Είναι οι Ιρλανδοί Hudson Taylor και κατακτούν τις playlist μας πριν καν βγάλουν album

Είναι φορές που πετυχαίνεις ένα κομμάτι ιδιαιτέρως δεσποτικό: απαιτεί το repeat και δεν σταματάει να σου τριβελίζει το μυαλό μέχρι να αναπαραχθεί από κάτι πέραν του νοητικού σου κασετοφώνου. Όταν δε το κομμάτι αυτό δεν είναι απλά ένα ευχάριστο, catchy ραδιοφωνικό διαφημισοτράγουδο, μα βρίσκει ρήγμα και πρόσβαση σε κάποια συναισθήματα παραπάνω μέσα σου, ε δεν θες και πολλά περισσότερα. Κάπως έτσι την έπαθα με το "Battles" των Hudson Taylor από το φετινό τους single, όταν το άκουσα σε εκπληκτική εκτέλεση στα Crypt Sessions και φυσικά στη στούντιο εκτέλεσή του τέσσερα λεπτά και πέντε δευτερόλεπτα αργότερα. Ανατριχίλες παρόμοιες με αυτές που είχαμε νιώσει με το “Broken Crown” των Mumford & Sons, αν με πιάνετε. Το "Battles", βέβαια, είχε κυκλοφορήσει σε EP από το 2012, αλλά η ιστορία των Hudson Taylor ξεκινάει λίγα χρόνια πιο πριν...



Πίσω στο 2008, τα αδέρφια Harry και Alfie Hudson-Taylor από το Δουβλίνο είχαν πάει για διακοπές. Αν και προέρχονταν από οικογένεια με μουσική φλέβα, δεν είχαν σκεφτεί ποτέ σοβαρά το ενδεχόμενο μουσικής καριέρας. Ενώ, λοιπόν, άραζαν σε μία παραλία, με τον Harry να γρατζουνάει την κιθάρα του για να μαζέψουν ψιλά από τους περαστικούς, συγκέντρωσαν τριγύρω τους πέντε - έξι Γερμανούς που τους άκουγαν με προσοχή και τους ζητούσαν να παίζουν διασκευές γνωστών κομματιών. Μέρα με τη μέρα, το κοινό αυξανόταν όλο και περισσότερο. Γερμανοί, Καναδοί, Αμερικάνοι... Άνθρωποι από διάφορες μεριές της οικουμένης. Όταν έφτασε η ώρα του γυρισμού, με ένα κομπόδεμα μεγαλύτερο του αρχικά αναμενόμενου, το κοινό τούς ζήτησε να ανεβάσουν τραγούδια στο YouTube και στα κοινωνικά δίκτυα και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία των Hudson Taylor. Μέχρι το 2012 που τους ψάρεψε η Polydor Records...



Οι Hudson Taylor παίζουν folk-pop με choirboy αρμονίες, όπως αυτές διδάχθηκαν από τους καλύτερους: Simon & Garfunkel, Everly Brothers και δεν συμμαζεύεται. Οι μαγικοί καρποί του συγκερασμού indie μουσικής με folk (και κάμποση country) είναι γνωστοί καιρό τώρα και εδώ τους συναντάμε στα καλύτερά τους. Δεν διστάζουν να πουν ότι λατρεύουν τους Beatles ταυτόχρονα με την Katy Perry. Επίσης, δεν απαρνούνται τον pop χαρακτήρα τους. Αντιθέτως, με ωριμότητα πρωτοφανή για την ηλικία τους (20 και 21 ετών παρακαλώ), τον ενστερνίζονται στην αγνή του μορφή, τη μελωδία.



Έχουν ήδη αποκτήσει κάποια -όχι μεγάλη- δημοτικότητα με άλλα single τους, όπως το "Weapons" και το "Cinematic Lifestyle" ή τα support τους στον Jake Bugg, ωστόσο αυτό που ξεχωρίζει είναι το κομμάτι που κλείνει όλες τις συναυλίες τους (το "Battles" ντε, τι λέμε τόση ώρα). Τα τραγούδια που πλαισιώνουν το φετινό τους single, "Battles II", δείχνουν ότι οι αρμονίες που κάνουν οι δύο φωνές τους είναι φτιαγμένες για μεγάλα πράγματα. Πάρτε παράδειγμα το πανέμορφο από κάθε άποψη "Open Up", που δείχνει ότι οι Hudson Taylor είναι έτοιμοι να ανοίξουν φτερούγες.



Μέσα στον ερχόμενο Σεπτέμβριο, τα αδέρφια από την Ιρλανδία θα κυκλοφορήσουν  το, άτιτλο μέχρι στιγμής, ντεμπούτο τους. Δεν είναι πρέπον να προδικάζουμε τίποτα, πόσω μάλλον δε παγκόσμια επιτυχία μεγάλης κλίμακας σε ευρύ ακροατήριο... Όμως, αν δεν έχουν αυτοί τα φόντα, τότε ποιοί; Το σίγουρο είναι πως έχουν την απόλυτη στήριξή μου και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα επιτύχουν εμπορικές ή καλλιτεχνικές κορυφές - ή τίποτα απ’ όλα αυτά. Μέχρι τότε, συνεχίζω ούτως ή άλλως με το "Battles" στο repeat και σας προτρέπω να κάνετε το ίδιο.

«Only time will tell if we're all just cynics on the run, if we're all just cynics come undone.»