Μεγάλα λόγια... μεγάλων αντρών

Ο Αντώνης Μουστάκας έψαξε στα αρχεία των συνεντεύξεων των δύο τελευταίων ετών και ξεχώρισε κάποιες σημαντικές - ενδιαφέρουσες κουβέντες που ξεστόμισαν οι καλλιτέχνες με τους οποίους μιλήσαν οι συντάκτες του Rocking.gr. Έχουμε και λέμε...

Ποιοί γράφουν μουσική για προσωπική ευχαρίστηση, ποιοί απλά φροντίζουν τις πωλήσεις τους και ποιοί περνούν κοινωνικά μηνύματα μέσα από τους στίχους τους;

Ποιά η διαφορά ευκαιρίας και περίστασης σε μια συναυλία για φιλανθρωπικούς σκοπούς;

Ποιοί προτιμούν να παίζουν ζωντανά και ποιοί να γράφουν στο studio;

Ποιό είναι το τέλειο line up ενός festival;

Όλες οι απαντήσεις παρακάτω...

Μουσική με βάση την ηθική και το συναίσθημα

Uli Jon Roth (2005) - συνέντευξη στον Αντώνη Μουστάκα

- Θα θέλατε κάποιες δουλειές σας να αντέξουν στο χρόνο όσο του Hendrix;
- Αυτός είναι ο σκοπός. Δεν κάνω μουσική για τη στιγμή. Η μουσική πρέπει να είναι σαν τα βαθιά νερά. Όσο βαθύτερα ψάχνεις τόσο περισσότερα καινούργια πράγματα ανακαλύπτεις.

- Υπάρχει κάποιος τρόπος που μπορείς να εξασφαλίσεις τη διαχρονικότητα της μουσικής σου;
- Νομίζω πως μερικές φορές αυτά τα πράγματα έρχονται και μόνα τους, δεν υπάρχει αυτό που λέμε συνταγή. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι σίγουρα πρέπει να δουλεύεις βάσει μιας ηθικής και να ψάχνεις όλο και βαθύτερα! Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.

Ian Gillan (2005) - συνέντευξη στον Κωστή Αγραφιώτη

- Όταν γράφετε ένα τραγούδι, ας πούμε για τους Deep Purple στις μέρες μας, σκέφτεστε το τι πρόκειται να πουν για αυτό οι οπαδοί, ή έχει να κάνει μόνο με το αν αυτό θα αρέσει σε σας ή όχι; Η μήπως είναι και τα δύο μαζί;
- Όχι. Δε σκεφτόμαστε ποτέ κάτι τέτοιο. Αν κάνεις κάτι τέτοιο τότε θα είσαι pop συγκρότημα. Αν σκέφτεσαι δηλαδή συνεχώς τον τύπο και τους οπαδούς. Φυσικά και έχουμε υπ' όψη μας τους οπαδούς στους οποίους και είμαστε ευγνώμονες, όμως πώς να... (σ.σ.: κάνει μια μικρή παύση εδώ)... Όχι, δεν είναι δυνατόν! Αν κάνεις κάτι τέτοιο θα λείπει το συναίσθημα. Εμείς απλά μπαίνουμε στο studio, τζαμάρουμε και η μουσική βγαίνει από μόνη της και εξελίσσεται. Δεν έχουμε ποτέ "κατασκευάσει" τραγούδι. Ποτέ.

Mουσική με βάση ...τις πωλήσεις

Edguy (2006) - συνέντευξη στον Δημήτρη Μπάρμπα

- Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς που κατηγορούν τα νέα κομμάτια σας ως "cheesy" και εμπορικά;
- Είναι θέμα γούστου. Κάθε group προσπαθεί να γράψει κομμάτια που θα βοηθήσουν τις πωλήσεις ενός album και θα φέρουν λεφτά στο συγκρότημα και παράλληλα γράφει κομμάτια που προσπαθεί να τα κάνει όσο πιο ολοκληρωμένα και καλά γίνεται. Δε νομίζω πάντως ότι τα νέα κομμάτια είναι πιο εμπορικά απ' ότι στα προηγούμενα albums. Ένα καλό τραγούδι είναι ένα καλό τραγούδι όπως και να το κάνουμε.

Mουσική = προσωπική υπόθεση;

Ιn Flames (2006) - συνέντευξη στον Λουκιανό Κοροβέση

- Όταν γράφετε μουσική τι σας απασχολεί περισσότερο: να εκφραστείτε εσείς οι ίδιοι ή να γράψετε μουσική που θα αρέσει στο κοινό σας;
- Φυσικά το να γράψουμε μουσική που θα αρέσει σε εμάς τους ίδιους. Ξέρεις είναι σημαντικό να αρέσει η μουσική σου στον κόσμο, αλλά αν την γράφεις έτσι καταλήγει να είναι ψεύτικη. Είναι σημαντικό να γράφεις για σένα πρώτα, να γράφεις κάτι που σε εκφράζει και σου ταιριάζει. Φυσικά όλοι έχουν απαιτήσεις. Και οι οπαδοί και η εταιρία, αλλά εμείς θέλουμε να γράφουμε μουσική που να αρέσει κατ' αρχάς σε εμάς. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου.

Engine-V (2005) - συνέντευξη στον Μάριο Τσόλη

- Οι στίχοι σας με ποια θέματα καταπιάνονται;
- Τους στίχους τους γράφω εγώ κατά βάση και μπορώ να πω ότι δεν είμαι και ο πιο αξιόλογος στιχουργός, γενικά δεν είμαι ούτε ποιητής ούτε τίποτα, γράφω ότι μου έρχεται. Είναι δηλαδή πράγματα που μου συμβαίνουν κάθε μέρα, πράγματα που μου θυμίζουν κάτι, την ώρα που τζαμάρουμε μου έρχονται 3 λέξεις που μου ακούγονται ωραία σε σχέση με τον ήχο, τις πετάω, κάτι βγαίνει, κάτι μας αρέσει, κάτι δε μας αρέσει και όταν έρθει η ώρα να γράψουμε τα κομμάτια οι στίχοι έχουν τελειώσει 5 λεπτά πριν.

Paradise Lost (2006) - συνέντευξη στον Λουκιανό Κοροβέση

- Πολλοί οπαδοί θεωρούν τους Paradise Lost ένα από τα μεγαλύτερα και επιδραστικότερα συγκροτήματα των '90s, μαζί με τους Pantera και τους Dream Theater. Τι λες γι' αυτό;
- Ωωω... Νιώθω πολύ κολακευμένος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά νέα συγκροτήματα τα οποία μας αναφέρουν ως επιρροή και αυτό είναι κάτι που μας τιμάει, αλλά μια τέτοια θέση ίσως είναι κάπως υπερβολική (έλα τώρα, μετριοφροσύνες...). Οι Pantera και οι Dream Theater είναι σαφώς πολύ μεγάλα και επιδραστικά συγκροτήματα. Μια τέτοια δήλωση σαφώς μας κολακεύει. Εμείς απλά θεωρούμε τους εαυτούς μας ως πέντε τύπους που γράφουν μουσική και το διασκεδάζουν. Αν με τη μουσική μας τελικά επηρεάζουμε νεότερα συγκροτήματα, τότε είναι μεγάλη τιμή. Το νόημα είναι να παίζεις τη μουσική σου, επειδή η μουσική σου είναι αυτό που σου αρέσει να ακούς και να κάνεις και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τώρα μια τέτοια δήλωση μας τιμάει πάρα πολύ. Σε ευχαριστώ.

Nightstalker (2006) - συνέντευξη στον Μάριο Τσόλη

- Οι στίχοι σου έχουν κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θες να περάσεις προς τα έξω ή απλά εξωτερικεύεις μέσω αυτών τα συναισθήματα σου;
- Οι στίχοι απλά μιλάνε για πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου, στη ζωή σου και γενικότερα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του καθενός. Δεν περνάω κάποιο μήνυμα μέσα από τους στίχους.

Amorphis (2006) - συνέντευξη στον Λουκιανό Κοροβέση

- Όταν γράφετε μουσική τι σας απασχολεί περισσότερο: να εκφραστείτε εσείς οι ίδιοι ή να γράψετε μουσική που θα αρέσει στο κοινό σας;
- Βασικά μας απασχολεί να γράψουμε μουσική που να αρέσει κατ' αρχάς σε εμάς του ίδιους. Αν σκέφτεσαι μόνο το κοινό υπάρχει περίπτωση να καταλήξεις στο να γράφεις κομμάτια που θα τα μισείς και θα μισείς να τα παίζεις και ζωντανά. Άρα το καλύτερο είναι να γράφεις μουσική πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για το κοινό.

Μουσική = κοινωνικό σχόλιο;

Eric Burdon (2004) - συνέντευξη στον Αντώνη Μουστάκα

- Μου είπατε πριν ότι ο πόλεμος στο Ιράκ είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος. Εσείς ως καλλιτέχνης προσπαθείτε να περάσετε την άποψη σας και ίσως κάποια μηνύματα στον κόσμο που σας ακούει και από τη μεριά σας να δηλώσετε την αντίθεση σας;
- Νομίζω ότι είναι η δουλειά του κάθε καλλιτέχνη να διαφωτίζει τους ανθρώπους και να τους ανυψώνει πνευματικά. Πρέπει να είναι στη σκοτεινή πλευρά και στη φωτεινή ταυτόχρονα. Πρέπει να είναι απαισιόδοξος και αισιόδοξος μαζί. Αυτό που με οργίζει στο θέμα του πολέμου έχει να κάνει με το θυμό του κόσμου απέναντι στις ΗΠΑ. Αν θες να διαμαρτυρηθείς για τον πόλεμο και να κάνεις κάτι τότε σταμάτα να τρως αμερικάνικο φαγητό, σταμάτα να πίνεις coca cola, σταμάτα να πηγαίνεις στα Starbucks για τον καφέ σου! Αν στο μπλουζάκι σου έχεις πάνω τον Mickey Mouse τότε πας με την κουλτούρα τους και την υποστηρίζεις.

- Νομίζετε ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να ανακατεύεται με τα πολιτικά και να τα σχολιάζει ή είστε με την άποψη ότι εμείς είμαστε μουσικοί και η δουλειά μας είναι απλά να κάνουμε τραγούδια; Εσείς στην καριέρα σας προσπαθήσατε με τα τραγούδια σας και τη στάση σας ως άνθρωπος να κάνετε το πρώτο ή το δεύτερο;
- Πάντα προσπαθούσα να γράψω στίχους για το περιβάλλον και τις συνθήκες διαβίωσης του ανθρώπου. Πάντως αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι καθαρά πολιτικό πρέπει να προσέξεις γιατί πολύ εύκολα μπορεί να γυρίσει εναντίον σου. Όταν ζούσα στην Γερμανία στα μέσα της δεκαετίας του '80, ανέπτυξα σχέση με το κίνημα στο Αφγανιστάν ενάντια στους Ρώσους. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν και οι Ρώσοι είναι φίλοι μας και οι Αφγανοί το πρόβλημα! Πολύ πιθανό είναι λοιπόν να είμαι στη μαύρη λίστα κάποιου κράτους αυτή τη στιγμή μόνο και μόνο επειδή έδωσα χρήματα για να χτιστεί ένα νοσοκομείο για τα παιδιά στο Αφγανιστάν!

Engine-V (2005) - συνέντευξη στο Μάριο Τσόλη

- Θεωρείς λάθος το να περνάει κάποιος ένα πολιτικό μήνυμα, αν έχει φυσικά, ή το θεωρείς λάθος;
- Όχι δε το θεωρώ λάθος απλώς δε θα το έκανα εγώ. Πιστεύω ότι τελικά η μουσική πρέπει να ενώνει και εγώ δεν απευθύνομαι σε μια συγκεκριμένη πολιτική ή κοινωνική ομάδα. Ποτέ δε γούσταρα π.χ. skin μουσική, όσο και γαμώ να παίξει ο άλλος εγώ δε μπορώ να το ακούσω, πως να το κάνουμε δηλαδή; Αλλά αν ο άλλος δεν είχε αυτή τη ταμπέλα μπορεί να τον άκουγα λίγο πιο προσεκτικά. Όπως γίνεται με μπάντες που έχουν πιο εξτρεμιστική άποψη ή αριστερή -δεν το κατηγορώ αυτό το πράγμα- απλά δεν το γουστάρω ρε παιδί μου, αυτοί καλά κάνουν και το κάνουν αυτό, εγώ απλά δεν το γουστάρω. Θέλω ο άλλος να με προσέχει για τη μουσική μου και όχι για αυτά που του λέω (σημείωση: σωστά τα λέει ο άνθρωπος, μουσικός είναι και όχι πολιτικός). Γιατί έτσι ακούω και εγώ τη μουσική, εγώ κοιτάω τη μουσική του άλλου και αν πει τα λάθος πράγματα θα με ξενερώσει και θα βγω από το trip της μουσικής του.

Μουσική και φιλανθρωπία

Uriah Heep (2005) - συνέντευξη στον Αντώνη Μουστάκα

- Μια ερώτηση τώρα για το Live8. Είχατε πρόταση να παίξετε σε κάποια από τις πόλεις;
- Εμείς νοιώθουμε ότι αξίζαμε μια θέση εκεί αλλά δυστυχώς δε βρισκόμαστε σε αυτή την ελίτ που συνήθως καλούν σε τέτοιες περιπτώσεις. Εμείς τους έχουμε ονομάσει "Prince's Trust" (γνωστή φιλανθρωπική οργάνωση). Πάντα καλούν τις ίδιες μπάντες και εσύ νομίζεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα τόσα χρόνια, Eric Clapton, Phil Collins, U2 κτλ κτλ.

- Παίζει ρόλο μόνο το πόσα album πουλάς τελικά;
- Ακόμα και έτσι να το δούμε εμείς πάντα χτυπάμε ψηλές θέσεις σε χώρες όπως η Γερμανία και Ολλανδία, θα μπορούσαμε άνετα να παίζαμε στη συναυλία της Γερμανίας για παράδειγμα.

- Γενικά πάντως είστε θετικός σε τέτοιες κινήσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς, νομίζω πως θα δεχόσασταν να παίξετε σε κάτι αντίστοιχο.
- Φυσικά και θα το κάναμε. Εμείς μάλιστα θα το κάναμε για την περίσταση και όχι για την ευκαιρία. Πολλές μπάντες το κάνουν για την ευκαιρία και όχι για την περίσταση. Δηλαδή δεν είναι εκεί για τον σωστό λόγο. Και βλέπεις περιπτώσεις που παίζει μια μπάντα μπροστά σε 1 εκατομμύριο άτομα και την επόμενη εβδομάδα βγάζει album. Κατά τα άλλα δεν κερδίζουν τίποτα (γέλια). Κάτι δε νομίζεις ότι "μυρίζει" κι εσύ; (Πολλά γέλια) Γιατί άραγε οι πωλήσεις κάποιων ξαφνικά ανεβαίνουν μυστηριωδώς;
- Αυτό που είπατε για τη διαφορά περίστασης και ευκαιρίας νομίζω ότι είναι πραγματικά ότι πιο εύστοχο έχω ακούσει για το Live8.

Dream festival line-up

Jon Oliva (2004) - συνέντευξη με τους Αντώνη Μουστάκα και Δημήτρη Μπάρμπα

- Αν είχες να επιλέξεις το line-up ενός festival ποιους θα διάλεγες;
- Αυτό είναι εύκολο. Black Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Kiss, Queen και Savatage.

Gus G. (2005) - συνέντευξη στον Αντώνη Μουστάκα

- Αν ήσουν διοργανωτής συναυλιών και είχες την δυνατότητα να φτιάξεις το ιδανικό line up ποιο θα ήταν αυτό;
- Σίγουρα headliners θα ήταν οι Scorpions. Δεύτεροι οι Black Sabbath με τον Tony Martin στα φωνητικά και μετά οι Rainbow με τον Dio φυσικά. Τέλος θα έβαζα οπωσδήποτε τους Megadeth, τους Manowar και την συναυλία θα άνοιγαν οι Firewind!

Angra (2005) - συνέντευξη στον Αντώνη Μουστάκα

- Θα ήθελα να μου πείτε και οι 2 αν διοργανώνατε ένα φεστιβάλ ποια γκρουπ θα καλούσατε να παίξουν σε αυτό μαζί με τους Angra; Φτιάξτε μου μια τέλεια σύνθεση για εσάς, ένα τέλειο φεστιβάλ.
- Rafael: Σίγουρα headliners θα έβαζα τους Iron Maiden και μετά τους Metallica αλλά θα τους ανάγκαζα να πάρουν πίσω τον Jason Newsted και να παίξουν τραγούδια από το "Black Album" και πίσω!
- Eduardo: Μετά σίγουρα τον Dio.
- Rafael: Ναι, με τον Craig Goldy στην κιθάρα και μετά τον Ozzy με τους Jake E. Lee, Zakk Wylde & Randy Rhoads να μοιράζονται τις κιθάρες! Α, και για τους Iron Maiden θα έδιωχνα τον Janick Gers!

Live ή studio;

Pain Of Salvation (2005) - συνέντευξη στον Γιάννη Βόλκα

- Προτιμάτε να παίζετε ζωντανά ή να δημιουργείτε στο studio;
- Δε μπορώ να διαλέξω. Είναι τόσο διαφορετικές καταστάσεις. Στο studio είναι πολύ όμορφα γιατί έχεις μια αφηρημένη ιδέα την οποία βλέπεις να μεγαλώνει και να μορφοποιείται. Από την άλλη στα live έχεις την επαφή με τον κόσμο που σου δίνει άλλη ενέργεια.

Socrates (2005) - συνέντευξη στον Γιάννη Μαρκούτη

- Προτιμάτε να βρίσκεστε στο studio ή να παίζετε live;
- Live. Δεν το συζητάω. Ήσουν εδώ σήμερα, παρακολούθησες τη συναυλία .Έχει σχέση κανένας δίσκος με το live αυτό;

Engine-V (2005) - συνέντευξη στον Μάριο Τσόλη

- Ως άτομο γουστάρεις πιο πολύ να είσαι στο studio ή προτιμάς να παίζεις live;
- Σίγουρα προτιμώ τη συναυλία και εξάλλου και στο studio έτσι το κάνουμε, σχεδόν live. Καθόμαστε προβάρουμε καλά και μετά μπαίνουμε και τα παίζουμε. Μετά γράφω εγώ τις φωνές και τις παραπάνω κιθάρες, αλλά η διαδικασία αυτή είναι. Αυτό που θα θέλαμε την επόμενη φορά είναι να γράψουμε ακόμη πιο live, δηλαδή ακόμη λιγότερα overdubs, κιθάρες και φωνές. Όπως ήταν το "Budgie" ας πούμε.