Προτελευταίο κομμάτι πριν το grand finale είναι το "The Voice From Within", αρκετά βαρύ στην εκκίνησή του και με αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία στην συνέχεια, όπως το ταξιμάτο δεύτερο riff, το βασικό κουπλέ, το lead και τα εκτενή για μια ακόμη φορά σόλο. Πιο ξεχωριστό τραγούδι του δίσκου λοιπόν είναι το τελευταίο κατά σειρά "Stargate", με τις ακουστικές κιθάρες να κυριαρχούν συνοδεία και απουσία τυμπάνων, θυμίζοντάς μου την τρομερή τραγοδοποιία στο "Beyond My Soul" από το ντεμπούτο των InnerWish. Οι φωνητικές μελωδίες είναι εξαιρετικές, και γενικότερα το τραγούδι να φαίνεται πολύ και καλά δουλεμένο, με εναλλαγές και λεπτομέρειες που δεν αλλοιώνουν τη ροή του.

Συνολικά, ακόμη και αν η μία ακρόαση δεν είναι αρκετή για την εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος, είναι σαφές ότι το συγκρότημα έχει δουλέψει πάρα πολύ, συνδυάζοντας την ουσία που αποτελούν τα τραγούδια αυτά καθεαυτά με την καλώς εννοούμενη επίδειξη των εκτελεστικών δυνατοτήτων κάθε μουσικού. Ο δίσκος είναι εν πολλοίς βασισμένος στα riff, εξού και μπορεί να χαρακτηριστεί περισσότερο μοντέρνος από τον προκάτοχό του, βασίζεται όμως και σε πληθώρα μελωδιών χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί μελωδικό.

Συνθετικά, έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από την άποψη ότι οι πολλές αλλαγές δεν χαλάνε την ροή και την τρομερή συνοχή, ενώ εκτελεστικά, ο Παπανικολάου αποδεικνύει γιατί θα πρέπει να θεωρείται από τους κορυφαίους και πιο ξεχωριστούς τραγουδιστές στην χώρα μας, ο Σαμοΐλης επιβεβαιώνει για μία ακόμη φορά θα μπορούσε να σταθεί με ευκολία και σε διεθνές επίπεδο, ενώ οι κιθάρες, παρά την απουσία lead περασμάτων, συνεισφέρουν πολλά εξαιρετικά riff και επιπεδάτα σόλο. Η πεντάδα λοιπόν φαίνεται ότι έχει στα χέρια της έναν τουλάχιστον άξιο διάδοχο του "Fallen Empires", οπότε θα τα ξαναπούμε αναλυτικότερα όταν θα έχουμε επισήμως στα χέρια μας το "Realms Οf Time".

  • SHARE
  • TWEET