Black Metal: Τα 50 σημαντικότερα συγκροτήματα

Διαβάστε για την ιστορία τους και τα αντιπροσωπευτικά τους album

Από τους Αντώνη Κονδύλη, Τόλη Δόση, 27/06/2014 @ 13:42
Towards The Pantheon
Κάθε αφιέρωμα που σέβεται τον εαυτό του περιλαμβάνει και μια λίστα. Η δική μας λίστα παρουσιάζει 50 black metal συγκροτήματα, που συνδέθηκαν με το ιδίωμα, αποτελούν μέρος της ιστορίας του και είτε έχουν σημαντική παρουσία και προσφορά, είτε υπήρξαν ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι, ακόμα και αν έχουν μικρή δισκογραφία. Η επιλογή αφορά στην περίοδο που ξεκινάει από την δεκαετία του 1980 (αν και ο ήχος βρισκόταν σε μια πρώιμη μορφή) και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.

Ο σκοπός είναι να αποδοθεί μια όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την πορεία και εξέλιξη του ιδιώματος, με τις διαφορετικές μορφές και εκφάνσεις στη διάρκεια όλων αυτών των ετών. Συμπεριλαμβάνονται περιπτώσεις συγκροτημάτων, που ξέφυγαν από το αυθεντικό black metal και πειραματίστηκαν, οδηγούμενοι σε άγνωστα μέχρι τότε μονοπάτια. Είθισται ορισμένα από αυτά τα συγκροτήματα να μην παρουσιάζονται σε αφιερώματα για τον χώρο, καθώς προτιμώνται αυτά που παρέμειναν προσηλωμένα στον αυθεντικό πρωτογενές ήχο.

Για κάθε μπάντα επιλέγεται ένας αντιπροσωπευτικός δίσκος, όχι απαραίτητα ο κορυφαίος του, αλλά περισσότερο ο πιο σημαντικός, ενώ παράλληλα προτείνονται και άλλοι δίσκοι (max 3) από το συγκρότημα, όπως επίσης και μια πολύ σύντομη αναφορά στην πορεία της.

Σίγουρα υπάρχουν ελλείψεις, ίσως και αδικίες, αλλά καμία λίστα δεν μπορεί να είναι πλήρης και απόλυτα ισορροπημένη. Η υποκειμενικότητα με την οποία αντιλαμβάνεται ο καθένας την μουσική αποτελεί μεγάλο κομμάτι της μαγείας αυτής, για αυτό και θα χαρούμε να δούμε και τις δικές σας best-of λίστες.

Η σειρά παράθεσης ακολουθεί την χρονολογία κυκλοφορίας του δίσκου που παρουσιάζεται, με σκοπό να διατηρείται μια ιστορική  συνέχεια στην παρουσίαση της εξέλιξης του black metal.

(ΑΚ), (ΤΔ)




Venom

Το στόρι...
Παρά την εμφανή έλλειψη μουσικών ικανοτήτων, οι Venom υπήρξαν ένα καθοριστικό και σημαντικό συγκρότημα για το ακραίο metal γενικότερα. Αποτελώντας μια μπάντα που ξεκίνησε την περίοδο που κινητοποιήθηκε το NWOBHM, ακολούθησαν ένα διαφορετικό ηχητικό μονοπάτι. Οι δύο πρώτοι τους δίσκοι αποτελούν ευαγγέλιο για πολλούς που έκαναν πιο ακραίες ηχητικά επιλογές στη δεκαετία του '80. Η συνέχεια της μπάντας είχε πολλές αναταράξεις και αλλαγές, με μοναδικές ίσως αναλαμπές το "At War With The Satan" (1983) και το "Cast In Stone" (1997).

Black Metal (Neat - 1982)
Έναν χρόνο πριν είχε κυκλοφορήσει το "Welcome To Hell", αλλά ο δεύτερος δίσκος των Venom είναι πιο κατασταλαγμένος, πιο ώριμος και συνθετικά ανώτερος από τον προκάτοχό του. 40 λεπτά αυθεντικού, τσαμπουκαλίδικου metal, με έντονο fuck off attitude, σαρκαστική διάθεση και ενίοτε «σατανική» θεματολογία. Ο ήχος απέχει αισθητά από αυτό που ξέρουμε ως black metal και το οποίο πήρε οριστική μορφή ορισμένα χρόνια αργότερα. Ωστόσο, έδωσαν το έναυσμα, εφεύραν τον όρο black metal, που μέχρι τότε δεν είχε ακουστεί ποτέ, και προσέφεραν κάποιους ύμνους που ενέπνευσαν πολλούς να συνεχίσουν την ιστορία που μόλις είχε αρχίσει να ξετυλίγεται.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Welcome To Hell" (1981), "At War With The Satan" (1983)

(ΑΚ)




Celtic Frost

Το στόρι...
Αρχικά υπήρξαν οι Hellhammer που μετονομαστήκαν σε Celtic Frost και κυκλοφόρησαν ορισμένους σπουδαίους δίσκους, ευρισκόμενοι μπροστά από την εποχή τους και σημάδεψαν γενιές οπαδών και μουσικών. Μετά τους πειραματισμούς του μεγαλειώδους "Into The Pandemonium" (1987) ακολούθησαν κάποιες πιο ατυχείς στιγμές, η διάλυση και η θριαμβευτική επιστροφή με το "Monotheist" (2006) για να ακολουθήσει η οριστική διάλυσή τους λίγο αργότερα. Ανέκαθεν υπήρξαν μια κατηγορία μόνοι τους, ένα από τα σημαντικότερα και καθοριστικότερα συγκροτήματα στην ιστορία της metal μουσικής. Χωρίς αυτούς πολλά θα ήταν διαφορετικά. Η ιστορία συνεχίζεται στο παρόν με τους Triptykon.

To Mega Therion (Noise - 1985)
Δέος. Αυτή είναι η λέξη που μπορεί να αποδώσει το συναίσθημα που σου δημιουργεί όχι μόνο αυτός ο δίσκος, αλλά και ό,τι μας προσέφεραν οι Celtic Frost εκείνα τα χρόνια. Προερχόμενοι από ένα χωριό της Ελβετίας υπήρξαν πρωτοπόροι, πρωτεργάτες, εμπνευστές για ένα σημαντικό κομμάτι του ακραίου metal. Tο "Morbid Tales", που είχε προηγηθεί, αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο με τους Hellhammer. Το "To Mega Therion" είναι ένα μεγαλούργημα  που αποτελείται από 11 μαύρα έπη και σε αιχμαλωτίζει με την σκοτεινή, μεσαιωνική του ατμόσφαιρα, την Βαγκνερική του μεγαλοπρέπεια και το ανεπανάληπτο συναίσθημα. Ένας ηχητικός ογκόλιθος, που φέρει την αύρα του thrash της εποχής, αλλά διαφέρει στην αισθητική και την ατμόσφαιρα. Τα ασύγκριτα φωνητικά του μεγάλου Tom Warrior φαντάζουν απλησίαστα και ακούγονται σαν προσταγές εκ των άνωθεν, ενώ κάποια οπερετικά γυναικεία φωνητικά δίνουν μια αρχική συμφωνική έμπνευση στο metal. Το εκπληκτικό και σαρκαστικό εξώφυλλο απλά ολοκληρώνει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του άλμπουμ.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Morbid Tales" (1984), "Into The Pandemonium" (1987), "Monotheist" (2006)

(ΑΚ)



Bathory

Το στόρι...
Ο Quorthon ξεκίνησε την μυθική του πορεία το 1983 υπό το όνομα Bathory σε μια εποχή που στη Σουηδία δεν υπήρχε καμία απολύτως σκηνή, κανένα απολύτως ερέθισμα και κατάφερε να κινητοποιήσει ένα ολόκληρο ιδίωμα, μόνος του. Αν δεν υπήρχε αυτός πιθανότατα το black metal όπως εξελίχθηκε από το 1991 και μετά θα ήταν πολύ διαφορετικό, μπορεί και να μην υπήρχε όπως το ξέρουμε. Η επιδραστικότητά του επεκτάθηκε και στο viking metal μετά τη δεύτερη τριλογία του. Οι Bathory κυκλοφόρησαν συνολικά 12 άλμπουμ και πέρασαν οριστικά στην ιστορία στις 3 Ιουνίου του 2004, όταν ο Quorthon εντελώς ξαφνικά έφυγε από αυτόν τον κόσμο, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά.

Under The Sign Of The Black Mark (Black Mark - 1987)
Το "Under The Sign Of The Black Mark" ήταν μια πραγματική αποκάλυψη, που οδήγησε σε κόσμους, τους οποίους δεν μπορούσε κανείς μέχρι τότε να φανταστεί ότι υπάρχουν. Εμπνευσμένο από τα βάθη της αβύσσου, σκοτεινό, μαύρο και απίστευτα ακραίο για εκείνο τον καιρό, χρειάστηκαν μερικά χρόνια για να γίνει αντιληπτή η ανυπολόγιστη αξία ενός άλμπουμ που βρισκόταν μπροστά από την εποχή του. Η μουσική του δημιουργεί μια ατμόσφαιρα από έναν άλλο κόσμο, ενώ τα δαιμονισμένα φωνητικά του Quorthon ακούγονται σαν κατάρες. Όταν κυκλοφόρησε προκάλεσε την αποστροφή και την λοιδορία πολλών, αλλά η ιστορία είχε άλλα σχέδια. Αυτός ο δίσκος αποτελεί το Μνημείο που προσκυνούν και η Βίβλος στην οποία ορκίζονται όλες οι επόμενες γενιές black metal οπαδών και μουσικών. Ασύγκριτο.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Bathory" (1984), "Blood Fire Death" (1988), "Hammerheart" (1990)

(ΑΚ)



Sarcofago

Το στόρι...
Το 1985 στην Βραζιλία εμφανίστηκε μια πολύ επιδραστική μπάντα για το ακραίο metal γενικότερα. Οι Sarcofago κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους το 1987 και μετά από αλλαγές στην σύνθεση και στο ήχο κυκλοφόρησαν άλλους 4 ολοκληρωμένους δίσκους, μέχρι να διαλυθούν οριστικά το 2000. Ήταν η πρώτη μπάντα που χρησιμοποίησε blast beats, τουλάχιστον σε εκτενέστερη μορφή και γενικότερα η επιθετικότητα της μουσικής και το image που παρουσίασαν επηρέασε πολλούς Σκανδιναβούς τα επόμενα χρόνια.

INRI (Cogumelo - 1987)
Μέσα από τη φτώχεια και την ανέχεια της Βραζιλίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει τίποτα λιγότερο από αληθινά ακραίο metal. Ο πρώτος δίσκος των θρυλικών Sarcofago είναι ένα οργιώδες, χαοτικό παραλήρημα, βλάσφημο, απεχθές και αποκρουστικό. Γεμάτο από thrashy riffs, blast beats και μια επιθανάτια ατμόσφαιρα, δίνει σε κάθε του στιγμή την αίσθηση της φρίκης και του κινδύνου που παραμονεύει. Ο χαρακτηριστικός low fi ήχος και τα σπαστά αγγλικά ολοκληρώνουν ένα σύνολο που δικαίως θεωρείται cult. Η φωτογραφία του εξωφύλλου σε νεκροταφείο, με τα μέλη της μπάντας να φέρουν ζώνες με σφαίρες και corpse paint, επαναλήφθηκε πολλές φορές τα επόμενα χρόνια. Πολλοί blacksters των 90s το ξέρουν καλά.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"The Laws Of Scourge" (1991)

(ΑΚ)



Darkthrone

Το στόρι...
Οι Darkthrone μέχρι και τις μέρες μας έχουν υπάρξει απρόβλεπτοι με μια έντονη αντιδραστική διάθεση. Όταν το 1991 κυκλοφόρησαν το death metal "Soulside Journey" κανείς δεν φαντάστηκε ότι μετά από λίγους μήνες θα ακολουθούσε ένα δεύτερο άλμπουμ, black metal αυτή τη φορά, μηδενίζοντας το κοντέρ και πυροδοτώντας την έκρηξη που ακολούθησε. Στυλοβάτες και δημιουργοί αυτής της προσπάθειας είναι ο Fenriz και ο Nocturno Culto, που είναι μαζί από το 1988. Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει 16 άλμπουμ και αν και σήμερα εξερευνούν το παλιακό metal, εξακολουθούμε να τους αγαπάμε για αυτό που είναι.

A Blaze In The Northern Sky (Peaceville - 1991)
Δεν υπάρχει αφιέρωμα που να αφορά στο black metal και να μην αναφέρεται αυτός ο δίσκος. Με το "A Blaze In The Northern Sky" η ασάφεια της δεκαετίας του '80 παίρνει τέλος. Το πιο σημαντικό  με αυτό το άλμπουμ είναι ότι όρισε με τρόπο πειστικό και ξεκάθαρο το black metal, προσδιόρισε τον ήχο και τη φιλοσοφία του και έδειξε σε όλους τι πρέπει να κάνουν, αποτελώντας ένα πραγματικό σεμινάριο. Οι ξυραφένιες κιθάρες, τα χαοτικά φωνητικά, η παγωμένη και απόκοσμη ατμόσφαιρα, το κατάμαυρο εξώφυλλο απλώνουν ένα σκοτάδι στον metal πλανήτη και δείχνουν ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Είναι μια από τις σπάνιες φορές στην ιστορία της rock μουσικής, που ένα άλμπουμ από μόνο του αλλάζει τα δεδομένα και πυροδοτεί με τόσο καταλυτικό και καθοριστικό τρόπο την εξέλιξη ενός ιδιώματος. Ένα ανυπέρβλητο black metal μνημείο ... “Diabolic forces in a ceremonial union...”

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Under A Funeral Moon" (1993), "Transilvanian Hunger" (1994), "Panzerfaust" (1995)

(ΑΚ)



Master's Hammer

Το στόρι...
Ένα μυστηριώδες και underground συγκρότημα, που ξεκίνησε την πορεία του το 1987 από την Τσεχοσλοβακία. Αντισυμβατικοί και μεγαλειώδεις, υπήρξαν ανέκαθεν αποκομμένοι από την υπόλοιπη σκηνή δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκονται στο δικό τους κόσμο. Μετά από μια σειρά από demo tapes, κυκλοφορήσαν στις αρχές της δεκαετίας του '90 δύο δίσκους, το "Ritual" και το "The Jilemnice Occultist" αφήνοντας για πάντα το στίγμα τους. Μετά από κάποιες αμφιλεγόμενες προσπάθειες επανήλθαν σχετικά πρόσφατα, θυμίζοντας μας τι πραγματικά είναι ικανοί να πετύχουν.

The Jilemnice Occultist (Osmose - 1992)
Μυστήριο, ατμόσφαιρα, λυρισμός και τεχνική είναι αυτά που χαρακτηρίζουν αυτό τον δίσκο. Μεγαλειώδεις συνθέσεις εκτελεσμένες με ακρίβεια από μια μπάντα που διέφερε από όλες τις υπόλοιπες εκείνης της περιόδου, παρουσιάζοντας ταλέντο και μια εξαιρετική συνθετική ικανότητα. Υποκινούμενοι από την επιθυμία να δημιουργήσουν τέχνη σε μια θυελλώδη και «δαιμονισμένη» για τον χώρο εποχή, δεν κώλωσαν πουθενά. Χρησιμοποιούν μελωδίες και προσδίδουν θεατρικότητα με αισθητική οπερέτας. Προοδευτικό black metal, μοναδική για την εποχή (και όχι μόνο) ενορχήστρωση και αποτέλεσμα που αποκτάει μια άλλη διάσταση από τα απόκοσμα φωνητικά του Franta Storm. Ένα πολύ σπουδαίο άλμπουμ από ένα σπουδαίο συγκρότημα που παρέμεινε ανέκαθεν σε underground μονοπάτια.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Ritual" (1991), "Vracejte Κonve Νa Μísto" (2012)

(ΑΚ)



Immortal

Το στόρι...
Από τα αντιπροσωπευτικότερα συγκροτήματα της νορβηγικής σκηνής, που φέρουν όλα τα χαρακτηριστικά του black metal αυτής της χώρας. Το ντεμπούτο τους "Diabolical Fullmoon Mysticism" (1992) ήταν από τις πρώτες κυκλοφορίες του δεύτερου κύματος. Ακολούθησαν 6 δίσκοι μέχρι και την διάλυσή τους το 2002, για να επανέλθουν το 2009 με το "All Shall Fall". Παραμένουν μέχρι και σήμερα ενεργοί, με μια επερχόμενη κυκλοφορία να εκκρεμεί.

Pure Holocaust (Osmose - 1993)
Ένας καταιγισμός από σιδηροδρομικά, ατελείωτα, ασταμάτητα riffs που δημιουργούν ηχητικές χιονοστιβάδες. Αυτό είναι το "Pure Holocaust". Ένα δείγμα επιθετικού και ατόφιου (μέχρι το κόκαλο) black metal που δημιουργεί μια παγωμένη ατμόσφαιρα, το απόλυτο ψύχος. Στα 33 του λεπτά το άλμπουμ σου δίνει την αίσθηση ότι λαμβάνει χώρα εν μέσω χιονοθύελλας. Στον δεύτερο τους δίσκο οι Immortal ολοκληρώνουν την προσπάθεια που είχαν ξεκινήσει στο "Diabolical Fullmoon Mysticism", βρίσκοντας τον χαρακτηριστικό ήχο για τον οποίο έγιναν γνωστοί. Ένα από τα εμβληματικότερα άλμπουμ της νορβηγικής σκηνής, αλλά και του black metal εκείνης της πρώτης περιόδου και όχι μόνο.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Diabolical Fullmoon Mysticism" (1992), "Battles In The North" (1995), "Sons Of Northern Darkness" (2002)

(ΑΚ)



Rotting Christ

Το στόρι...
Οι Rotting Christ είναι ένα από τα παλιότερα συγκροτήματα του χώρου και έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο underground από πολύ νωρίς, μετά από μια σειρά demo, 7EP και βέβαια το mini-LP "Passage To Arcturo" (1991). Όπως πολλοί ακόμα, έψαχναν να βρουν τον ήχο τους. Όταν το κατάφεραν αυτό σήμανε την ίδρυση της ελληνικής black metal σκηνής, αλλά και μιας λαμπρής πορείας της ίδιας της μπάντας. Η πορεία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με σημαντικές κυκλοφορίες και παρουσία σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη.

Thy Mighty Contract (Osmose - 1993)
Οι Rotting Christ θα είχαν μείνει στην ιστορία του black metal ακόμα και αν είχαν κυκλοφορήσει μόνο αυτό το άλμπουμ. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, ιδιαίτερες μελωδίες, μεσαίες ταχύτητες και μια συνθετική ωριμότητα, που οδηγούν σε ένα προσωπικό ήχο που έκανε το συγκρότημα να ξεχωρίζει. Η κυκλοφορία αυτή προκάλεσε αίσθηση και οδήγησε την μπάντα στο να αναγνωρισθεί από όλο το black metal στερέωμα. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα υπήρχε μια έντονη κινητικότητα και οι Rotting Christ ηγήθηκαν αυτής της προσπάθειας, με το ντεμπούτο τους να αποτελεί μέχρι και σήμερα την κορυφαία στιγμή μια σκηνής της οποίας η προσπάθεια έμεινε ημιτελής. Από τους καλύτερους black metal δίσκους όλων των εποχών.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Non Serviam" (1994), "Triarchy Of The Lost Lovers" (1996), "Theogonia" (2007)

(ΑΚ)



Impaled Nazarene

Το στόρι...
Μια από τις παλαιότερες και πιο ανισσόροπες μπάντες του δεύτερου κύματος. Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια προκαλούσαν οι δηλώσεις τους και οι φωτογραφήσεις τους ξεπερνούσαν τα όρια της αφέλειας. Η μουσική ήταν ακραία και αποκρουστική, ενώ τα 7 EP που κυκλοφορούσαν στις αρχές των '90s είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών και τους έκαναν γνωστούς στο underground της εποχής. Το ακριβές ύφος τους είναι δύσκολο να προσδιοριστεί καθώς έχουν συγκεράσει στοιχεία από διαφορετικά είδη, με ακραίο ηχητικά πάντα αποτέλεσμα. Με τον Mika Luttinen  να αποτελεί την κινητήρια δύναμη της μπάντας, παρουσιάζουν πλούσια δισκογραφία μέχρι και τις μέρες μας, αν και το ύφος τους έχει διαφοροποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν.

Ugra Karma (Osmose - 1993)
Έναν ηχητικός όλεθρος κυριαρχεί από την πρώτη στιγμή αυτού του δίσκου. Ένα λυσσασμένο και ανελέητο σφυροκόπημα, ικανό να βασανίσει αλύπητα τον ακροατή και να τον κάνει να μην ξανασχοληθεί. Ασταμάτητα blastbeats, σιδηροδρομικό riffing και ορισμένα leads που προσδίδουν κάποιο χρώμα είναι τα χαρακτηριστικά του δίσκου που διανθίζονται από τα σχιζοφρενικά, δαιμονισμένα, παθιασμένα και ψυχωμένα φωνητικά του Mika Luttinen. Κάποια διάσπαρτα αργά περάσματα μοιάζουν ανίσχυρα να διακόψουν το ολοκαύτωμα. Η προσεκτική ακρόαση αποκαλύπτει λεπτομέρειες, όπως είναι οι punk επιρροές. Ακραίο black metal και ένα από τα άλμπουμ που τίμησαν εκείνες τις ένδοξες ημέρες.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Tol Cormpt Norz Norz Norz..." (1992), "Rapture" (1998)

(ΑΚ)



Varathron

Το στόρι...
Οι Varathron δημιουργήθηκαν πριν το 1990 και αποτελούν στυλοβάτη της ελληνικής black metal σκηνής. Νωρίς, όταν ακόμα το black metal καλουπώνονταν η μπάντα αυτή είχε την οξυδέρκεια και το ταλέντο να παίξει εντυπωσιακά καλά και να δημιουργήσει ένα ηχηρό όνομα τόσο στην Ελλάδα, όσο και έξω από αυτήν. Με τέσσερα full - length άλμπουμ σαν παρακαταθήκη, το συγκρότημα συνεχίζει να διανύει χιλιόμετρα και να δισκογραφεί μέχρι και σήμερα.

His Majesty At The Swamp (Cyber Music - 1993)
Ελληνικό black metal. Αυτό είναι. Το "His Majesty At The Swamp" ανήκει στην (πολύ κλειστή) κλίκα των δίσκων που σμίλεψαν αυτόν τον ήχο και που τον καθιέρωσαν στο black metal. Παγωμένη ατμόσφαιρα, μονολιθικά riff και πανέμορφες μελωδίες διηγούνται αρχέγονες ιστορίες και ταξιδεύουν τον ακροατή σε φανταστικά ηχοτοπία. Mid-tempo τραγούδια τα οποία ρέουν ανεμπόδιστα και απλώνουν το σκοτάδι τους απλόχερα και βασανιστικά. Άσματα όπως τα "Lustful Father" και "The Tressrising Of Nyarlathotep (Act I)" δεν γράφονται κάθε μέρα μέρη και τα δύο, ενός αψεγάδιαστου επικίνδυνα εθιστικού συνόλου.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"One Step Beyond Dreams" (EP - 1991), "Walpurgisnacht" (1995)

(ΤΔ)



Beherit

Το στόρι...
Οι Beherit είναι η αντεπίθεση της Φιλανδίας στo black metal και αποτελούν μέχρι και σήμερα σήμα κατατεθέν αυτού του ιδιώματος. Ουσιαστικά με ένα full-length άλμπουμ κατάφεραν να γίνουν «κλασσικοί» αφού πριν βέβαια, είχαν προλάβει να κυκλοφορήσουν έναν σκασμό από demos. Διαλύθηκαν κάπου το 1994 και αφού ο mastermind της μπάντας Holocausto (ο οποίος πέρασε κάποιο καιρό μένοντας στο αυτοκίνητό του), το πήρε πάνω του και κυκλοφόρησε δύο dark ambient δίσκους, επανασυνδέθηκαν το 2008 με το εξαιρετικό "Engram" να αποτελεί την καλύτερη τους στιγμή έκτοτε.

Drawing Down The Moon (Spinefarm - 1993)
Μέσα σε αυτό το αρχέγονο, βλάσφημο υλικό οι Beherit κάνουν φοβερά πράγματα. Φιλτράρουν τις προϋπάρχουσες death / thrash metal επιρροές τους και καρφώνουν τόνους occult-ίλας και διαβολικής σκατοενέργειας. Πρωτόλειο μουσικό ξέσπασμα που περιλαμβάνει -πιο απλά δεν πάει- κιθαριστικά θέματα, βέβηλα φωνητικά που οι μπάντες του σήμερα κάνουν αμάν να τα αναπαράγουν και σάπια, μπουκωμένη παραγωγή ταμάμ για τις σκοτεινές επικλήσεις τους. Μέσα σε όλα αυτά, έχουν την οξυδέρκεια να εισάγουν doom καμπάνες και ολόκληρα ambient τραγούδια και να κάνουν το "Drawing Down The Moon" μέσα στην «πρωτογονίλα» του, ένα καινοτόμο άλμπουμ.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Engram" (2009)

(ΤΔ)



Burzum

Το στόρι...
Ο Varg Vikernes πρόλαβε μέσα σε περίπου ενάμιση χρόνο να συνθέσει και να ηχογραφήσει τέσσερα full-length άλμπουμ και ένα ep (αρχές 1992 - μέσα 1993). Μια απίστευτα δημιουργική περίοδος για τον ίδιο αλλά και για το black metal εν γένει, αλλά συνάμα τόσο καταστροφική. Βλέπετε ο ίδιος, εκτός από το να συνθέτει μουσικάρες, έχει το συνήθειο να καίει εκκλησίες και να καταλήγει στην φυλακή μετά την δολοφονία του Euronymous των Mayhem. Η αδιανόητη αυτή ενέργεια που θα στιγματίσει τόσο τον ίδιο όσο και ολόκληρο το ιδίωμα, θα τον κλείσει στην φυλακή και μετά από 15 χρόνια κράτησης θα αποφυλακιστεί το 2009. Έκτοτε θα κυκλοφορήσει μέχρι και σήμερα πέντε full-length άλμπουμ.

Hvis Lyset Tar Oss (Misanthropy Records - 1994)
Αυτή η ταραγμένη προσωπικότητα, ο μπερδεμένος νους (ή απλά μαλάκας για αρκετούς), καταφέρνει να δημιουργήσει ένα πραγματικό μνημείο του black metal. Τέσσερα τραγούδια, το καθένα με ξέχωρο προσανατολισμό, θα βάλουν την σφραγίδα τους σε αυτό το ιδίωμα. Η εκτεταμένη χρήση πλήκτρων θα καλουπώσει αυτό το Burzum-ικό ύφος που θα το βλέπουμε να εξαπλώνεται σαν επιδημία μέχρι και σήμερα. Τα απλοϊκά riff καταριούνται θεούς και δαίμονες, οι ατμόσφαιρες καθηλώνουν και η φωνή του Varg τοποθετημένη μαεστρικά σε νευραλγικά σημεία της μουσικής του, θα αφήσει εποχή με το σπαραγμό της. Το τελευταίο τραγούδι δεν είναι άλλο από το μνημειώδες "Tomhet". Παιγμένο εξολοκλήρου με πλήκτρα, κλείνει ιδανικά τον δίσκο και χτίζει γέφυρες με το "Filosofem" άλμπουμ που θα ακολουθήσει.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Burzum" (1992), "Det Some Engang Var" (1993), "Filosofem" (1996)

(ΤΔ)



Mayhem

Το στόρι...
Μια πολυτάραχη ιστορία με ανατροπές και διακοπές, που πολλές φορές έδινε την εντύπωση ότι τους ακολουθούσε μια κατάρα. Ξεκίνησαν την πορεία τους στα μέσα της δεκαετίας του '80. Το EP "Deathcrush" (1987), θρυλικό και ένα από τα ακριβότερα collector's item, υποσχόταν πολλά, αλλά δυστυχώς  το επόμενο άργησε. Η αυτοκτονία του Dead και η δολοφονία του Euronymous δεν επέτρεψαν στο συγκρότημα να έχει μια συνέχεια και να προσφέρει αυτό που μπορούσε. Μέχρι και σήμερα η δισκογραφική τους παρουσία είναι σποραδική. Σε κάθε περίπτωση υπήρξαν από τις σημαντικές και καθοριστικές μπάντες του ιδιώματος.

De Mysteriis Dom Sathanas (Deathlike Silence - 1994)
Ο δίσκος αυτός κατά κάποιο τρόπο φέρει την αύρα και την τραγικότητα όλων αυτών που συνέβησαν σε αυτή την μπάντα εκείνα τα χρόνια. Ηχογραφήθηκε ασφαλώς πριν τη δολοφονία του Euronymous, αλλά κυκλοφόρησε μετά από αρκετούς μήνες αναμονής και ήταν όπως ακριβώς τον θέλαμε και τον περιμέναμε. Ένα μαύρο έπος, σκοτεινό και απόκοσμο που κουβαλάει μια επιθανάτια, μακάβρια και νοσηρή ατμόσφαιρα, τη στιγμή που η ερμηνεία του Attila μας μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση. Οι ξυραφένιες κιθάρες και το σπουδαίο drumming από τον Hellhammer ολοκληρώνουν την πιο εμβληματική στιγμή στην πολυτάραχη ιστορία τους και ένα από τα άλμπουμ που όρισαν το black metal. Ήταν ο δίσκος ο οποίος έκλεισε οριστικά μια ταραγμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά εποχή για το ιδίωμα, το οποίο στη συνέχεια άνοιξε τις πόρτες του σε ένα ευρύτερο κοινό.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Deathcrush" EP (1987), "Grand Declaration Of War" (2000), "Ordo Ad Chao" (2007)

(ΑΚ)



Enslaved

Το στόρι...
Αν και υπήρξαν ανέκαθεν χαμηλών τόνων συγκρότημα, είναι από τους λίγους εκείνης της γενιάς των αρχών της δεκαετίας του '90 που εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να εντυπωσιάζουν,  κυκλοφορόντας μόνο ποιοτικές δουλειές. Είναι αυτοί που ωρίμασαν με τον πιο δημιουργικό και πειστικό τρόπο. Υπήρξαν οι σημαντικότεροι συνεχιστές της επικής παράδοσης των Bathory, πριν στραφούν σε πιο progressive μονοπάτια, κατά βάση από το "Below The Lights" (2002) και μετά.

Frost (Osmose - 1994)
Το "Frost", το δεύτερο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, ήταν το πρώτο πραγματικό αριστούργημα των Enslaved. Οι Νορβηγοί υπήρξαν λιγότερο καταιγιστικοί σε σχέση με πολλούς από τους συνοδοιπόρους τους, περισσότερο μελωδικοί και σίγουρα πιο επικοί. Μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις, μεθυστικές μελωδίες, αργά επικά περάσματα, αυθεντικές folk / viking στιγμές, ακουστικά μέρη, απαγγελίες, αλλά πάνω από όλα  αυθεντικό αίσθημα και μεγαλειώδης ατμόσφαιρα είναι αυτά που συνθέτουν αυτό το σπουδαίο άλμπουμ. Σαν αληθινοί vikings μας συνεπαίρνουν σε μια πραγματική περιπέτεια και ένα μαγευτικό ταξίδι στις βόρειες θάλασσες, από αυτά που ελάχιστοι μπορούν ακόμα και να τα επιχειρήσουν. Η σπουδαία πορεία αυτού του συγκροτήματος συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι και τις μέρες μας προσφέροντας μοναδικές στιγμές.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Eld" (1997), "Below The Lights" (2002), "Axioma Ethica Odina" (2010)

(ΑΚ)



Cradle Of Filth

Το στόρι...
Όταν εμφανίστηκαν οι Cradle Of Filth κάποια πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν. Η έως τότε αποκλειστική underground  στάση των συγκροτημάτων άρχισε δειλά να διαφοροποιείται. Οι Άγγλοι πρωτοστάτησαν σε αυτή την διαδικασία. Παρά το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις προκάλεσαν με τη στάση τους και τις δηλώσεις τους, είτε το γέλιο είτε τον εκνευρισμό πολλών οπαδών, προσέφεραν ορισμένα πολύ καλά άλμπουμ και μια διαφορετική αισθητική και προσέγγιση. Ήταν από αυτούς που έκαναν το black metal να ακούγεται και να φαίνεται πιο «όμορφο» και πιο προσιτό. Μετά από 10 ολοκληρωμένους δίσκους, συνεχίζουν μέχρι και σήμερα το δικό τους πάρτυ. Αναμφίβολα, αποτελούν την πιο πετυχημένη εμπορικά μπάντα στην ιστορία του black metal.

The Principle Of Evil Made Flesh (Cacophonous - 1994)
Ο πρώτος δίσκος των Cradle Of Filth έφερε κάτι το διαφορετικό στο black metal. Η δαιμονολατρία, οι επικλήσεις σε αρχαίους θεούς ή στον εωσφόρο δίνουν τη θέση τους σε μια ρομαντική ατμόσφαιρα, γοτθικού ερωτισμού. Στο μουσικό κομμάτι η μεγαλύτερη αλλαγή εντοπίζεται στη χρήση των πλήκτρων, τα οποία όχι μόνο αποτελούν πλήρες όργανο, αλλά είναι μπροστά στην τελική μίξη και καθορίζουν τον ήχο και την ατμόσφαιρα σε σημαντικό βαθμό. Τα φωνητικά παραμένουν σε ανεκτά επίπεδα, προστίθενται ακόμα και απαγγελίες, με τους ρυθμούς είτε πιο γρήγοροι είτε πιο αργοί να μην υπακούουν σε δογματισμούς. Η πανταχού παρούσα gothic αισθητική και διάθεση δημιουργεί νέα ήθη, με το vampire image να επισκιάζει τα πάντα. Ένας ακόμα κλασσικός για το είδος δίσκος, πιο προσιτός, πιο δουλεμένος και με άλλη προοπτική, που έφερε καινούριους οπαδούς στο χώρο. Οι επιλογές τους, τους δικαίωσαν.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Dusk And Her Embrace" (1996), "Midian" (2000)

(ΑΚ)



Gorgoroth

Το στόρι...
Μέσα από πολλές και καλές κυκλοφορίες όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας τους, οι Gorgoroth κατάφεραν να χτίσουν ένα ισχυρό brand name στο black metal και δικαίως να θεωρούνται σημαντικό κομμάτι της Νορβηγικής σκηνής. Παρόλο που η ιστορία τους έχει πολλές ανακατατάξεις μουσικών, σοβαρά μπλεξίματα με τον νόμο και χρόνιες δικαστικές διαμάχες μεταξύ των μελών, η μπάντα παραμένει ενεργή μέχρι σήμερα, με καινούργιο μάλιστα άλμπουμ στα σκαριά.

Pentagram (Embassy Productions - 1994)
Το "Pentagram" είναι κλασικό στα όλα του. Σε κάθε ένα από τα τραγούδια του, σε κάθε riff, οι Gorgoroth κάνουν κατάθεση μαύρης ψυχής και δημιουργούν ένα κόσμημα αυτού του ήχου. Απλό στην σύλληψή του, τιτάνιο στην αναπαραγωγή του. Μισή ώρα ακατάσχετου black metal χωσίματος, χωρίς φανφάρες και περιφερειακά κοκοκόψαρα. Δεν χρειάστηκαν παραπάνω «συστατικά» αυτοί οι τύποι, πέρα από την μανία τους για την (θεοσκότεινη) μουσική και τις βλάσφημες ανησυχίες τους, για να συνθέσουν τραγούδια όπως τα "Begravelsesnatt", "Ritual" και  "Mooneskyggens Slave", υποδείγματα «αμόλυντου» νορβηγικού black metal.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Antichrist" (1996), "Under The Sign Of Hell" (1997)

(ΤΔ)



In The Woods

Το στόρι...
Μια υπέροχη μπάντα που μας θυμίζει το εύρος και τον πειραματισμό της νορβηγικής σκηνής. Από το ξεκίνημα τους έδειξαν τη διάθεση τους να πορευτούν στο δικό τους δρόμο. Μετά το ντεμπούτο τους απομακρύνθηκαν από το black metal, ακολουθώντας πιο ψυχεδελικές επιρροές, παρέμειναν ωστόσο υπέροχοι μέχρι και την διάλυση τους το 2000.

Heart Of The Ages (Misanthropy - 1995)
Από το πρώτα λεπτά του "Yearning The Seeds Of A New Dimension" γινόταν σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα διαφορετικό και ξεχωριστό άλμπουμ. Ατμοσφαιρικό, νοσταλγικό, γεμάτο μυστήριο, το "Heart Of The Ages" είναι ένα άλμπουμ που συνδυάζει το black metal, με το doom, το folk, με μια post διάθεση και πραγματικά progressive νοοτροπία. Οι Νορβηγοί τολμούν να εκφράσουν την αγάπη τους για την μητέρα φύση και προσφέρουν εμπνευσμένες συνθέσεις και υπέροχες εκτελέσεις, ενώ τα καθαρά φωνητικά με μια έντονη folk αίσθηση, συνδυάζονται με high pitched ουρλιαχτά, τη στιγμή που λίγες και ευφυώς τοποθετημένες Floyd-ικες στιγμές δίνουν μια εικόνα για την πορεία που θα ακολουθήσει η μπάντα τα επόμενα χρόνια. Το άλμπουμ εκπέμπει μια αύρα και μια φλόγα μοναδική. Το πιο σημαντικό είναι ότι σπρώχνει τα όρια του ιδιώματος το 1995.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Omnio" (1997), "Strange In Stereo" (1999)

(ΑΚ)



Necromantia

Το στόρι...
Μια πολύ σημαντική μπάντα για την εξέλιξη του ελληνικού black metal είναι οι Necromantia. Εισήγαγαν βασικά συστατικά για την εξέλιξη του και έπαιξαν και αυτοί ηγετικό ρόλο στην θεμελίωσή του. Ο πολυπράγμων μπασίστας-πληκτράς - τραγουδιστής Wampyr Daoloth εκτός των άλλων, έπαιξε πλήκτρα σε πολλά «γνωστά» black metal albums εκείνης της εποχής (αρχές - μέσα '90s) και έκανε την παραγωγή για άλλα τόσα. Συνεχίζουν κανονικά σαν μπάντα μέχρι και σήμερα, παρόλο που έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.

Scarlet Evil Witching Black (Osmose - 1995)
Το black metal μέχρι το 1995 είχε ήδη προλάβει να αγκαλιάσει ετερόκλητες μουσικές αναφορές και οι Necromantia μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια. Μέσα στην μαυρίλα τους θα εισάγουν πολυ-οργανικές ακολουθίες, θα παίξουν χωρίς ρυθμική κιθάρα (εκτός των solos) και θα παγιδεύσουν με εθιστικές μελωδίες την σκοτεινιά τους. Τα τραγούδια τους  πέραν της black κυνικότητάς τους, θα αγοράσουν πολύ από το heavy metal, ενώ τα πλήκτρα δεν θα σταματούν να χτίζουν ατμόσφαιρες και να προσθέτουν majestic λυρισμό. Ένας άψογα δομημένος και ενορχηστρωμένος δίσκος που δεν θα σταματήσει ποτέ τελικά να εντυπωσιάζει με τον βίαιο και παράλληλα πιασάρικο χαρακτήρα του.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Crossing That Fiery Path" (1993), "Ancient Pride" (EP - 1997)

(ΤΔ)



Ved Buens Ende

Το στόρι...
Ό,τι και να πεις για αυτό το συγκρότημα είναι λίγο. Όσοι ασχολήθηκαν πραγματικά με τον ένα και μοναδικό (το "Those Who Caress The Pale" είναι το demo τους) δίσκο που κυκλοφόρησαν, τους έχουν λατρέψει. Ανήκαν στον ευρύτερο black metal χώρο, αλλά αναμφίβολα το ύφος τους απείχε πολύ από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε τότε αλλά και για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτοί που ενδιαφέρθηκαν για την μουσική των Νορβηγών ήταν λίγοι και αυτοί που τους εκτίμησαν ελάχιστοι και ως αποτέλεσμα η πορεία τους είχε γρήγορο και άδοξο τέλος με την κυκλοφορία του μοναδικού τους δίσκου. Η προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας δεν καρποφόρησε.

Written In Waters (Misanthropy - 1995)
Το "Written In Waters" παρέμεινε ένα ανεξιχνίαστο δημιούργημα για την πλειοψηφία των blacksters. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις αυτό που κάνουν οι Ved Buens Ende σε αυτό το άλμπουμ, αλλά αφήνουν το χώρο να νιώσεις την ανυπέρβλητη αξία και ποιότητά του. Τα τρία μέλη (Czral, Carl-Michael Eide, Vicotnik) βρίσκουν την έμπνευση από τα άδυτα της ανθρώπινης φαντασίας, χρησιμοποιούν μια πρωτόγνωρη συνθετική προσέγγιση και δομή, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, μελαγχολική, ψυχεδελική και οδηγούνται σε ένα avant garde αποτέλεσμα και σε οριακές μουσικές καταστάσεις. Τα φωνητικά από ακραία-grim μεταλλάσσονται σε υπνωτικά/ψυχεδελικά, ενώ το συναίσθημα αναδύεται κάθε στιγμή στη διάρκεια του δίσκου. Ουσιαστικά το "Written In Waters" είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο, ένα αριστούργημα, πρωτοποριακό και καινοτόμο, πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Υπέροχο και μοναδικό, που οι λέξεις είναι φτωχές για να το περιγράψουν με ακρίβεια.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
-

(ΑΚ)



Abigor

Το στόρι...
Το 1993, την εποχή που το δεύτερο κύμα του black metal είχε ήδη κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία του στα μεταλλικά δρώμενα, ιδρύονται στην Αυστρία οι Abigor. Ένα συγκρότημα που από πολύ νωρίς εξέλιξε τον ήχο αυτής της μουσικής και κυκλοφόρησε κάποια καταπληκτικά άλμπουμ. Ο P.K και ο T.T είναι τα δύο βασικά στελέχη τους, με τον δεύτερο να αποχωρεί από την μπάντα για κάποια χρόνια και να γυρίζει πίσω το 2006. Η μπάντα δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα με τους δύο προαναφερθέντες να λογίζονται ως τα μοναδικά μέλη της.

Nachthymen (From The Twilight Kingdom) - (Napalm Records 1995)
Ένα άλμπουμ το οποίο σε κάποιους τομείς ήταν μπροστά από την εποχή του και κυρίως στην συνθετική του πολυφωνία. Ένας ογκώδης, φουσκωμένος ήχος, φορτωμένος με μουσικές ευρεσιτεχνίες, που ψαρώνει τον ακροατή σε κάθε του δευτερόλεπτο. Αιχμηρά, πολυεπίπεδα δύσβατα σε σημεία riff, χτίζουν μια ωμά δομημένα ατμόσφαιρα που στηρίζεται όμως σε όλες τις majestic «αδυναμίες» τους (γυναικεία φωνητικά,  τύμπανα ορχήστρας, καταπληκτικά synths) και δημιουργούν μια σκοτεινή αρμονία. Τα εξαιρετικά ντραμς ολοκληρώνουν αυτήν την μαγική εικόνα για έναν δίσκο που αναπνέει σε σώμα '90s με μυαλό '00s.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Verwüstung - Invoke Τhe Dark Age" (1994), "Opus IV" (1996)

(ΤΔ)



Dissection

Το στόρι...
Παρά το γεγονός ότι υφίσταντο από το 1990 οι Dissection κυκλοφόρησαν μόλις τρεις δίσκους. Το εξαιρετικό "The Somberlain" (1993) και το ακόμα καλύτερο "Storm Of The Light's Bane" (1995) δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες από τους Σουηδούς, αλλά η πορεία τους διακόπηκε από την φυλάκιση για δολοφονία του Jon Nodtveidt το 1997. Αποφυλακίστηκε το 2004 κυκλοφόρησε άλλο ένα άλμπουμ, μέχρι που έβαλε τέλος στη ζωή του στις 16 Αυγούστου 2006. Ένα άσχημο τέλος για έναν πραγματικά ταλαντούχο μουσικό. Ηγέτες του σουηδικού black metal ήχου με τις χαρακτηριστικές μελωδίες και μεσαίες ταχύτητες. Μπορούσαν να είχαν προσφέρει πολλά περισσότερα.

Storm Of The Light's Bane (Nuclear Blast - 1995)
Αυτός ήταν ο πρώτος δίσκος στην ιστορία του ιδιώματος που συνειδητά απευθύνθηκε σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Μετά το σπουδαίο "The Somberlain", το "Storm Of The Light's Bane" βαραίνει λίγο τον έως τότε αδιαπραγμάτευτο μαυρομεταλλικό ήχο, φέρει μια αψεγάδιαστη και ισορροπημένη παραγωγή και βέβαια κυκλοφορεί από μια μεγάλη εταιρεία. Ο σημαντικότερος δίσκος του Jon Nodtveidt έχει τα πάντα. Άψογα δομημένες συνθέσεις, αμεσότητα, μελωδία και ατμόσφαιρα που αγκαλιάζουν τα περιορισμένα blastbeats, ενώ σε πολλά σημεία ακροβατεί ανάμεσα στο black και στο death metal. Ο δίσκος έχει το σπουδαίο ότι κάνει τα βασικά, αλλά τα κάνει τέλεια. Το εξώφυλλο από τον Necrolord είναι και αυτό ένα έργο τέχνης που κοσμεί το άλμπουμ. Υπάρχουν πολλοί που αυτός είναι ο αγαπημένος τους black metal δίσκος. Αναμφίβολα, από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"The Somberlain" (1993)

(ΑΚ)



Marduk

Το στόρι...
Η ίδια η ιστορία ανέδειξε τους Σουηδούς Marduk σαν μία από τις σημαντικότερες μπάντες του black metal ιδιώματος. Μια απόλυτα ισορροπημένη μουσική πορεία με εξαιρετικές κυκλοφορίες από την έναρξή της μέχρι και σήμερα. Η ακραία ηχητική αλλά και στιχουργική θεματολογία τους (κατηγορήθηκαν αρκετές φορές για φασιστικές αντιλήψεις) τους έκανε ευρύτερα γνωστούς και ιντρίγκαρε ανέκαθεν την metal κοινότητα. Η έλευση του Mortuus στα φωνητικά το 2004, επηρέασε την μουσική τους ταυτότητα κάνοντας την μπάντα αρωγό σπουδαίων black metal «στιγμών», κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Heaven Shall Burn... When We Are Gathered (Osmose - 1996)
Αυτό είναι το άλμπουμ στο οποίο παγιώνεται ο ήχος των Marduk και που θα χαρακτηρίσει ολόκληρη την μουσική τους πορεία. Υπερηχητικές ταχύτητες και riff που ξυρίζουν θρονιάζονται σε κάθε τραγούδι και χτίζουν τον trademark ήχο τους. Ταυτόχρονα, η έλευση του "Legion" στα φωνητικά σηματοδοτεί μια σπουδαία προσθήκη για την μπάντα και μια συνεργασία που θα κρατήσει για πολλά χρόνια. Μαυρίλα με το κιλό και παρόλο που κάποιες μελωδίες ξεπετάγονται ανά σημεία, βουλιάζουν στον γενικότερο χαμό αυτού του δίσκου που σε πιάνει από το σβέρκο και δεν σου δίνει χρόνο να ανασάνεις.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Opus Nocturne" (1994), "Nightwing" (1998), "Wormwood" (2009)

(ΤΔ)



Satyricon

Το στόρι...
Οι Saryricon είναι από τις παλαιότερες μπάντες της νορβηγικής σκηνής. Την δεκαετία του '90 πορεύτηκαν περισσότερο σε ατμοσφαιρικά μονοπάτια, προσφέροντας σπουδαίους δίσκους μέχρι και το "Rebel Extravaganza" (1999). Η συνέχεια τους από το "Volcano" (2002) υπήρξε μάλλον αμφιλεγόμενη, με καλές στιγμές αλλά και απογοητεύσεις, σαν αυτή του περσινού ομώνυμου δίσκου τους.

Nemesis Divina (Moonfog - 1996)
Η κορυφαία στιγμή των Satyricon και ένας δίσκος που έδειξε ότι το black metal  δεν είναι απαραίτητο να κινείται στο underground για να είναι επικίνδυνο και να δημιουργεί εφιάλτες. Το "Nemesis Divina" ήταν από τους πρώτους δίσκους του ιδιώματος που χαρακτηριζόταν από επαγγελματισμό σε όλα τα επίπεδα. Τη σύνθεση, την παραγωγή, το layout, το promotion, τα πάντα. Μουσικά χαρακτηρίζεται από μια αμεσότητα και ένα καταιγισμό ιδεών. Οι κομματάρες διαδέχονται η μία την άλλη οδηγώντας σε ασταμάτητες ανατριχήλες, με τις εναλλαγές ρυθμών, τις λυτρωτικές μελωδίες, το πιάνο, τα φωνητικά του Satyr και το ανελέητο drumming του Frost. Άλλοτε επιθετικό, άλλοτε ατμοσφαιρικό και διαρκώς μεγαλειώδες, το "Nemesis Divina" ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος τον οποίο ακόμα και ο Satyr δεν τόλμησε να προσεγγίσει ποτέ ξανά.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Dark Medieval Times" (1993), "Shadowthrone" (1995), "Rebel Extravaganza" (1999)

(ΑΚ)



Judas Iscariot

Το στόρι...
Το μοναδικό μέλος της μπάντας, ο Andrew Harris άρχισε να παίζει black metal στην Αμερική πριν καλά καλά αυτό εδραιωθεί σαν ιδίωμα στην Ευρώπη. Η γαματοσύνη του επίσης επαφίεται στο ψευδώνυμό του (Ακενατόν - ριζοσπάστης Φαραώ που πήγε να ξεχαρβαλώσει τα μισά ήθη και έθιμα της Αρχαίας Αιγύπτου), αλλά κυρίως στην τρομερά ποιοτική μουσική που χαρακτήρισε όλες του τις κυκλοφορίες, βάζοντας την υπογραφή του στην εξέλιξη του αμερικάνικου black metal. Δυστυχώς το 2002 κατέβασε τα ρολά.

Thy Dying Light (Moribund Records - 1996)
Η προσέγγιση των Judas Iscariot στο black metal περιλαμβάνει πρωτόλεια δομικά συστατικά και πάνω σε αυτά κάνει  θαυμαστά πράγματα. Το "Thy Dying Light" εντυπωσιάζει με την ανεπιτήδευτή του προσωπικότητα, τέλεια εναρμονισμένη με τις μεγαλειώδεις Burzum-ικές ατμόσφαιρες και τα παγωμένα κιθαριστικά θέματα. Μελωδίες που φαντάζουν οικείες και τραβηχτικές αναδύονται από κάθε τραγούδι και χτίζουν στέρεες γέφυρες με τα δάση της Νορβηγίας. Τα μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια του δίσκου είναι και ζουμί της υπόθεσης, μιας και σε αυτά ο Akhenaten καταφέρνει να ξεδιπλώσει το μουσικό του ταλέντο ανεμπόδιστα αναπαράγοντας τέλεια όλες τις «φόρμες» του δεύτερου κύματος του black metal.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Of Great Eternity" (1997), "Distant In Solitary Night" (1999), "Heaven In Flames" (1999)

(ΤΔ)



Solefald

Το στόρι...
Οι Solefald αποτελούν μια από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες της Νορβηγίας, κάτι που έγινε σαφές από το πρώτο τους άλμπουμ το 1997. Η πρόοδος τους και η εξέλιξη τους υπήρξε εντυπωσιακή από δίσκο σε δίσκο. Ακόμα και αν με τα χρόνια το black metal, απαλείφθηκε εντελώς από τον ήχο τους, η μουσική τους ευφυΐα παρέμεινε ζωντανή και συνεχίζουν να μας προσφέρουν σπουδαία άλμπουμ, μέχρι και το επόμενο ασφαλώς.

The Linear Scaffold (Avantgarde - 1997)
Αυτός ήταν ένας από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν το 1997 και υπήρξε αφετηρία για πολλούς να ακολουθήσουν προοδευτικά και avant garde μονοπάτια. Ιδιαίτερο, ξεχωριστό και πρωτοποριακό το "The Linear Scaffold" φέρνει νέα ήθη και ιδέες ανοίγοντας ένα διαφορετικό μονοπάτι στο black metal. Η αντισυμβατική συνθετική προσέγγιση και οι αλλόκοτες δομές των κομματιών χρωματίζουν τη διάθεση για καλλιτεχνική δημιουργία που μπαίνει ως πρώτη προτεραιότητα. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε blast beats, ούτε μαύρα έπη και το τελικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερα πρωτοποριακή μουσική. Η χρησιμοποίηση black metal ουρλιαχτών με τη συνοδεία μόνο ενός πιάνου τη στιγμή που πνιχτά black metal φωνητικά, συνδυάζονται με καθαρά φωνητικά και απαγγελίες ήταν ασυνήθιστα για το χώρο. Ένας από τους δίσκους που είτε τον λατρεύεις είτε τον μισείς.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Neonism" (1998), "Red For Fire: An Icelandic Odyssey Part I" (2005)

(ΑΚ)



Emperor

Το στόρι...
Από τους πρωτοπόρους της σκηνής των αρχών της δεκαετίας του '90, οι Emperor υπήρξαν σημαντικοί, καθοριστικοί και ξεχωριστοί. Το ταλέντο τους είχε φανεί ήδη από το "Wrath Of The Tyrant" demo του 1992, που θα μπορούσε να αποτελέσει κανονική κυκλοφορία. Η εξέλιξη τους από εκείνο το σημείο ήταν αλματώδης και κάθε τους άλμπουμ μοναδικό, αγγίζοντας κορυφές, που ελάχιστοι από το χώρο μπορούσαν ακόμα και να φανταστούν ότι υπάρχουν. Μετά από 4 full length και 1 mini LP, τα μέλη της μπάντας αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς μουσικούς δρόμους. Ίσως, ίσως το κορυφαίο και σπουδαιότερο black metal συγκρότημα όλων των εποχών.

Anthems To The Welkin At Dusk (Candlelight - 1997)
Η αναγραφή στο οπισθόφυλλο «Emperor performs Sophisticated Black Metal Art exclusively» αντικατοπτρίζει στο ακέραιο την αλήθεια αυτού του αριστουργήματος. Το "In The Nightside Eclipse" (1994) άνοιξε νέους δρόμους, αλλά το "Anthems To The Welkin At Dusk" ήταν αυτό που τοποθέτησε τους Νορβηγούς στην κορυφή, υπογράμμισε ότι το black metal μπορεί να υπάρξει και ως μια μορφή τέχνης και συντάραξε συθέμελα τον metal πλανήτη. Το άλμπουμ ήταν ένας μεγαλειώδης συγκερασμός του black metal με την πεμπτουσία της κλασσικής μουσικής. Πολύπλοκες ατμοσφαιρικές μελωδίες βρίσκονται απέναντι σε χαοτικά, θυελλώδη riffs, τη στιγμή που καθαρά, υμνικά φωνητικά, εναλλάσσονται με τα δαιμονισμένα black metal ουρλιαχτά. Οι κλασσικότροπες συνθέσεις, η απίστευτη μουσικότητα και η αίσθηση μεγαλείου που αποπνέει κάνουν αυτό το δίσκο ένα μαύρο έργο τέχνης, σπάνιας ομορφιάς και μοναδικής καλλιτεχνικής έκφρασης. Μια ασύλληπτη κορυφή που υπό όρους θα μπορούσε να θεωρηθεί ο καλύτερος black metal δίσκος στην ιστορία.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Emperor" (EP - 1993), "In The Nightside Eclipse" (1994), "Prometheus: The Discipline Of Fire And Demise" (2001)

(ΑΚ)



Ulver

Το στόρι...
Από τις παλαιότερες (1993) και η πιο απρόβλεπτη μπάντα της νορβηγικής σκηνής. Κάθε δίσκος τους αποτελούσε και μια έκπληξη και οι πειραματισμοί ήταν ο κανόνας σε όλη τους την πορεία μέχρι και σήμερα. Έχουν περάσει από το black metal, το folk, την ηλεκτρονική μουσική, μέχρι και την νεοκλασσική. Παραμένει άγνωστο τι μας επιφυλάσσουν για το μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι ο σπουδαίος Kristoffer Rygg (mainman της μπάντας) μας έχει συναρπάσει πολλές φορές μέχρι σήμερα.

Nattens Madrigal (Century Media - 1997)
Ότι πιο μαύρο, δύστροπο και άτεχνο μας παρουσίασαν ποτέ αυτοί οι Νορβηγοί, που παραδόξως εμπεριέχει τον χαρακτήρα και την ψυχή της μπάντας. Δεν είναι το καλλιτεχνικό τους peak, ούτε ο ένας δίσκος για τον οποίο θα μείνουν στην ιστορία, αλλά είναι αυτός που ευθυγραμμίζεται με το παραδοσιακό black metal ύφος. Σε μια χρονιά που το ιδίωμα είχε αρχίσει να κάνει στροφή, να πειραματίζεται και να προοδεύει, οι Ulver επέστρεψαν σε «πατροπαράδοτες» αξίες, πριν αναχωρήσουν για άλλους μουσικούς κόσμους. Πατώντας με προσοχή στα χνάρια των Darkthrone εποχής "Transilvanian Hunger", μας αφήνουν σύξυλους και ταυτόχρονα αφήνουν το σημάδι τους στο μαυρομεταλλικό ψηφιδωτό. Ένας δίσκος τόσο απρόβλεπτος και αντισυμβατικός, όσο και η πορεία αυτού του σπουδαίου συγκροτήματος.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Bergtatt - Et Eeventyr I 5 Capitler" (1995), "Themes From William Blake's The Marriage Of Heaven And Hell" (1998), "Shadows Of The Sun" (2007)

(ΑΚ)



Limbonic Art

Το στόρι...
Πνευματικά τέκνα των Emperor (ειδικότερα του Samoth) ακολούθησαν τα βήματά τους και προσέφεραν συμφωνικό black metal σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του. Το εντυπωσιακό τους ξεκίνημα το 1996 με το "Moon In The Scorpio", καθώς και οι δύο δίσκοι που ακολούθησαν, δεν είχε την συνέχεια που αναμενόταν μέχρι και τις ημέρες μας. Με κινητήριες δυνάμεις τους Daemon, Morfeus (αν και αποχώρησε τα τελευταία χρόνια) προσέφεραν έπη τα οποία παραμένουν ψιλά στη συνείδηση όλων αυτών που πίστεψαν σε αυτή τη μπάντα.

In Abhorrence Dementia (Nocturnal Art - 1997)
Σε μια χρονιά που έγιναν πολλά και παρουσιάστηκαν σπουδαίες κυκλοφορίες, οι Limbonic Art ήταν από τα λιγότερο προβεβλημένα συγκροτήματα. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να κυκλοφορήσουν ίσως το απόλυτο δείγμα συμφωνικού black metal. Πάνω σε μια μαυρομεταλλική βάση οι Νορβηγοί τοποθετούν πομπώδεις και μεγαλειώδεις υμνικές στιγμές που ξεπετάγονται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου και καθηλώνουν. Οι νοσταλγικές μελωδίες λειτουργούν λυτρωτικά σε ένα άλμπουμ γεμάτο πικρά συναισθήματα και μια εφιαλτική ατμόσφαιρα. Κυριαρχούν τα εμφατικά, ατμοσφαιρικά περάσματα που περικλείονται από ένα συμφωνικό περιβάλλον εξύμνησης του αλλόκοτου, του απόκοσμου, του παρανοϊκού. Μια περιπλάνηση στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.  Μια προετοιμασία για την κάθοδο στον κάτω κόσμο με τη συνοδεία ατελείωτων ύμνων.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Moon In The Scorpio" (1996)

(ΑΚ)



Arcturus

Το στόρι...
Οι Νορβηγοί υπήρξαν ανέκαθεν μια διαφορετική μπάντα. Το 1991 όταν κυκλοφόρησαν το πρώτο τους 7EP με τον τίτλο "My Angel" ο τότε τραγουδιστής το αφιέρωνε στην κοπέλα του. Στη συνέχεια συνέχισαν να κινούνται στους δικούς τους ρυθμούς και στα δικά τους μουσικά μονοπάτια. Η ενασχόληση των μελών και με άλλες μπάντες δεν επέτρεψε στους Arcturus να έχουν συνέχεια στην πορεία τους, η οποία διακόπηκε το 2007 για να συνεχιστεί από το 2011 με ορισμένες ζωντανές εμφανίσεις για την ώρα. Είναι μια μπάντα στην οποία διαχρονικά συμμετείχαν κάποιοι από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της νορβηγικής σκηνής.

La Masquerade Infernale (Music For Nations - 1997)
Το 1997 ήταν μια χρονιά που κάποια πράγματα άρχισαν να αλλάζουν και να εξελίσσονται με τρόπο εντυπωσιακό. Σε αυτό το κλίμα οι Arcturus μετά από το έξοχο "Asperia Hiems Symfonia", αλλάζουν γραμμή και προσδίδουν μια avant-garde διάσταση στη μουσική τους, κάτι που επηρέασε πολλούς Νορβηγούς τα επόμενα χρόνια. Στο "La Masquerade Infernale" η διαφορετική συνθετική προσέγγιση, η αριστοτεχνική χρήση των πλήκτρων, τα καθαρά και ιδιαίτερα εκφραστικά φωνητικά και οι μελωδίες δημιουργούν ένα άλμπουμ γεμάτο θεατρικότητα, λυρισμό και συναίσθημα, αλλά και συνάμα σκοτεινό, μυστηριακό και μεθυστικό. Οι Arcturus προσφέρουν μια από τις σημαντικές στιγμές της Νορβηγίας και γενικότερα της δεκαετίας του '90. Το ευτύχημα είναι ότι πολλοί ήταν αυτοί που ακολούθησαν.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Aspera Hiems Symfonia" (1995), "The Sham Mirrors" (2002)

(ΑΚ)



Dimmu Borgir

Το στόρι...
Οι Dimmu Borgir ήταν από τα συγκροτήματα που επηρεάστηκαν άμεσα από το κύμα και την μόδα που δημιούργησαν οι Cradle Of Filth, παρότι στο ντεμπούτο τους "For All Tid" (1994) και στο "Stormblast" (1996) έδειχναν να παίρνουν διαφορετικό δρόμο. Η ατμοσφαιρική και πιο εμπορική στροφή που ακολούθησε συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Είναι από τα συγκροτήματα που προκάλεσαν με τη στάση τους, τις δηλώσεις τους αλλά κυρίως με το μουσικό τους ύφος και δεν είναι λίγοι οι παραδοσιακοί οπαδοί που τους γύρισαν την πλάτη από πολύ νωρίς. Η πρόσφατη και τρέχουσα παρουσία τους μπορεί να θεωρηθεί ότι αγγίζει τα όρια μιας black metal όπερας.

Enthrone Darkness Triumphant (Nuclear Blast - 1997)
Αν οι Dimmu Borgir μείνουν στην ιστορία του black metal το οφείλουν σε αυτό το δίσκο. Αξιοποιώντας στο ακέραιο το δάνειο που πήραν από τις καινοτομίες των Cradle Of Filth, προσφέρουν ένα άλμπουμ που βρήκε αποδοχή από ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ένα δείγμα σίγουρα αντιπροσωπευτικό της πορείας της μπάντας μέχρι και σήμερα και αρκετά μακριά από τους πιο «νορβηγικούς» δίσκους που είχαν προηγηθεί. Ατμοσφαιρικές, πιασάρικες και γλυκές μελωδίες κάνουν το εν λόγω άλμπουμ προσιτό και ευκολοάκουστο. Φέρει στις κιθάρες και τα φωνητικά τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του ιδιώματος, αλλά τα πλήκτρα πρωταγωνιστούν και οι ως επί τω πλείστο πιο μεσαίες ταχύτητες δείχνουν ότι το black metal δεν ήταν ανάγκη να είναι ακραίο και επικίνδυνο.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Stormblast" (1996)

(ΑΚ)



Sigh

Το στόρι...
Από τις πρώτες μπάντες του δεύτερου κύματος και μια επιλογή του Euronymous με το ντεμπούτο τους να κυκλοφορεί από την Deathlike Silence πίσω στο μακρινό 1993. Καταγόμενοι από την μακρινή Ιαπωνία και όντας αποκομμένοι από τον υπόλοιπο πλανήτη, έδειχναν να μην επηρεάζονται από τις εξελίξεις της Ευρωπαϊκής σκηνής, ακολουθώντας το δικό τους δρόμο. Το σαξόφωνο και η ιδιαίτερη συνθετική και ηχητική προσέγγιση είχαν εμφανιστεί πολύ νωρίς. Με ηγετική μορφή τον Mirai Kawashima πειραματίστηκαν χωρίς όρια και αναστολές ταξιδεύοντας μας στην ηλεκτρονική μουσική, στην jazz, στο βαλς και σε πολλούς ακόμα ενδιαφέροντες μουσικούς τόπους. Κάθε τους κυκλοφορία μέχρι σήμερα αποτελεί και μια έκπληξη.

Hail Horror Hail (Cacophonous - 1997)
Μπορεί το "Imanginery Sonicscape" να είναι η καλλιτεχνική κορυφή των Sigh, αλλά το "Hail Horror Hail" είναι η πρώτη στη σειρά κορυφή τους και ο πρώτος δίσκος που υλοποιούσε στο ακέραιο το όραμα της μπάντας που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται από το ντεμπούτο τους. Ο τίτλος εκφράζει την πρόθεση και τη διάθεση του συγκροτήματος. Μεσαίες ταχύτητες, με έντονα heavy metal χαρακτηριστικά, στοιχειωμένες μελωδίες, ακουστικά ιντερλούδια, πιάνο, σαξόφωνο, συμφωνικά μέρη και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα, συντελούν στην επί της ουσίας αφήγηση μικρών ιστοριών τρόμου, που χαρακτηρίζονται από μια έντονη θεατρικότητα. Το υπέροχο εξώφυλλο, βγαλμένο από τα βάθη της τεράστιας ιαπωνικής παράδοσης, ολοκληρώνει ένα σπουδαίο άλμπουμ.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Scenario IV: Dread Dreams" (1999), "Imaninery Sonicscape" (2001), "In Somniphobia" (2012)

(ΑΚ)



Aura Noir

Το στόρι...
Αυτοί οι Νορβηγοί κοίταγαν ανέκαθεν στο παρελθόν της metal μουσικής. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν και αυτοί μέρος αυτού που ονομάστηκε black / thrash και ήταν από τους ελάχιστους που ξεχώρισαν και μακροημέρευσαν. Στην περίπτωση τους δεν έχει σημασία η πρωτοτυπία και η πρόοδος, παρά μόνο το αγνό αίσθημα και η πίστη σε αυτό που κάνουν. Η σποραδική δισκογραφική τους παρουσία περισσότερο δηλώνει το χαλαρό και fuck-off attitude της μπάντας.

Deep Tracts Of Hell (Hammerheart - 1998)
Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι απλά. Οι Aura Noir λατρεύουν το thrash και το παντρεύουν με αριστοτεχνικό τρόπο με το black metal. Αποφεύγουν να πέσουν στην παγίδα να γίνουν γραφικοί, ή να ακουστούν βαρετοί και ανούσιοι. Η μουσική τους έχει συναίσθημα και ψυχή και παρά το γεγονός ότι οι επιρροές τους είναι εμφανείς σε πολλά σημεία, το ενδιαφέρον δεν μειώνεται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου. Πιθανότατα αυτή η πραγματική τους αγάπη για αυτούς που τους έφεραν μέχρι εδώ, ήταν και το στοιχείο που τους κρατάει μέχρι και σήμερα στο ίδιο ύφος.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Black Thrash Attack" (1997), "Hades Rise" (2008)

(ΑΚ)



Dodheimsgard

Το στόρι...
Ξεκίνησαν περισσότερο ως side project και αφού πέρασαν από το black / thrash το 1999 κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο ιδιαίτερους και ξεχωριστούς δίσκους στην ιστορία του ακραίου metal. Μετά από αυτό εμφανίστηκαν μόλις μια φορά το 2007 με το "Supervillain Outcast". Το ύφος τους δεν χαρακτηρίζεται αμιγώς blacκ metal με την παραδοσιακή έννοια του όρου, αλλά εντάσσεται σε αυτό και με την διάθεση για πειραματισμούς ήταν από αυτούς που δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του νεωτεριστή.

666 International (Moonfog - 1999)
Χρειάστηκαν δύο δίσκοι για να μπορέσει αυτή η ανισσόροπη μπάντα να βρει αυτό που θα την έκανε να ξεχωρίσει. Το άλμπουμ αυτό χαρακτηρίζεται από μια μουσική ασυνέχεια και μια έλλειψη ροής. Οι συνεχείς εναλλαγές ρυθμού και ύφους και το όργιο πειραματισμού που λαμβάνει χώρα, προκαλούν σύγχυση και πανικό. Tα blast beats διακόπτονται από πιάνο και samples, οι jazz ρυθμοί μπλέκουν ακόμα περισσότερο ένα πολύπλοκο, παρανοϊκό και αλλοπρόσαλλο δίσκο, ενώ υπάρχουν παρεμβολές ακόμα και από μουσική δωματίου. Μέσα σε όλο αυτό το χάος δεσπόζουν τα μοναδικά φωνητικά του σπουδαίου Aldrahn (από τους κορυφαίους του χώρου), που μεταλλάσσονται και προσαρμόζονται ανάλογα με τη διάθεση και δεν συγκρίνονται με κανενός άλλου. Μηδενιστικό, αντισυμβατικό και απροσδιόριστο το "666 International" αποδείχθηκε δύσκολο ακόμα και να αντιγραφεί από επίδοξους μνηστήρες, έστρωσε όμως τον δρόμο για πολλούς. Καινοτόμο και ανυπέρβλητο.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Monumental Possession" (1996), "Supervillain Outcast" (2007)

(ΑΚ)



Weakling

Το στόρι...
Δύο χρόνια. Αυτή είναι η ιστορία τους. Ιδρύθηκαν το 1997 και διαλύθηκαν μετά την ηχογράφηση του μοναδικού τους δίσκου, "Dead As Dreams", το 1999. Οι φήμες που ήθελαν τους οπαδούς της μπάντας να πρέπει να παίξουν κάτι σαν κυνήγι χαμένου θησαυρού για να αποκτήσουν τον δίσκο έχουν διαψευστεί από την ίδια την μπάντα υποστηρίζοντας πως ήταν απλά ένα τρικ προώθησης από την δισκογραφική εταιρεία τους. Μετά την διάλυσή τους, ο mastermind John Gossard έπαιξε doom με τους Asunder (R.I.P) και συνεχίζει μέχρι σήμερα με τους Dispirit.

Dead As Dreams (tUMULt - 2000)
Ένα διαμάντι του αμερικάνικου black metal είναι το "Dead As Dreams". Πέντε τραγούδια που ξεπερνούν την μία ώρα διάρκεια στο σύνολό τους, δηλώνουν με εμφατικό τρόπο λατρεία στους πατέρες του ήχου και ξεσπούν σε ένα απονενοημένο κρεσέντο φόρο τιμής στις διδαχές τους.  Ψυχοβγαλτικό, ακραίο στα όλα του, μπορούσε άνετα αλλά δεν ήθελε να γίνει depressive. Ήθελε να είναι raw, ήθελε να είναι post ανά σημεία, ήθελε να σου «γαμάει» την ψυχολογία με κάθε τρόπο. Και το καταφέρνει σε κάθε ένα από τα απλωμένα αλλά άψογα δομημένα τραγούδια του. Ακούστε τα πλήκτρα στο "This Entire Fucking Battlefield", δώστε βάρος στα leads του "Dead As Dreams", υπάρχουν τόσα πράγματα να σας ενθουσιάσουν σε αυτό το άλμπουμ που με κάθε ακρόαση θα βρίσκετε καινούργια.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
-

(ΤΔ)



Primordial

Το στόρι...
Σαν πραγματικοί Κέλτες ήταν αδύνατο να μην μεταφέρουν στους δίσκους τους κάτι άλλο από πηγαίο συναίσθημα και έναν ηρωισμό που λίγοι μπορούν να αναπαράγουν. Από το ντεμπούτο τους, "Imrama" (1995), η δισκογραφία τους είναι γεμάτη από επικές στιγμές, με έντονες αναφορές στην παράδοση της πατρίδας τους και ενίοτε από μια ριζοσπαστική ιδεολογική προσέγγιση. Επτά στο σύνολο τους δίσκοι που χαρακτηρίζονται από συνέπεια και συναίσθημα. Μέχρι και σήμερα δεν μας έχουν απογοητεύσει στο ελάχιστο.

Spirit The Earth Aflame (Hammerheart - 2000)
Σίγουρα οι προηγούμενοι δίσκοι τους ήταν πιο μαύροι και οι επόμενοι καλύτεροι και πιο ολοκληρωμένοι, αλλά αυτός ήταν ο δίσκος που παρουσίασε για πρώτη φορά σε όλη τη μεγαλοπρέπεια το στίγμα των Ιρλανδών και σημάδεψε την πορεία τους από εκείνο το σημείο και μετά. Το "Spirit The Earth Aflame" διατηρεί τα black metal στοιχεία, αποτελείται από ένα έντονο επικό περίβλημα, ενώ μια folk / κέλτικη χροιά πλανάται σε όλη του τη διάρκεια. Εδώ δεν υπάρχουν ξεσπάσματα και blastbeats, αλλά ατμόσφαιρα και συναίσθημα. Η στεντόρεια φωνή του Alan Averill κυριαρχεί, δίνει μια δραματική αίσθηση και εναλλάσσεται με τα παραδοσιακά ουρλιαχτά. Ένα άλμπουμ γεμάτο συναίσθημα που άλλοτε προκαλεί νοσταλγία και μελαγχολία και άλλοτε οργή και αγανάκτηση. Μια σπαρακτική κραυγή για το έθος που χάνεται.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Storm Before Calm" (2002), "The Gathering Wilderness" (2005), "To The Nameless Dead" (2007)

(ΑΚ)



Antaeus

Το στόρι...
Οι Γάλλοι Antaeus ιδρύονται κάπου το 1993 και ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι στον χώρο του underground. Τρία demos, ένα split, ένα ep, πολλές ανακατατάξεις μελών και περίπου εφτά χρόνια θα μεσολαβήσουν μέχρι να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά με το "Cut Yourself And Worship Satan" του 2000. Έκτοτε  έχουν κυκλοφορήσει αρκετά splits και δύο full-length άλμπουμ, με το τελευταίο να είναι το "Blood Libels" του 2006. Η μπάντα παραμένει ενεργή μέχρι και σήμερα με τους MkM και Set να είναι τα μόνιμα μέλη και να κάνουν το κουμάντο.

Cut Yourself And Worship Satan (Baphomet Records - 2000)
Οι κυνικές προτροπές της επονομασίας του δίσκου αποτελούν τον προθάλαμο ενός από τους βιαιότερους και πιο σκοτεινούς δίσκους που έχουν ηχογραφηθεί. Οι Antaeus μάζεψαν ό,τι υλικό είχαν ως τότε και επαναηχογράφησαν  ένα συνεχές θανατερό σφυροκόπημα στο κεφάλι της ίδιας της μουσικής και ένα βλάσφημο ηχητικό κρεσέντο που τρομάζει μέχρι και σήμερα. Αυτός ο δίσκος τεντώνει το black metal στα όρια της παραφροσύνης και το βουτάει στο πιο μαύρο του μελάνι. Ακατάπαυστο riffing, ανηλεές blastbeat και σκόρπιες  mid-tempo απανεμιές  θα χαρακτηρίσουν, μαζί με τα εξαιρετικά φωνητικά του MkM, αυτό το μουσικό έργο,  η ωμότητα του οποίου θα χτίσει την πλέον δυσοίωνη και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"De Principii Evangelikum" (2002), "Blood Libels" (2006)

(ΤΔ)


Thorns

Το στόρι...
Οι κακές συνήθειες δεν επέτρεψαν σε αυτό το συγκρότημα να κυκλοφορήσει εγκαίρως το ντεμπούτο του. Μετά από τα ιστορικά demo του 1991-92, που επηρέασαν κατ' ομολογία τους μπάντες όπως οι Emperor, Burzum και Satyricon, ακολούθησε το πέρασμα από την φυλακή του Snorre W. Ruch, γιατί ήταν συνοδηγός του Vikernes το βράδυ που πήγε από το Bergen στο Oslo για να δολοφονήσει τον Euronymous. Το ντεμπούτο τελικά ολοκληρώθηκε με 10 χρόνια καθυστέρηση.  Ένα μόνο ολοκληρωμένο άλμπουμ αρκούσε για να μείνουν στην ιστορία και στην μνήμη μας. Θεωρητικά η μπάντα υφίστανται μέχρι και σήμερα, αλλά δεν υπάρχουν σημάδια δράσης της ή κάποιου σχετικού ενδεχόμενου.

Thorns (Moonfog - 2001)
Το ντεμπούτο που άργησε κάποια χρόνια να κυκλοφορήσει, δεν ακολούθησε τα παρωχημένα ήδη πρότυπα των early '90s. Οι Thorns μετά από εκείνα τα πρωτόλεια demo εξελίσσουν το ύφος τους, αποφεύγουν την μονοτονία και τo σιδηροδρομικό riffing και δέκα χρόνια μετά φιλτράρουν το black metal  μέσα από ένα μολυσμένο βιομηχανικό αέρα και το αναζωογονούν. Ξυραφένια black metal riffs συναντούν industrial ήχους και δημιουργούν ένα αποτέλεσμα και μια αισθητική που σου κόβει την ανάσα, ενώ παράλληλα προκαλεί ασφυξία με το λιγοστό οξυγόνο που αφήνει κάθε φορά, τη στιγμή που σε κάθε ακρόαση σε λούζει κρύος ιδρώτας. Το άλμπουμ αυτό σε μεταφέρει σε ένα παγωμένο βιομηχανικό περιβάλλον και σε εγκλωβίζει με τον πελώριο ήχο που υψώνει. Ευφυέστατο, μοναδικό και αυθεντικό. Από τις κορυφαίες στιγμές του ιδιώματος.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
-

(ΑΚ)



ABSU

Το στόρι...
Σε μια εποχή που ο όρος US black metal ακουγόταν περισσότερο ως ανέκδοτο, οι ABSU ήταν αυτοί που κράτησαν τα προσχήματα και με αλλεπάλληλους δίσκους τράβηξαν το ενδιαφέρον των οπαδών. Ο Proscriptor McGovern είναι η ψυχή της μπάντας και μια κεντρική φιγούρα στα χρόνια της έκρηξης του ιδιώματος. Το ύφος των ABSU είναι λίγο ιδιότυπο, καθώς εμπεριέχει πολύ thrash και στην εξέλιξη του το συγκρότημα μπόλιασε τον ήχο της με στοιχεία από κέλτικη μουσική μέχρι και progressive. Επίσης, η μπάντα παρουσίαζε κάθε φορά μια βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση της θεματολογίας των άλμπουμ. Από τις πολύ σημαντικές μπάντες των τελευταίων 20 ετών.

Tara (Osmose - 2001)
Με το βλέμμα στραμμένο στην κέλτικη παράδοση, οι ABSU στον τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο τους παρουσιάζουν, τίποτα λιγότερο, από χειμαρρώδες black/thrash. Παρά την αχαλίνωτη ταχύτητά του το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από συμπαγείς και δεμένες συνθέσεις, εθιστικά riffs και περίτεχνα σόλο. Αυτό που κυριαρχεί είναι μια πολεμική αισθητική και ατμόσφαιρα, που είναι πανταχού παρούσες, κάτι που εντείνεται από το concept που αφορά στην Κέλτικη ιστορία και δίνει μια ηρωική και μυθολογική διάσταση στο άλμπουμ. Μέσω ενός ανελέητου σφυροκοπήματος, οι Αμερικάνοι οδηγούνται σε ένα καταιγιστικό αποτέλεσμα, που διακατέχεται από ένα υποβόσκον επικό αίσθημα. Κλασσικός δίσκος και μόνο για το επικό συναίσθημα του μεγαλειώδους "Stone Of Destiny...For Mag Slécht And Ard Righ". Μέχρι και σήμερα, ίσως η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του συγκροτήματος.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Barathrum V.I.T.R.I.O.L." (1993), "The Sun Of Tiphareth" (1995), "The Third Storm Of Cythraul" (1997)

(ΑΚ)



Funeral Mist

Το στόρι...
Οι Funeral Mist είναι μια μπάντα την οποία ακολουθεί ένα μυστήριο και οι πληροφορίες για αυτούς είναι περιορισμένες. Παρότι υφίστανται περίπου 20 χρόνια έχουν κυκλοφορήσει μόλις 2 δίσκους και παραμένει άγνωστη η όποια τρέχουσα δραστηριοποίηση τους. Ακολουθώντας μια ορθόδοξη λογική στη μουσική τους, μας προσέφεραν στιγμές πραγματικά επικινδύνου black metal. Με μοναδικό μέλος αυτή τη στιγμή τον Arioch (aka Daniel Rosten) το μέλλον τους είναι μάλλον αμφίβολο, αν και ποτέ δεν ξέρεις.

Salvation (Norma Evangelium Diaboli - 2003)
Δεν είναι ο δυναμισμός και η ένταση της μουσικής. Δεν είναι τα χαοτικά ξεσπάσματα, ούτε η ηχητική άβυσσος και η παραγωγή που θαρρείς ότι προέρχεται από τον κάτω κόσμο. Δεν είναι τα samples που επιδεινώνουν το ήδη βαρύ κλίμα του δίσκου. Σε αυτό το άλμπουμ αυτό που πάνω από όλα μένει στο τέλος είναι το κατάμαυρο και αρρωστημένο κλίμα που αναδύεται σε κάθε του στιγμή και σε συνδυασμό με την χειμαρρώδη αίσθησή του σε στοιχειώνουν και σου προκαλούν άγχος και πανικό. Η σχεδόν spoken εκφορά των στίχων διαφέρει σημαντικά από τα κλασσικά φωνητικά του χώρου και ολοκληρώνουν ένα άψογο δείγμα ορθόδοξου black metal και έναν από τους καλύτερους δίσκους της τελευταίας δεκαετίας.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Maranatha" (2009)

(ΑΚ)



Blut Aus Nord

Το στόρι...
Από τις παλιότερες και σημαντικότερες μπάντες της γαλλικής σκηνής. Είναι και αυτοί από τα συγκροτήματα που τα περιβάλει ένα πέπλο μυστηρίου με περιορισμένα στοιχεία να διαρρέουν για τα μέλη της μπάντας και το ποιόν τους. Από πιο παραδοσιακά black metal μονοπάτια που διάβηκαν στα πρώτα τους βήματα, δεν είχαν αναστολές να πειραματιστούν και να προσφέρουν ορισμένες αξιόλογες και σημαντικές στιγμές, σε μια πλούσια δισκογραφική παρουσία από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μέχρι και σήμερα.

The Work Which Transforms God (Appease Me Records - 2003)
Οι Γάλλοι αποφεύγουν να αντιγράψουν τον οποιονδήποτε και να επαναπαυτούν σε παραδοσιακές μορφές και φόρμες. Οι Blut Aus Nord διαφοροποιούνται ηχητικά και ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι, λειτουργώντας μέσα από πρωτοποριακές συνθετικές δομές. Βασιζόμενοι σε ένα μαυρομεταλλικό υπόβαθρο δημιουργούν μια industrial ατμόσφαιρα και αισθητική που οδηγούν σε ένα εφιαλτικό αποτέλεσμα. Μας τοποθετούν σε ένα μετα-αποκαλυπτικό, παγωμένο περιβάλλον και στήνουν ένα σκηνικό τρόμου και μια στοιχειωμένη ατμόσφαιρα. Το "The Work Which Transforms God" ήταν αυτό εκτόξευσε την φήμη της μπάντας και τους τοποθέτησε στην ελίτ της σκηνής. Ένας κλασικός black metal δίσκος.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Memoria Vetusta I: Fathers Of The Icy Age" (1996), "Memoria Vetusta II: Dialogue With The Stars" (2009)

(ΑΚ)



Deathspell Omega

Το στόρι...
Οι Deathspell Omega ξεκίνησαν σαν μια «κανονική» black metal μπάντα το 1999. Κάπου το 2004 όμως, τα πάντα άλλαξαν. Η έλευση του τραγουδιστή Mikko Aspa συνέβαλε στο να διογκωθούν υπέρμετρα οι φιλοσοφικές ανησυχίες των μελών, και να οδηγήσουν σε  μια έκρηξη supernova που η ολόκληρη η μεταλλική σκηνή είχε χρόνια να ζήσει. Αυτό συμπαρέσυρε και τη μουσική τους, με το black metal τους να χαρακτηρίζει μια νέα εποχή για το είδος. Αυτή ήταν και η απαρχή μιας αμίμητης τριλογίας η οποία ολοκληρώθηκε το 2010 με το "Paracletus" να αποτελεί το τελευταίο full-length άλμπουμ τους έκτοτε.

Si Monvmentvm Reqvires, Circvmspice (Norma Evangelium Diaboli - 2004)
Ένα εμβληματικό άλμπουμ της «ορθόδοξης» black metal σκηνής που ενσωματώνει μια μοναδική καλλιτεχνική δημιουργία η οποία θα επηρεάσει τον ακραίο ήχο συλλήβδην, με πολλαπλές σκοτεινές απολήξεις και ηχητικές extravagances. Στιχουργικά έχουμε να κάνουμε με την αρχή της προσέγγισής τους σε μια μορφή θεολογικού σατανισμού, μιας μαύρης υμνωδίας  που θα ολοκληρωθεί έξι χρόνια μετά  και η οποία ντύνεται  με άρτια μουσικά θέματα τρομακτικής συνθετικής δεινότητας. Ασύμμετρες δυναμικές, «πολυεδρικά» riff και φαινομενικά ασύμβατες δομές χτίζουν μια πολυπαραγοντική, ολομέτωπη επίθεση. Οι «αντοχές» του black metal δοκιμάστηκαν και άντεξαν με αυτόν τον δίσκο, ο οποίος θα πριμοδοτεί εσαεί  την εξέλιξή του.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Fas - Ite, Maledicti, In Ignem Aeternum" (2007), "Paracletus" (2010)

(ΤΔ)



Drudkh

Το στόρι...
Μέσα σε δέκα χρόνια ζωής, οι Ουκρανοί Drudkh έχουν καταφέρει να χτίσουν ένα πολύ δυνατό όνομα στο χώρο του ατμοσφαιρικού black metal και να θεωρούνται μια σταθερή αξία αυτού του ήχου. Τα εννέα(!) full-length άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει σε αυτό το διάστημα, καταδεικνύουν μια υπερπροσφορά δημιουργίας, κουβαλώντας ταυτόχρονα, ένα χαρακτηριστικά υψηλό δείκτη ποιότητας. Τηρώντας ένα πολύ χαμηλό, σχεδόν μυστηριακό προφίλ σαν μπάντα (τα τελευταία χρόνια ξεπετάχτηκαν λίγο), εστίασαν στην καλλιτεχνία τους και δεν σταμάτησαν στιγμή να εντυπωσιάζουν.

Autumn Aurora (Supernal Music - 2004)
Σε αυτό το δίσκο οι Drudkh δίνουν το δικό τους παλμό στο black metal. Η μουσική τους αγκαλιάζει την άνοιξη και όλα τα χρώματα αυτής, με ένα φωτεινό και παράλληλα μελαγχολικό τόνο και αφήνει κατά ένα μέρος τον χειμώνα για κάποια πολύ συγκεκριμένα χρονικά «παράθυρα». Οι αναδυόμενες μελωδίες αιωρούνται και ταξιδεύουν μέσα από τα Ουκρανικά δάση φέρνοντας την αύρα και τις μυρωδιές αυτών. Κιθαριστικά θέματα που υφαίνονται νωχελικά, φέρουν στις πλάτες τους ζεστές, οικείες μελωδίες των επιβλητικών synths και ολοκληρώνουν αυτό το σπουδαίο μουσικό έργο. Ένα πραγματικό μνημείο του folk / atmospheric black metal.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Forgotten Legends" (2003), "Blood On Our Wells" (2006)

(ΤΔ)



Krieg

Το στόρι...
Η ψυχή αυτής της μπάντας δεν είναι άλλος από τον Neil Jameson (Nachtmystium, Twilight εκτός των άλλων). Ο κύριος αυτός, αφού ξεκίνησε την μουσική του πορεία με το όνομα Imperial, το άλλαξε λίγα χρόνια μετά σε Krieg και πορεύτηκε με αυτό κάνοντας σπουδαία πράγματα. Οι Krieg δισκογραφούν από το 1998 σε εντελώς χαοτικά μονοπάτια, ενώ σταδιακά έφεραν  το στυλ τους σε πιο ανθρώπινες συχνότητες. Τα άλμπουμ τους αποτελούν σημεία αναφοράς του αμερικάνικου black metal, και ο Jameson μια σημαντική προσωπικότητα αυτού. Φέτος κυκλοφόρησαν 2 EP, ενώ κλείνουν τέσσερα χρόνια από την τελευταία τους ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα.

The Black House (Red Stream - 2004)
O Imperial βάζει χαλινάρια στις σχιζοφρενικές μουσικές ακροβασίες του και παρόλο που δημιούργει ένα φοβερά δύστροπο αποτέλεσμα, τα πράγματα παίρνουν μια πιο «γήινη» τροπή. Ένας ψυχοβγαλτικός δίσκος που όμοιο του δεν θα βρεις, με τραγούδια που κουβαλούν ένα δυσβάστακτο φορτίο. Ωμό black metal, ακραίο στις απολήξεις του, με riff που ταλανίζουν τις αντοχές του ακροατή και παρέα με τους στίχους, αντικατοπτρίζουν τον εύθραυστο ψυχικό κόσμο του δημιουργού. Τρομακτική ατμόσφαιρα και «ενοχλητικά» εθιστικά τραγούδια που εσωκλείουν ανεπιτήδευτη σκατοψυχιά. Πέραν όλων, δώστε βάση στο "A Process Of Dying", το οποίο αποτελεί για τον υπογράφοντα, ένα από το αγαπημένα instrumental black metal άσματα.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Destruction Ritual" (2002), "Blue Miasma" (2006)

(ΤΔ)



Negura Bunget

Το στόρι...
Το 1996 οι Wiccan Rede αλλάζουν όνομα και σαν Negura Bunget πλέον, θα ξεκινήσουν μια θαυμαστή πορεία στα μαυρομεταλικά δρώμενα που θα τους κατατάξει στην ελίτ του ιδιώματος με κυκλοφορίες που συγκλονίζουν μέχρι και σήμερα. Το 2009, δύο βασικά μέλη της μπάντας, ο Hupogrammos και ο Sol Faur θα αποχωρήσουν δημιουργώντας τους Dordeduh, με τον Negru να συνεχίζει σαν το μοναδικό ιδρυτικό μέλος και με πολλές αλλάγες στο lineup, να δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα.

OM (Code666 Records - 2006)
Μια προφανής επιλογή το "Om" μιας και πρόκειται για έναν δίσκο που δεν λείπει από κανένα black metal αφιέρωμα και που έχει λατρευτεί πολλάκις. Τα πυκνά δάση των Καρπαθίων συνδέονται ενεργειακά με τα μέλη της μπάντας και τους οδηγούν σε ένα σκοτεινό παραλήρημα με ατμόσφαιρες που συναρπάζουν. Οι Negura Bunget «πλέκουν» ένα υφαντό με περίτεχνα riff, progressive εξάρσεις και με folk αναφορές που πατάνε στην ιστορία της Ρουμανίας και χρωματίζουν ολοκληρωτικά αυτό το άλμπουμ. Απολαυστικά instrumental περάσματα και τραβηχτικές μελωδίες κάνουν παρέα με την σκοτεινή βουνίσια ομίχλη που φέρνουν τα κιθαριστικά θέματα και καθηλώνουν. Αριστούργημα σε κάθε του στιγμή  το “Om” δεν πρέπει να λείπει από την δισκοθήκη κανενός.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Măiastru Sfetnic" (2000), "'N Crugu Bradului" (2002)

(ΤΔ)



Watain

Το στόρι...
Αυθεντικό τέκνο της σουηδικής σκηνής, με όλα τα χαρακτηριστικά αυτής. Είναι από τις μπάντες του τρίτου κύματος, αυτού που εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του '90, που ξεχώρισε και παραμένει μέχρι και σήμερα στο προσκήνιο. Με σαφή πρόθεση να διακριθεί από την υπόλοιπη σκηνή, κάτι που συνεπικουρείται από υπεροπτικές δηλώσεις που έχουν κάνει κατά καιρούς, αλλά και με ορισμένες εξαιρετικές μουσικές στιγμές, έδωσαν πνοή σε μια περίοδο μάλλον υποτονική για το ιδίωμα. Έχουν κυκλοφορήσει συνολικά 5 δίσκους και συνεχίζουν.

Sworn To The Dark (Season Of Mist - 2006)
Το "Casus Lucuferi" είχε θέσει τις βάσεις δύο χρόνια πριν, μέχρι τη στιγμή που ήρθε το "Sworn To The Dark" για να τοποθετήσει τους Watain στην ελίτ της σκηνής. Αυθεντικό σουηδικό black metal στα χνάρια των σπουδαίων Dissection. Μελωδίες, συναίσθημα και μια σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι αυτά που κυριαρχούν και συνδυάζονται με τα χαοτικά μαυρομεταλλικά ξεσπάσματα. Αλλά πάνω από όλα αυτό που χαρακτηρίζει το άλμπουμ είναι η άψογη παραγωγή, οι ολοκληρωμένες συνθέσεις και ένας επαγγελματισμός που κάνει τον δίσκο προσιτό σε ένα ευρύτερο κοινό και που πράγματι άνοιξε πόρτες στους Σουηδούς. Η ιστορία τους μετά από αυτό ήταν διαφορετική.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Casus Luciferi" (2003), "Lawless Darkness" (2010)

(ΑΚ)



Arkhon Infaustus

Το στόρι...
Τα ιδρυτικά-μόνιμα μέλη των Arkhon Infaustus είναι ο 666 Torturer και ο DK Deviant. Σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα ημίτρελων Γάλλων black-μεταλάδων, το 1997 πλάθουν ένα ανίερο δημιούργημα, που σταδιακά απέκτησε φήμη και που το ίδιο σταδιακά ανέβασε την απόδοσή του σε πανύψηλα επίπεδα. Έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές και προς το παρόν έχουν βάλει το «τέρας» για ύπνο, μέχρι νεωτέρας.

Orthodoxyn (Osmose - 2007)
Αμφιταλαντευόμενο ηχητικά ανάμεσα στο ορθόδοξο black metal και το μουντό death metal, αυτό το άλμπουμ φαντάζει ο ιδανικός «αποχυμωτής» αυτών με την αιωρούμενη θανατίλα να είναι ο μοναδικός κερδισμένος. Μαεστρικά δομημένο, περνάει μηνύματα και προσωπικά «θέλω» που μένουν ανεξίτηλα στον χρόνο και που δύσκολα αντιγράφονται. Τρομερές δυναμικές από τα riff και περίτεχνες αυξομειώσεις στην ωμότητά τους, θα χτίσουν ένα βαρύγδουπο αποτέλεσμα που συναρπάζει. Τα διπλά φωνητικά και τα γαμάτα τύμπανα θα πλαισιώσουν την κακιασμένη τους μουσική και θα απογειώσουν αυτό το καλοσμιλεμένο μπάσταρδο της μαύρης τέχνης.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Filth Catalyst" (2003), "Perdition Insanabilis" (2004)

(ΤΔ)



Leviathan

Το στόρι...
Μυστήριο και ατμόσφαιρα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την παρουσία του Wrest και κατ' επέκταση του project που ονομάζεται Leviathan. Από τους πρωτοπόρους της Αμερικάνικης black metal σκηνής από το 2000 και εντεύθεν, υπήρξε σημαντικός και επιδραστικός. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας μέχρι και σήμερα ακολουθεί μια σταθερή πορεία και φιλοσοφία, με συνέπεια στις αρχές και στα πιστεύω του και πάντα με αξιόλογες και χαρακτηριστικές δισκογραφικές δουλειές.

Massive Conspiracy Against All Life (Moribund Records - 2008)
Ένας από τους πιο σκοτεινούς και απεχθείς δίσκους των τελευταίων 15 ετών. Σε αυτό το άλμπουμ ο Wrest βγάζει από τα βάθη της ψυχής του όλο το μίσος  για κάθε μορφή ζωής σε αυτόν τον παρηκμασμένο πλανήτη. Εξήντα λεπτά ακραίας μουσικής που δεν αφήνει καμία ελπίδα σωτηρίας, τη στιγμή που εικόνες αποκρουστικές εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας. Το άλμπουμ είναι ένα δείγμα δύστροπου και σκοτεινού black metal, που δεν στηρίζεται αποκλειστικά στο μουσικό του περιεχόμενο, αλλά σε συνδυασμό με την θεματολογία, την ατμόσφαιρα και την αισθητική του, αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο απελπισίας, φρίκης και ανείπωτης μαυρίλας. Είναι το αποτέλεσμα αλλόκοτης έμπνευσης, αλλοπρόσαλλης διάθεσης και απόκρυφων ενστίκτων. Μόνο για λίγους.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"The Tenth Sub Level Of Suicide" (2003), "A Silhouette In Splinters" (2005)

(ΑΚ)



Wolves In The Throne Room

Το στόρι...
Οι Αμερικανοί Wolves In The Throne Room αποτελούν ένα από τα συγκροτήματα που ξεχώρισαν σε αυτό που ονομάστηκε post black metal. Δηλωμένοι vegetarians και λάτρεις της μητέρας φύσης φρόντισαν μέσα από την μουσική τους να εκφράσουν και να μεταφέρουν την αγάπη τους για αυτήν την μητέρα των πάντων. Έχουν 5 δίσκους στο ενεργητικό τους, χωρίς να μας έχουν απογοητεύσει ποτέ μέχρι και σήμερα.

Two Hunters (Southern Lord - 2007)
Με τα χρόνια το black metal εξελίχθηκε και προσέφερε σημαντικές στιγμές. Μια από τις σπουδαιότερες των τελευταίων 10 ετών είναι και αυτή η κυκλοφορία των Αμερικανών. Τέσσερις συνθέσεις με διαφορετική μεταξύ τους αισθητική, ατμόσφαιρα και συναίσθημα. Η θεματολογία περιστρέφεται ανοικτά γύρω από την αγάπη τους για την φύση και το συνδυάζουν με μαυρομεταλλικούς ήχους, ατμοσφαιρικές, ambient στιγμές και post περάσματα, ενώ ήχοι της φύσης και αιθέρια γυναικεία φωνητικά προσδίδουν στο άλμπουμ ένα αίσθημα νοσταλγίας και μελαγχολίας. Και παρά το ότι τα ξεσπάσματα και οι ακραίες ηχητικές στιγμές δεν λείπουν το συνολικό αποτέλεσμα αποκλίνει σημαντικά από την παραδοσιακή αισθητική του black metal, αλλά παραμένει υπέροχο και σαγηνευτικό.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Celestial Lineage" (2011)

(ΑΚ)



Nightbringer

Το στόρι...
Από τις σημαντικότερες μπάντες του USBM και όχι μόνο. Υφίστανται για περισσότερα από 10 χρόνια και υπηρετούν πιστά τον ήχο. Αν και έχουν στο ενεργητικό τους μόλις 3 δίσκους, έχουν κυκλοφορήσει αρκετά ακόμα EP και split LP. Αποτελούν εγγύηση σε αυτό που κάνουν και κάθε τους κυκλοφορία αναμένεται από όλους τους οπαδούς του χώρου.

Hierophany Of The Open Grave (Season Of Mist - 2011)
Ένα από τα πιο μαύρα και σκοτεινά άλμπουμ της τελευταίας δεκαετίας τουλάχιστον. Οι Nightbringer συνδυάζουν τα χαοτικά ξεσπάσματα και την αρρωστημένη αισθητική του black metal με τις αργές ταχύτητες και τον βαρύ ήχο του doom και δημιουργούν μια βαριά, αποπνικτική και απόλυτα σκοτεινή ατμόσφαιρα. Τα φωνητικά ακούγονται, κυριολεκτικά μοχθηρά και εφιαλτικά και πνίγονται μέσα στη μαυρίλα που δημιουργούν τα υπόλοιπα όργανα, ενώ τα έρποντα riffs αιωρούνται πάνω από το απόλυτο χάος. Οι εναλλαγές ρυθμών, αλλά και η ευφυής χρήση του πιάνου και ορισμένων ακουστικών περασμάτων προκαλούν τρόμο και σε ορισμένες περιπτώσεις σύγχυση. Ένα αρρωστημένο και νοσηρό δημιούργημα.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"Apocalypse Sun" (2010)

(ΑΚ)



Altar Of Plagues

Το στόρι...
Προερχόμενοι από την Ιρλανδία, είχαν μια σύντομη αλλά πλούσια και ιδιαιτέρα ενδιαφέρουσα παρουσία. Ξεκίνησαν με μια πιο αστική black metal προσέγγιση, συνέχισαν σε πιο σκοτεινά και απόκοσμα μονοπάτια για να ολοκληρώσουν την πορεία τους το 2013 εν μέσω ακραίων και δυσνόητων πειραματισμών. Η δισκογραφία τους περιλαμβάνει 3 ολοκληρωμένα άλμπουμ και ορισμένα ακόμα EP. Από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα του χώρου των τελευταίων ετών.

Teethed Glory And Injury (Candlelight - 2013)
Ένα από τα πιο πειραματικά, ανορθόδοξα και απρόβλεπτα δείγματα στην ιστορία της ακραίας μουσικής. Το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από μια δυσαρμονία και μια μουσική ασυνέχεια και γενικότερα οι φόρμες και οι δομές που συναντώνται απέχουν κατά πολύ από τις παραδοσιακές και συνήθεις, που απαντώνται στο χώρο του metal. Ο δίσκος κινείται πάνω σε μια black metal βάση, αλλά συχνά πυκνά απομακρύνεται από αυτό σε όλη του τη διάρκεια, τη στιγμή που αλλοπρόσαλλες μελωδίες, ηλεκτρονικά ambient στοιχεία και industrial layers δημιουργούν χάος, σύγχυση και πανικό. Όλα αυτά οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα πειραματικό, καθηλωτικό και απροσδιόριστο. Με βάση την εξέλιξη τους στον χρόνο, πιθανότατα αν υπήρχε επόμενος δίσκος, θα είχαν απομακρυνθεί αισθητά από το metal, αλλά αυτός εδώ είναι μοναδικός και ασύγκριτος.

Άλλοι προτεινόμενοι δίσκοι...
"White Tomb" (2008), "Mammal" (2011)

(ΑΚ)
  • SHARE
  • TWEET