Chrysta Bell: Από τη Mata Hari στον Marvin Gaye

Καλλιτέχνες που ενέπνευσαν την αμερικανίδα και έργα που χρήζουν προσοχής

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 07/11/2019 @ 17:17

Ο ήχος της Chrysta Bell είναι σκοτεινός και γοητευτικός. Κοιτώντας αυστηρά, κάποιος θα πει ότι δεν χαράζει νέους δρόμους στον χάρτη της μουσικής. Ακόμα κι έτσι, χρειάζονται γενναίες δόσεις υπερβολής για να χαρακτηριστεί υπεραπλουστευμένος. Από τις πρώτες συνθετικές συνεργασίες με τον David Lynch και το "This Train", πίσω στο 2011, μέχρι το αυστηρά προσωπικό "Feels Like Love" που κυκλοφόρησε μερικούς μήνες πίσω, η πορεία της αμερικανίδας είναι αξιοπρόσεκτη. Το πέρασμά της από την επιστροφή του Twin Peaks ως Agent Preston ήταν σε πλήρη αρμονία με την παράξενη φύση της σειράς.

Με αφορμή την επίσκεψή της Bell στις 9 του Νοέμβρη στο Gazarte, της ζητήσαμε να μας μιλήσει για καλλιτέχνες που έχουν λειτουργήσει ως έμπνευση για εκείνη ανά τα χρόνια. Τα ονόματα που ακολουθούν από μόνα τους λένε πολλά· μαζί με τον σχολιασμό της ακόμα περισσότερα. Οι επιλογές είναι τόσο μη προφανείς που μας έκαναν να ανασυνταχθούμε και να διαλέξουμε από μια ενδεικτική πρόταση, τραγούδια, δίσκους, ταινίες, βιβλία, οτιδήποτε, ως σημείο αφετηρίας για κάποιον που δεν έχει την παραμικρή επαφή με τους αντίστοιχους καλλιτέχνες και αποφασίσει να αρχίσει το ψάξιμο.

Η καλλιτέχνιδα: Eartha Kitt

Eartha Kitt

Το σχόλιο:

Οι κινήσεις της Eartha Kitt μοιάζουν με ποίηση σε κίνηση και η ένταση του βλέμματός της είναι πραγματικά εκθαμβωτική. Είχε αυτό το "κάτι" με το τσουβάλι. (σσ: "she had the 'it' factor in spades") Λατρεύω να βλέπω ζωντανές performances της. Ο τρόπος που απέδιδε ζωντανά ήταν αψεγάδιαστος και έμοιαζε φυσικός, χωρίς καν να το προσπαθεί. Όταν ένας performer μπορεί να αποδίδει και να κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα, αυτό είναι το σημάδι του πραγματικού ταλέντου.

Προτεινόμενο έργο: "C'est Si Bon"

Στην πολυετή καριέρα της, η Kitt δεν έμεινε προσκολλημένη σε έναν χώρο. Από το τραγούδι στην ηθοποιία και από τον χορό στο voice acting, το εύρος της ήταν τεράστιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Orson Welles την είχε χαρακτηρίσει ως την "πιο συναρπαστική γυναίκα στον κόσμο". Και όλα αυτά, χωρίς να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της πορείας της ποτέ δεν φοβήθηκε να πάρει θέση (βλ. την τοποθέτησή της στον Λευκό Οίκο σχετικά με τον πόλεμο του Βιετνάμ το 1968). Για τις ανάγκες τους άρθρου, το "C'est Si Bon" κέρδισε στα σημεία την εμβληματική παρουσία της ως Catwoman στον Batman της δεκαετίας του '60.

Ο καλλιτέχνης: Jim Henson

Jim Henson

Το σχόλιο:

Οι κόσμοι που δημιούργησε ο Jim Henson είναι αφάνταστα γοητευτικοί και μου προκαλούν ατελείωτο θαυμασμό. Η ικανότητά του να ζωντανεύει άψυχους χαρακτήρες και να τους κάνει να παρουσιάζουν τέτοια τρυφερότητα, τέτοια ανθρωπιά και πολύτιμες αξίες είναι καταπληκτική. Θα έχω για πάντα στην καρδιά μου αυτό τον άνθρωπο για ταινίες όπως το Dark Crystal και το Labyrinth, και για την αστείρευτη πηγή γλυκύτητας που λέγεται Kermit!

Προτεινόμενο έργο: "Labyrinth"

Η τελευταία σκηνοθετική δουλειά του Henson έμελλε να σημειωθεί για την ιστορία ως εμπορική αποτυχία. Η πραγματική αξία του Λαβύρινθου, όμως, ξεκινά εκεί που τελειώνει το box office. Μακριά από λογικές μαζικής κατανάλωσης, το δημιούργημα του Henson, του Terry Jones, του Brian Froud, του David Bowie και της Jennifer Connelly έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους κόσμους φαντασίας. Σε βαθμό που να απασχολεί το fandom ακόμα και τρεις δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του. Εκτός απροόπτου το Χόλλυγουντ δεν θα αφήσει ήσυχο ένα τόσο μεγάλο όνομα, αλλά σε κάθε περίπτωση το πρωτότυπο θα βρίσκεται πάντα εκεί ψηλά.

Η καλλιτέχνιδα: Remedios Varo

Remedios Varo

Το σχόλιο:

Θεωρώ ότι οι σουρεαλιστικοί πίνακες της Ισπανίδας καλλιτέχνιδας Remedios Varo είναι απίστευτα γοητευτικοί. Η άγρια φαντασία της και η προσοχή της στη λεπτομέρεια είναι απολύτως αξιοπρόσεκτες. Οι δουλειές της μπορούν να διεγείρουν την προσοχή και την σκέψη για ώρες ολόκληρες. Η ζωή σε κάποιον από τους πίνακές της θα ήταν εξίσου όνειρο όσο και εφιάλτης.

Προτεινόμενο έργο: "Alchemy Or The Useless Science"

Η ενδεικτική πρόταση εδώ ήταν ταυτόχρονα εύκολη και δύσκολη. Όχι τόσο με την έννοια του έργου, όσο με εκείνη του μέσου. Με μία γρήγορη βόλτα στο διαδίκτυο θα βρείτε έργα της Remedios Varo και με μία καλή οθόνη θα μπορέσετε να πιάσετε κάποιο μέρος από την ξεχωριστή ατμόσφαιρά τους. Μόνο στους ψηφιακούς διαδρόμους του WikiArt υπάρχουν πάνω από εκατό δουλειές της, ανάμεσα στις οποίες και το "Alchemy Or The Useless Science". Εκεί ωστόσο βρίσκεται μόνο λίγη από την αλήθεια. Αν βρεθείτε κοντά σε κάποια έκθεση που να περιλαμβάνει οποιονδήποτε πίνακά της, τιμήστε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η καλλιτέχνιδα: Mata Hari

Mata Hari

Το σχόλιο:

Ο θρύλος της Mata Hari με ενθουσιάζει βαθιά. Πήρε τον έλεγχο της ζωής της με τολμηρούς και δημιουργικούς τρόπους. Βασίστηκε στην ικανότητά της να γοητεύει ανθρώπους και να δημιουργεί κόσμους (σσ: "conjure worlds") εκεί που δεν υπήρχαν. Ήταν από τη φύση της ισχυρή και ατρόμητη, και αυτό έκανε πολλούς άντρες να την μισήσουν, ιδιαίτερα εκείνους που δεν μπορούσαν να την ελέγξουν. Η εκτέλεσή της ήταν άδικη, αλλά την αντιμετώπισε με το κεφάλι της ψηλά και τα μάτια της ανοιχτά. Η δισκογραφική μου λέγεται Meta Hari προς τιμήν της.

Προτεινόμενο έργο: "Femme Fatale"

Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός από έργα που αναφέρονται ή είναι εμπνευσμένα από την ιδιαίτερη περσόνα της πασίγνωστης Ολλανδής. Τα περισσότερα από αυτά είτε είναι δηλωμένη μυθοπλασία, είτε περιέχουν αρκετές ανακρίβειες για να καταλήξουν σε παρόμοιους χώρους. Η κινηματογραφική εκδοχή από το μακρινό 1931, με την Greta Garbo στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεχωρίζει με σχετική ευκολία από τον σωρό. Με τα σημερινά δεδομένα, ωστόσο, η ψήφος πηγαίνει στην πιο τεκμηριωμένη προσέγγιση της Pat Shipman στο βιβλίο "Femme Fatale: Love, Lies, And The Unknown Life Of Mata Hari".

Ο καλλιτέχνης: Marvin Gaye

Marvin Gaye

Το σχόλιο:

Ο πρίγκιπας του Motown, Marvin Gaye, δεν θα πάψει ποτέ να με ξαφνιάζει με την φωνή του, τους στίχους του, την αυθεντικότητά του. Τα τραγούδια και οι ερμηνείες του αγγίζουν ένα διαφορετικό επίπεδο. Είχε την ικανότητα να λιώνει τον ακροατή με τους (σσ: ακολουθεί αμετάφραστο) liquid velvet sex warm honey ήχους του, αλλά δεν σταματούσε εκεί. Χρησιμοποιούσε εκείνη την απόκοσμα πλούσια φωνή του με απίστευτη δεξιοτεχνία, ενώ στον δίσκο "What's Going On" έκανε κοινωνικό σχολιασμό με τρομερή γενναιότητα. Διάβασα ότι "ήθελε να αγγίξει τις ψυχές των ανθρώπων" και πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι πραγματικά τα κατάφερε.

Προτεινόμενο έργο: "What's Going On"

Η εύκολη λύση θα ήταν το αγαπημένο "Ain't No Mountain High Enough". Το ξέρετε, το ξέρουμε, και το λατρεύουμε όλοι. Η ίδια η Bell όμως αναφέρεται στο "What's Going On", καθόλου παράλογα, κι εμείς δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε. Ένας από τους μεγαλύτερους δίσκους στο ευρύτερο soul ιδίωμα, που κυκλοφόρησε πριν σχεδόν μισό αιώνα, αλλά ακόμα ακούγεται επίκαιρος και φρέσκος όσο ελάχιστοι. Η σκληρή θεματολογία, ο χαρακτηριστικός ήχος, οι ερμηνείες του Gaye, το κυκλικό στήσιμο. Κάποιος, κάπου, κάποτε το παραλλήλισε με το "Dark Side Of The Moon", με την υποσημείωση μάλιστα ότι τούτο δω προηγήθηκε λίγο χρονικά. Υπερβολή; Ίσως, αλλά είμαστε προκατειλημμένοι, οπότε δεν λέμε κάτι περισσότερο.

  • SHARE
  • TWEET