In Flames - "Siren Charms": Προακρόαση

Ακούσαμε το νέο album των In Flames και σας μεταφέρουμε τις πρώτες εντυπώσεις

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 01/07/2014 @ 12:23
Καλύπτοντας δημοσιογραφικά το Hellfest παρουσιάζονται διάφορες ευκαιρίες στην πορεία. Μια από αυτές ήταν η δυνατότητα να παραστούμε σε μια αποκλειστική πρώτη ακρόαση του νέου άλμπουμ των In Flames που κυκλοφορεί στις 5 Σεπτεμβρίου από την Epic και φυσικά δεν την απωλέσαμε.

Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως η εν λόγω προ-ακρόαση τράβηξε το ενδιαφέρον λίγων δημοσιογράφων, παρά το γεγονός ότι δεν λάμβανε χώρα κάτι το πραγματικά εξαιρετικό εκείνη την ώρα στις διάφορες σκηνές του φεστιβάλ. Νομίζω πως με ένα σερί μέτριων δίσκων οι In Flames έχουν χάσει μεγάλο κομμάτι του κοινού που ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτούς.

Το νέο τους άλμπουμ αποτελεί την πρώτη τους δουλειά σε μια τόσο μεγάλη πολυεθνική εταιρεία (Epic/Sony) και η πρώτη αίσθηση που μου άφησε είναι πως θα τεστάρει ακόμα περισσότερο τις αντοχές της βάσης των οπαδών τους.

Πρόκειται για το πιο μελωδικό άλμπουμ που έχουν κάνει ποτέ σε σύνολο, ειδικά όσον αφορά στα φωνητικά του Anders Friden, που μόνο σε ελάχιστα σημεία θυμάται τον (όχι και πολύ) παλιό εαυτό του, επικεντρώνοντας τις ερμηνείες του στα καθαρά του φωνητικά, ενώ γενικότερα ο δίσκος διακατέχεται από μια αμεσότητα.

Πάμε να δούμε μια track by track ανάλυση βάσει των σημειώσεων που κρατήσαμε και να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό στο τέλος:

*Να πούμε ότι δεν μας δόθηκε κάποιο χαρτί ή κάποια διευκρίνιση και απλά ελπίζουμε η σειρά με την οποία παίχτηκαν τα τραγούδια να είναι αυτή του άλμπουμ.

01. In Plain View
Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ ξεκινάει με ένα ενδιαφέρον riff, που τραβάει την προσοχή. Τα φωνητικά είναι πολύ μελωδικά και γενικά το τραγούδι δείχνει να είναι αρκετά πιασάρικο. Η γέφυρα του κομματιού είναι κάπως περίεργη με τις φωνητικές γραμμές να φέρνουν λίγο Hansi Kursch στο μυαλό (δε μιλάω για power) ενώ γενικά το τραγούδι είναι σύντομο σε διάρκεια και χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα μελωδικό. Δεν με χάλασε.

02. Everything's Gone
Το δεύτερο τραγούδι ξεκινάει πιο δυναμικά με λίγο κοπάνημα στην αρχή του, το οποίο στη συνέχεια ακολουθείται από ένα κοφτό riff πάνω στο οποίο ο Anders τοποθετεί εκ νέου μελωδική φωνητική γραμμή. Το αρχικό κοπάνημα επανέρχεται στην πορεία και οδηγεί σε ένα «φωνακλάδικο» refrain που είναι μάλλον αδιάφορο. Μετά το δεύτερο refrain ακολουθεί ένα σύντομο μελωδικό solάκι και εν συνεχεία ένα δυναμικό riff, πάνω στο οποίο μπαίνουν φωνητικά πριν οδηγηθεί το κομμάτι στο κλείσιμό του. Δεν μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση.

03. Paralyzed
Ξεκινάει με ένα αρκετά τυπικό σουηδικό riff και γενικά κινείται σε mid-tempo ταχύτητες, αρκετά κοφτό, με ωραίο ρυθμό. Υπάρχουν και λίγα ηλεκτρονικά στοιχεία (στη λογική που τα έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν από τους In Flames) και φυσικά πολύ μελωδικά φωνητικά. Η αίσθηση που δίνει είναι πως πρόκειται για τραγούδι που πάει για single, φέρνοντας λίγο "Reroute To Remain" αισθητική στο μυαλό. Διαθέτει συμπαθητικό refrain και το χαρακτηριστικό σύντομο, μελωδικό σολάκι . Μια πιασάρικη mid-tempo σύνθεση καλύτερη από τις δύο προηγούμενες.

04. Through Oblivion
Εξαρχής και πάλι το πρώτο πράγμα που σημείωσα είναι πως είναι πολύ μελωδικό, ενώ και πάλι επικρατούν mid tempo ταχύτητες. Στην πορεία δυναμώνει κάπως, αλλά παραμένει ιδιαιτέρως μελωδικό και ειδικά τα φωνητικά του Anders που ίσως ξενίσουν αρκετούς με το πόσο mellow ακούγονται σε σημεία. Μια ακόμα μελωδική mid-tempo σύνθεση, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο αυτή τη φορά.

05. With Eyes Wide Open
Το πέμπτο τραγούδι ξεκινάει με έναν αρπισμό και μια κιθαριστική μελωδία από πάνω, με ένα Σουηδικό riff να ακολουθεί, ιδιαίτερα πιασάρικο. Για μια ακόμα φορά μου κάνει εντύπωση πόσο καθαρά τραγουδάει ο Anders, πιο καθαρά και μελωδικά από ποτέ.  Το refrain είναι φτιαγμένο για single και είναι αρκετά ωραίο. Γενικά, είναι αρκετά όμορφο κομμάτι, που μου έφερε στο μυαλό το "Come Clarity" στο πιο μελωδικό του.

06. Siren Charms
Ξεκίνημα με μπασοriff για το έκτο κομμάτι που συνεχίζει με μπάσο / riff και φωνητικά από πάνω (δεν χρειάζεται να πω καθαρά, ε;). Οι ιδέες του είναι αρκετά συμπαθητικές και στην πορεία δυναμώνει, ενώ στη μέση έχει κι ένα πολύ ωραίο break με κοφτές κιθάρες. Δυναμώνει ακόμα περισσότερο από το κάτι σαν solo και μετά μέχρι το τέλος. Αρκετά ενδιαφέρουσα σύνθεση.

07. When The World Explodes
Ξεκινάει με κοφτό δυναμικό riff και επιτέλους ακούγονται κάποια πιο επιθετικά φωνητικά (screams) από τον Anders. Όσο συνεχίζει το τραγούδι γίνεται σαφές πως είναι το πιο heavy κομμάτι ως τώρα. Έχει κι ένα πέρασμα με καθαρά φωνητικά, μέτριο όμως.  Υπάρχει και ένα solo κάπου θαμμένο στο βάθος της μίξης.

*Στη συνέχεια υπάρχει ένα σημείο με πλήκτρα. Ο Anders τραγουδάει με κάπως πιο βαθιά μελωδικά φωνητικά, ενώ στο background ακούγονται κάτι σαν γυναικεία αιθέρια φωνητικά. Σε αργό tempo υπάρχει μια διπλή φωνητική γραμμή. Δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για intro / outro ή κάτι άλλο.

08. Rusted Nail
Γνωστό στους περισσότερους το πρώτο single του άλμπουμ, με ένα σχετικά βαρύ riff (για τα δεδομένα του άλμπουμ τουλάχιστον), ξεκινώντας με μάλλον μέτρια φωνητική γραμμή, αλλά τα φωνητικά δυναμώνουν αρκετά και γενικά το τραγούδι αποκτά ένταση σταδιακά, για να οδηγηθεί σε ένα αρκετά συμπαθητικό και μελωδικό refrain. Ενδιαφέρουσα σύνθεση, όχι κάτι φοβερό, αλλά ούτε και άσχημη, με το refrain να είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει.

09. Dead Eyes
Άλλη μια mid tempo μελωδική σύνθεση με riff που ξεχωρίζει με την πρώτη. Διαθέτει κάμποση μελωδία, η οποία γίνεται ακόμα πιο έντονη στο refrain. Πρόκειται για μια από τις πιο μελωδικές συνθέσεις του άλμπουμ που γενικά έχει αρκετό ενδιαφέρον. Έχει μια συμπαθητική δισολία και μάλλον το πιο «συναισθηματικά φορτισμένο» refrain στο άλμπουμ. Αρκετά καλό.

10. Monsters In The Ballroom
Εδώ το μπάσιμο είναι πολύ πιο δυναμικό. Ένα κοφτό και αρκετά καλό riff καθιστά το τραγούδι σε κάτι πολύ κοντινότερο στους In Flames από ότι έχουμε ακούσει προηγουμένως. Πάλι οδηγείται σε ένα πολύ μελωδικό refrain και στη συνέχεια γίνεται πιο επιθετικό, για να επανέλθει η μελωδία. Πιθανότατα το πιο heavy τραγούδι του δίσκου.

11. Filtered Truth
Rock κοφτό riff, με πολύ groove. Ο Anders μπαίνει με κάποια χαρακτηριστικά «μιλητά» φωνητικά του. Το τραγούδι που κλείνει την προακρόαση είναι πιο δυναμικό από τον μέσο όρο του άλμπουμ, πιο «φωνακλάδικο» και guitar driven σε γενικές γραμμές. Τα lead είναι γενικά πίσω στη μίξη, το refrain είναι μάλλον αδιάφορο και ο Anders ακούγεται κάπως πιο γρετζαρισμένος.

Σύνοψη:

Πρόκειται για την πιο μελωδική δουλειά των In Flames. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι οι μελωδίες και τα καθαρά φωνητικά του Anders, που προσπαθεί να ακουστεί πιασάρικος σχεδόν σε κάθε σύνθεση.

Δεν μπορώ να πω ότι το άλμπουμ ενθουσιάζει, αλλά σίγουρα σημείωσα αρκετά σημεία και συνθέσεις τα οποία θα ήθελα να ξανακούσω.

Μην περιμένετε καμία επιστροφή σε παλιότερους In Flames, ούτε κάποιο αναμάσημα προηγούμενων δουλειών, παρόλο που υπάρχουν αρκετά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της μπάντας διάσπαρτα μέσα στο άλμπουμ.

Η παραγωγή είναι αναμενόμενα καλή, αλλά τα lead σε πολλά σημεία ακούγονταν λίγο θαμμένα στη μίξη, κάτι που ενδεχομένως να έχει να κάνει και με τις συνθήκες τις προακρόασης.

Ο πρωταγωνιστής του άλμπουμ είναι ο Anders Friden που δείχνει πιο πολυδιάστατος από ποτέ όσον αφορά στις ερμηνευτικές του ικανότητες.

Πειραματίζονται και πάνε τον ήχο τους σε διαφορετικά μονοπάτια από το παρελθόν και αυτό από μόνο του απαιτεί περισσότερες από μια ακροάσεις για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.

Οι φίλοι της πιο μελωδικής πλευράς των Σουηδών ή τουλάχιστον αυτοί που τους αρέσει το ίδιο με την πρώτη περίοδο της μπάντας (όπως εγώ) θα βρουν στοιχεία να τους ικανοποιήσουν. Όσοι θεωρούν ότι μετά το "Clayman" δεν βρίσκουν ενδιαφέρον στους In Flames, δύσκολα θα συγκινηθούν με το "Siren Charms".
  • SHARE
  • TWEET