Never Give Us More: Ένα διαφορετικό αφιέρωμα στους Nevermore

05/03/2008 @ 04:10
Η περίπτωση των Nevermore, είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τη μεταλλική κοινότητα. Αδιαμφισβήτητα -τουλάχιστον για τα γούστα του γράφοντος- πρόκειται για ένα από τα πλέον σταθερά και αξιόπιστα γκρουπ των καιρών μας. Απ' την άλλη, ουδέποτε έλειψαν οι όποιες «οπαδικές» ανησυχίες που κατά καιρούς ανασύρουν επίμαχα θέματα: Οι παλαιοί οπαδοί νοσταλγούν τη "Sanctuary" era, οι νεότεροι μιλούν για ένα απ' τα σημαντικότερα γκρουπ των '90s, ενώ οι κυκλοφορίες τους καθ' αυτές αποτελούν αντικείμενο συζήτησης, σχολιασμού, αλλά και πολλές φορές αυστηρής κριτικής (βλ. "Enemies Of Reality").

Ένα θέμα που επίσης απασχόλησε δεόντως την «κοινότητα» ήταν το εξής: Ποια είναι η ταυτότητα του γκρουπ; Ποια είναι η μουσική του «ταμπέλα»; Οι διάφορες φάσεις κατά την ιστορία του παρουσίασαν μία πληθώρα επιρροών, κάτι που θέτει δυσκολίες στην όποια κατηγοριοποίηση. Στ' αυτιά μας ακούγονται τεχνικοί, μελωδικοί, επιθετικοί, ενώ κάποιες φορές και ατμοσφαιρικοί. Παράλληλα, η όλη φρεσκάδα του ήχου τους αποδίδει μερικές φορές ένα «λυτρωτικό» χαρακτήρα. Το γιατί είναι απλό.



Καλώς ή κακώς, ο μέσος οπαδός του «μεταλλικού» φάσματος αναζητά το «the next big thing», έστω και υποσυνείδητα. Οι Nevermore σίγουρα είναι μία «μεγάλη» μπάντα των καιρών μας, που αποδεδειγμένα έχει επηρεάσει νέους μουσικούς, αλλά και παλιές καραβάνες του χώρου. Σε αυτό λοιπόν πρόκειται να εστιάσουμε, μιας και η όλη «φρεσκάδα» που αναφέραμε λειτούργησε ανανεωτικά όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για κάμποσους συναδέλφους τους.

Κάποιοι κατηγόρησαν το όλο θέμα ως «ξεπούλημα». Το θέμα βέβαια είναι το εξής: Ψάχνουμε κάτι «νέο», ή κάτι που απλά ακούμε και «γουστάρουμε»; Εδώ μπαίνει και η λεγόμενη «προειδοποιητική πινακίδα» που θέτει ως κριτήριο το προσωπικό γούστο. Επειδή λοιπόν ενστερνιζόμαστε τη δεύτερη άποψη, σας παρουσιάζουμε μερικές μπάντες που η καθεμιά -με το δικό της τρόπο- ενσωμάτωσε στο στυλ της τις όποιες θετικές (;) επιρροές που ακούνε στο όνομα Nevermore.

Agent Steel - Alienigma

Ξεκινώντας απ' την περίπτωση των Agent Steel, πιάνουμε την πεμπτουσία του τι εστί «modern thrash metal» εν έτει 2007 (επειδή τότε κυκλοφόρησε). Οι αγαπητοί παλαίμαχοι επέλεξαν έναν αρκετά «δυναμικό» και μοντέρνο ήχο για το τελευταίο τους πόνημα, αποφεύγοντας παράλληλα το φαινόμενο της «πλαστικούρας». Τα riff ακούγονται αρκετά δουλεμένα, δίχως να χάνουν σε αμεσότητα, ενώ η φωνή κυμαίνεται σε «Dane» επίπεδα με μερικά «ξεσπάσματα» που διαφοροποιούν κάπως το όλο θέμα (βλ. το κομμάτι "Wash This Planet Clean"). Οφείλω να ομολογήσω πως ήμουν στο «τσακ» να συμπεριλάβω το δίσκο στην περσινή μου λίστα, αλλά παράλληλα βγήκαν τόσες καλές κυκλοφορίες που τελικά το πήρε η μπάλα. Δεν πειράζει όμως. Οι άξιοι βρίσκουν πάντα μία θέση!

Morgana Lefay - Aberrations Of The Mind

Το (πάρα πολύ καλό) "Grand Materia" σήμανε τη μεγάλη επιστροφή των Morgana στο προσκήνιο. Απ' την άλλη, ο περσινός διάδοχός με το όνομα "Aberrations" αποτέλεσε μία δραματική αλλαγή ύφους, με τη μπάντα να υιοθετεί ένα «μηχανικό» ήχο (ειδικά στις κιθάρες), ενώ το όλο attitude απέκτησε έναν πιο επιθετικό χαρακτήρα που όμως δε χάνει σε μελωδία. Με λίγα λόγια, το γκρουπ έμελλε να τραβήξει ένα νέο (κυριολεκτικά) μονοπάτι που τελικά του βγήκε σε καλό! Βέβαια -όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση- η όλη αλλαγή ίσως κάτσει στραβά στους οπαδούς του σχήματος. Προσωπικά δε «χώνεψα» το όλο θέμα μονομιάς και το μόνο σίγουρο είναι πως χρειάζονται αρκετές ακροάσεις...

Communic - Conspiracy In Mind

Αν κι οι Communic θεωρούνται ως οι πιο κραυγαλέοι «κλώνοι», ακυρώνουμε με μιας τον προαναφερθέν χαρακτηρισμό, καθότι είναι κατάφορα άδικος. Το γκρουπ δε κυμαίνεται απλά σε υψηλά επίπεδα, παίζει μπάλα σε Champions League κατηγορία! Τι κι αν φέρνουν κάργα σε Nevermore; Τα τρία μέλη καταφέρνουν να κάνουν παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους, ενώ οι μακροσκελείς δομές των κομματιών δε φαίνεται να κουράζουν τον επίδοξο ακροατή. Η προσέγγισή τους έχει ένα πιο «progressive heavy / power» attitude, με ιδιαίτερη μνεία να απαιτείται στο θέμα του drumming, αλλά και όσον αφορά τα -πολλές φορές- πιασάρικα θέματά τους. Ειδικά αυτό το "Communication Sublime" θυμάμαι μου είχε μείνει απ' την πρώτη κιόλας ακρόαση! Ως προτεινόμενο πρώτο άκουσμα θεωρείστε το ντεμπούτο, και εν συνεχεία τραβάτε κατά "Waves Of Visual Decay" μεριά. Τα παλικάρια «το 'χουν» και με περισσή άνεση...

Scariot - Strange To Numbers

Κάπου εδώ λοιπόν χώνεται πάλι σφήνα ο Oddleif Sensland των Communic, ο οποίος (μέσω άλλου γκρουπ αυτή τη φορά) επιδεικνύει το ευρύτερο φάσμα των φωνητικών του. Γενικά, οι Scariot καταφέρνουν να «μπλέκουν» πολύ έξυπνα κάμποσα διαφορετικά ιδιώματα, δίχως να συγχέεται η όποια ταυτότητά τους. Τα drums με τον κατάλληλο «τριγκαρισμένο» ήχο δίνουν το στήριγμα στο οποίο πατούν οι prog / thrashy δομές της κιθάρας, ενώ τα «growling» ξεσπάσματα δένουν πολύ γερά στο όλο μίγμα. Το όλο αποτέλεσμα κρίνεται εξαιρετικό. Δοκιμάστε, δεν έχετε τίποτα να χάσετε. Για την ιστορία, τα καθήκοντα τραγουδιστή πλέον έχει ο Øyvind Hægeland (Spiral Architect, ex-Arcturus), ενώ το περσινό "Momentum Shift" αποτελεί ένα καλό δείγμα δουλειάς που όμως (έως τώρα τουλάχιστον) δε με ξετρέλανε.

Wicked Mystic - Lithium

Οι συγκεκριμένοι παλικαράδες δε θυμίζουν τόσο Nevermore από φωνητική, όσο από μουσική σκοπιά. Μιλάμε για «συμπαγείς» δομές με πωρωτικά κοψίματα στις κιθάρες, ενώ η δυνατή παραγωγή δίνει το καταλληλότερο στήριγμα για headbanging! Ο χαρακτήρας κυμαίνεται σε «χεβυμεταλλικά» επίπεδα, ενώ η όλη νοοτροπία από πίσω φωτογραφίζει τον προσφιλή riff-master. Εν ολίγοις, πετυχαίνουν με μεγάλη ακρίβεια το στόχο τους και γι' αυτό θεωρείστε το "Lithium" ως δυνατό σημείο αναφοράς. Στο παρελθόν κυκλοφόρησαν έναν ακόμα δίσκο ("The Paramount Question") που αξίζει κάποια προσοχή.

Twelfth Gate - Threshold Of Revelation

Οι συγκεκριμένοι «Nevermorοφέρνουν» από κάθε άποψη. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι στόχοι τους, αλλά το αποτέλεσμα εντάσσεται στην ίδια περίπου ταμπέλα με αυτή που προσωπικά χρησιμοποιώ για τους Nevermore. «Progressive thrash metal», με τρεις απλές λέξεις. Οι κιθάρες ακολουθούν τη σχολή «Loomis», καθώς οι δομές αποδεικνύονται αρκετά τεχνικές, με την παραγωγή να ακολουθεί τα ίδια («μηχανικά» πολλές φορές) μονοπάτια. Μη βιαστείτε να τους απορρίψετε, δώστε τους λίγο χρόνο. Οι δύο δίσκοι τους αξίζουν μπόλικο και διάλεξα τον δεύτερο ως σημείο αναφοράς, μιας και «κολλάει» περισσότερο στο θέμα μας (αν και το πρώτο παίζει να 'ναι καλύτερο). Στις τάξεις τους πλέον έχουν νέο τραγουδιστή και ελπίζουμε σε μία εξίσου καλή συνέχεια...

Spirit Web - Spirit Web

Και μιας και αναφέραμε τους Twelfth Gate, εδώ έχουμε ένα από τα κάμποσα γκρουπ που φέρουν τη συμμετοχή του Scott Huffman στον τομέα των φωνητικών (ο οποίος δείχνει να μη στεριώνει πουθενά). Η προσέγγισή τους είναι η πιο «κλασσικο-μεταλλάδικη» απ' όσες αναφέραμε, με τη βασική «Nevermore-ική» επιρροή να βρίσκεται στη φωνή. Το εν λόγω album κρίνεται αρκετά αξιόλογο σε σύνολο, με κάμποσες μελωδίες να σου μένουν στο μυαλό (όπως π.χ. το refrain του "Ghostly Chill"). Αν και δε μιλάμε για τους καλύτερους της λίστας, δεν έχετε να χάσετε κάτι. Μάλλον το αντίθετο.

Κάπου εδώ κλείνει η παρουσίαση στην οποία σίγουρα (;) είδατε κάποια γνώριμα ονόματα, ενώ ελπίζουμε πως τα υπόλοιπα θα σας κινήσουν -σε κάποιο βαθμό- την περιέργεια. Για κλείσιμο επιλέγω μία συμβουλή: Μη βιαστείτε να ψάξετε για τυχόν «ψεγάδια» που πολλές φορές αποκτούν το όνομα «αντιγραφές». Κακά τα ψέματα, τα περισσότερα πράγματα στον χώρο του metal έχουν πλέον παιχτεί και γι' αυτό ο όποιος «εκβιασμός» προόδου μου φαίνεται κάπως αστείος. Στην τελική, όσο αναζητάς κάτι, τόσο καταλήγεις να το χάνεις στην πορεία. Η ουσία είναι μία: Τι σου αρέσει, πόσο σου αρέσει, και πόσες φορές θα σε «κεντρίσει» να το ακούσεις. Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα. Ελπίζω να σας αρέσουν οι παραπάνω προτάσεις, εύχομαι καλή τύχη στο ψάξιμο και, πάνω απ' όλα, καλές ακροάσεις!

Υ.Γ.: Special thanks στον Θοδωρή "Somnambulist" για τη βοήθεια που προσέφερε.

  • SHARE
  • TWEET