Η ιστορία της rock: Μέρος Β'

19/10/2002 @ 10:07
Τα 5 είδη του Rock N' Roll

Mεταξύ των ετών 1954-56 υπήρχαν 5 χαρακτηριστικά είδη, που αναπτύχθηκαν αυτόνομα και ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, και όλα μαζί έγιναν γνωστά σαν rock n' roll. Τα είδη αυτά είναι τα εξής:

  • Το rhythm n' blues του Βορρά, με κύριο εκπρόσωπο τον Βill Halley και τους Comets.
  • Το χορευτικό blues της Νέας Ορλεάνης.
  • Το country rock του Μέμφις, αλλιώς γνωστό ως rockabilly.
  • Το rhythm n' blues του Σικάγο.
  • Το rock n' roll των φωνητικών συγκροτημάτων.

    1. Το rhythm n' blues του βορρά
    Το rhythm ‘n’ blues του βορρά, που αντιπροσωπευόταν κυρίως από τον Βill Halley και τους comets, ενδιαφερόταν κυρίως να εκφράσει συναισθήματα κεφιού και σύμπνοιας. Προήλθε από τον δεκαετή πειραματισμό του Halley πάνω σε ένα μείγμα country and western, Dixieland και rhythm ‘n’ blues, διανθισμένο πιο πολύ με έγχορδα παρά με πνευστά και κρουστά.

    2. Το χορευτικό blues της Νέας Ορλεάνης
    To στυλ αυτό έγινε πρώτη φορά ευρέως γνωστό από τον Pat Boone, έναν από τους «διάδοχους» του Ηalley. Σε αντίθεση με τον όχι ελκυστικό, αλλά γραφικό και κεφάτο Halley, ο Βοοne ήταν καλοφτιαγμένος και ελκυστικός, η μόνη του προσφορά όμως, ήταν ότι έφερε λίγη συντηρητική ευπρέπεια στο χώρο της μουσικής. Τα τραγούδια που ερμήνευσε ο Boone και που τον έκαναν γνωστό ήταν τα «Ain’t that a shame» και «Tutti Frutti» , όχι δικά του, αλλά των Fats Domino και Little Richard αντίστοιχα. Επομένως, το άστρο του Boone γρήγορα έσβησε και εκείνος αποσύρθηκε στις μπαλάντες από όπου είχε ξεκινήσει, όταν το κοινό στράφηκε στους αρχικούς ερμηνευτές των τραγουδιών αυτών.
    Ο Fats Domino συνετέλεσε στην εξέλιξη του χορευτικού blues της Nέας Ορλεάνης με μια σειρά θαυμάσιων δίσκων, με πρώτο από αυτούς τον «The Fat Man» (Imperial) το 1950. Kύρια χαρακτηριστικά του ήταν η βαθιά φωνή τενόρου, το παίξιμο του πιάνου σε στυλ boogie (δηλ. έπαιζε τις συγχορδίες με δυο χέρια), καθώς επίσης και το ζωηρό και κεφάτο στιλ του, το οποίο γρήγορα ανακαλύφθηκε από τους ακροατές της ποπ που ανέβασαν αυτόν και τα τραγούδια του στις κορυφαίες θέσεις του Billboard. Σε αντίθεση με το cool ύφος του Domino, o Little Richard υιοθέτησε ένα άγριο στυλ με δυνατά φωνητικά ανεβάσματα. Επίσης η σκηνική του παρουσία αποτέλεσε τη βάση των μετέπειτα ροκάδων: αστραφτερά κουστούμια, μακριές ντραπε ζακέτες, φαρδιά παντελόνια, μακριά μαλλιά γυαλισμένα με πολλή μπριγιαντίνη και χρυσά δαχτυλίδια.

    3. Το country rock του Μέμφις (rockabilly)
    Το είδος αυτό, που οι ερμηνευτές του ονόμαζαν country rock και που οι άνθρωποι της μουσικής βιομηχανίας και οι συλλέκτες δίσκων το έλεγαν rockabilly, αποτελούσε τη λευκή, Νότια εκδοχή του δωδεκάμερου boogie blues που παιζόταν με τη συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας, όρθιου μπάσου και ντραμς (από το 1956). Το country rock έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο από τον Elvis Presley, το απόλυτο είδωλο στα μέσα της δεκαετίας του ’50, καθώς επίσης και από τον Roy Orbison (βλ. «Pretty Woman»), τον Johnny Cash και τον Jerry Lee Lewis. Βέβαια, ο Elvis Presley δεν έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με το κλασικό country rock, το οποίο πουλούσε κατ’εξοχην μόνο στον αμερικανικό Nότο, αλλά με ένα παρόμοιο μουσικό ύφος, εμπλουτισμένο με μουσικά στοιχεία ξένα προς το ακροατήριο της country rock, όπως πχ φωνητικά και δυνατές ηλεκτρικές κιθάρες.

    4. Το rhythm n' blues του Σικάγο
    To rhythm n blues του Σικάγο προήλθε από το λεγόμενο bar blues, το οποίο καλλιεργήθηκε από τον Muddy Waters και τους μαύρους μουσικούς (Howling Wolf, Elmore James) που τον στελέχωσαν ερχόμενοι από το Μέμφις στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Kύριοι εκπρόσωποι του rhythm n blues ήταν ο μοναδικός Chuck Berry με το θρυλικό «Maybellene» και ο Βob Diddley.

    5. Το rock n' roll των φωνητικών συγκροτημάτων
    Ήταν το πιο χαλαρό από τα άλλα μουσικά είδη. Κι ενώ στις άλλες τεχνοτροπίες γινόταν όλο και πιο συχνή η χρήση οργάνων όπως οι ηλεκτρικές κιθάρες και τα ντραμς, εδώ έχουμε μια επιστροφή στη φωνή, που, αν και κάνει το σύνολο να φαίνεται απλό και συνηθισμένο, μας κερδίζει πολλές φορές με τα back-up φωνητικά. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και το περίφημο «Only You» των Platters, το οποίο (μετά κόπων και βασάνων είναι η αλήθεια) αποτέλεσε ορόσημο για τη μουσική της εποχής.

    Τα μουσικά αυτά είδη και ο πειραματισμός πάνω σε αυτά αποτέλεσαν τη βάση για κάθε σημαντικό και συνειδητοποιημένο καλλιτέχνη των επόμενων δεκαετιών, όπως οι: Four Seasons, Beach Boys, Beatles, Rolling Stones και λιγότερο εμφανώς αλλά σαφώς ο Bob Dylan και ο Sly Stone.

    * Τα στοιχεία είναι παρμένα από το βιβλίο του Charlie Gillet "Ο ήχος της πόλης" των εκδόσεων Νέα Σύνορα-Λιβάνη.

    ** Η επιμέλεια του άρθρου έγινε από το χρήστη tink
  • SHARE
  • TWEET