Το Rocking στο 11ο Athens International Tattoo Convention

Τι γίνεται όταν το rock δεν το ακούς απλά, αλλά το ζωγραφίζεις; Η Σεμέλη Τριτάκη μας μεταφέρει το κλίμα του τριημέρου στο στάδιο Tae Kwon Do

Από την Σεμέλη Τριτάκη, 17/05/2017 @ 15:51

Αφού η τύχη είναι για να ευνοεί τους... «τυχερούς», και εφόσον εμείς δεν σταθήκαμε τόσο ώστε να δραπετεύσουμε κάπου μακριά για τα πρώτα μας μπάνια, αποφασίσαμε να το γυρίσουμε, και μάλλον μας βγήκε σε καλό, καθώς εν τέλει, το τριήμερό μας έγινε πιο ενδιαφέρον από ποτέ. Παρευρεθήκαμε λοιπόν στο 11ο Athens Tattoo Convention και μαζί με εμάς ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, το οποίο προτίμησε να δει ιδίοις όμμασι τι πρόκειται να συμβεί, όταν πάνω από εκατό επαγγελματίες tattoo artists συναντιούνται σε ένα κλειστό γήπεδο· θαύματα! Μέχρις αυτό το σημείο προσπαθούμε να σκεφτούμε κάτι που να μας ξένισε ή να μας έκανε να βαρεθούμε... αλλά μάταια. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η διοργάνωση είχε προβλέψει σχεδόν τα πάντα, ακόμα και για τα πιο απαιτητικά γούστα.

Έτσι, λοιπόν, φορέσαμε τα απαραίτητα βραχιολάκια και αποφασίσαμε να «χαθούμε» ανάμεσα στον κόσμο και τον ήχο από τα εκατοντάδες μοτεράκια σε συνδυασμό με τις άλλοτε rock είτε hip hop μελωδίες που συνόδευαν τη βόλτα μας στο background (φυσικά για εκείνους που λειτουργούν καλύτερα γνωρίζοντας που πηγαίνουν, στην υποδοχή υπήρχε το απαραίτητο info/help desk για να τους κατατοπίσει). Η πρώτη πρωτή άποψη του φεστιβάλ ήρθε «εξ ουρανού», καθώς ο χώρος από μόνος του έχει το πλεονέκτημα της πανοραμικής θέας, αρκετό για να σου δώσει μια καλή, γεμάτη πρώτη γεύση για το τι συμβαίνει εκεί. Ένα κεντρικό stage, και γύρω του αμέτρητα περίπτερα, χρώματα, αφίσες, αυτοκόλλητα, και πρόσωπα είτε σκυμμένα πάνω σε χέρια, πόδια και πλάτες, είτε πρόσωπα που γέμιζαν τους διαδρόμους κάνοντας απλώς βόλτα· άλλες φορές για να περιηγηθούν στη μικρή «αγορά» με τη συνοδεία ενός γευστικού κοκτέιλ στο χέρι, είτε για να παρακολουθήσουν τα διάφορα δρώμενα στην κεντρική σκηνή και άλλες παίρνοντας ρόλο κριτών, «ποντάροντας» στον νικητή του κάθε διαγωνισμού.

Και το μενού είχε ποικιλία· show με στεφάνια, χορό, pole dance, body painting, skate contest, αλλά και έναν ειδικά διαμορφωμένο εξωτερικό χώρο για να κάνεις ένα διάλλειμα, να ανακτήσεις δυνάμεις, ή απλά για να συνειδητοποιήσεις ότι μπήκες μέρα και πώς τελικά ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα όταν περνάς καλά. Ακόμα, και προκειμένου όντως όλοι να περνάνε καλά, λειτουργούσε παιδότοπος, ο οποίος για λίγο, ίσως, να μας έκανε να ζηλέψουμε (ιδιαίτερα τις μεγάλες φουσκωτές τσουλήθρες), έτσι ώστε τόσο οι μεγάλοι όσο και οι μικροί να είναι εξίσου ευχαριστημένοι. Τέλος, και επειδή μια εμπειρία δεν είναι εντελώς ολοκληρωμένη μέχρι να τη δοκιμάσεις σε όλο της το φάσμα, υπήρχαν tattoo artists οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να «χτυπήσουν» εκείνη την ώρα στο κοινό ένα από τα σχέδια τους, ακόμη και χωρίς ραντεβού, όπως επίσης λειτουργούσε και περίπτερο το οποίο έκανε tattoo, σε συγκεκριμένο σχέδιο, ενώ το συμβολικό αντίτιμο προοριζόταν για καλό σκοπό.

Φυσικά, σε ένα τόσο "rock" φεστιβάλ δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα ανάλογα live, προκειμένου να ψυχαγωγήσουν ακόμη περισσότερο το κοινό. Και σ' αυτό το κομμάτι και πάλι η ποικιλία δεν έλειπε. Διασκευές, ελληνικός και ξένος στίχος, αλλά και γεύση από τις προσωπικές δουλειές της κάθε μπάντας. Την πρώτη μέρα, την Παρασκευή, το κοινό καλωσόρισαν οι 719 The Band, ενώ την καλή διάθεση που δημιούργησαν κατάφεραν να διατηρήσουν σε εξίσου υψηλά επίπεδα οι Kollektiva, οι οποίοι τους διαδέχθηκαν. Το Σάββατο, η ωραία αυτή ατμόσφαιρα δεν «έπεσε» καθόλου, ίσα ίσα εμπλουτίστηκε ίσως λιγάκι παραπάνω, τόσο λόγω της μεγαλύτερης προσέλευσης του κόσμου, όσο και με την «ποικιλία», όχι μόνο σε όσα ακούγαμε, αλλά και σε όσα βλέπαμε. Έτσι λοιπόν, με τη γυναικεία πλέον παρουσία επί σκηνής, της Angelika Dusk με την μπάντα της, αλλά και στη συνέχεια, των ιδιαίτερων Deejay Nic The Band, το ζωντανό μουσικό κομμάτι του φεστιβάλ, αν και δεν πρωταγωνιστούσε, κατάφερε να «κλέψει» ένα κομμάτι της προσοχής του κοινού και να το συντροφεύσει ευχάριστα.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, τρεις ημέρες σε τρεις σειρές, θα λέγαμε ότι: είτε με μια νεκροκεφαλή στην πλάτη, είτε με ένα αστεράκι στο χέρι, είτε με μια μπλούζα, ένα μπρελόκ, μια φωτογραφία, είτε απλά με το βραχιολάκι με το οποίο μπήκαμε, το 11ο Athens International Tattoo Convention μας άφησε να φύγουμε με τις καλύτερες αναμνήσεις, αναμένοντας φυσικά με ανυπομονησία να ξανασυναντηθούμε του χρόνου!

  • SHARE
  • TWEET