Αφιέρωμα: Muse

Μεγάλος διαγωνισμός Muse: Κερδίστε 6 υπογεγραμμένα cd ''Black Holes And Revelations''!

Rocket Baby Dolls

Οι Muse αποτελούνται από τους Matthew Bellamy (φωνή, κιθάρα, πλήκτρα), Chris Wolstenholme (μπάσο, backing vocals) και Dominic Howard (drums).

O Bellamy, γιος μουσικού, αρχίζει πιάνο στα 6, μετακομίζει με την οικογένειά του στο Devon στα 10 και στα 14 οι γονείς του χωρίζουν, αναγκάζοντάς τον να ζήσει με τη γιαγιά του και στρέφοντάς τον προς την κιθάρα σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει την απουσία τους.

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, λοιπόν, στο Teignmouth Community College, ο τότε 14χρονος Matthew Bellamy γίνεται ο κιθαρίστας του συγκροτήματος του Dominic Howard, Altostrata. Λίγο αργότερα ο Chris Wolstenholme παίρνει τη θέση του μπασίστα και το 1994, με το όνομα Rocket Baby Dolls, το συγκρότημα κερδίζει στον τοπικό διαγωνισμό Battle of the bands και μετονομάζεται σε Muse.



Eps και "Showbiz"

Το 1995, και ενώ κερδίζουν οπαδούς παίζοντας σε Λονδίνο και Μάντσεστερ, τους ανακαλύπτει ο Dennis Smith, ιδιοκτήτης του στούντιο Sawmills και το 1998 οι Muse κυκλοφορούν το ομότιτλο ep τους (το εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον Dominic) και υπογράφουν με τη Maverick Records, κυκλοφορώντας το "Muscle Museum" ep τον Ιανουάριο του 1999 και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς το "Showbiz", τον πρώτο τους δίσκο, με παραγωγό τον John Leckie ("The Bends" των Radiohead). Ο δίσκος άφησε ορισμένα κλασικά κομμάτια, όπως το "Sunburn", το "Muscle Museum" και το σπαρακτικό ομότιτλο "Showbiz", και στιχουργικά αναφερόταν σε αρκετά σημεία στις δυσκολίες που αντιμετώπισε το συγκρότημα στο Teignmouth (βλ. "Falling Down").

Στην Αγγλία η μουσική βιομηχανία ήταν πολύ επιφυλακτική με τους Muse, θεωρώντας τους εν πολλοίς απομίμηση των Radiohead, κυρίως λόγω του falsetto του Matt, που θύμιζε αρκετά Thom Yorke. Αυτό δεν εμπόδισε το "Showbiz" να πουλήσει 700.000 αντίτυπα, αριθμός σαφώς ικανοποιητικός για πρώτο δίσκο.



Έχοντας κυκλοφορήσει το "Showbiz", οι Muse το 1999-2000 εμφανίζονται σε μεγάλα φεστιβάλ σε Ευρώπη και Αυστραλία ως support σε συγκροτήματα όπως οι Spice Girls και οι Savage Garden και κερδίζουν πιστούς ακολούθους στη Δ. Ευρώπη και κυρίως στη Γαλλία, η οποία ως σήμερα παραμένει ο ισχυρότερος, ίσως, πυρήνας τους.

"Origin Of Symmetry" / "Hullabaloo"

Το καλοκαίρι του 2001 οι Muse κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους, το "Origin Of Symmetry", και πάλι με παραγωγό τον Leckie. Ο τίτλος του δίσκου προέρχεται από το βιβλίο "Hyperspace" του Ιάπωνα Michio Kaku και αντανακλά το ενδιαφέρον του Bellamy για τη θεωρητική φυσική.

Σύμφωνα με τον frontman, η περιοδεία που ακολούθησε το "Showbiz" και η αλληλεπίδραση με άλλα συγκροτήματα τους έμαθε πολλά για το πώς ήθελαν να ακούγονται.

Στο "Origin Of Symmetry" ο Dominic επεκτείνει το drum kit του, ο Chris τελειοποιεί τα bass-lines του, ο Matt χρησιμοποιεί μέχρι και εκκλησιαστικό όργανο (και μάλιστα, ειρωνικά, στο "Megalomania", με σαφείς αντιθεολογικές αναφορές) και οι Muse βρίσκουν τον προσωπικό τους ήχο, βγαίνοντας μια για πάντα από τη σκιά των μεγάλων Radiohead.

Άξια αναφοράς είναι η άρνηση του συγκροτήματος να συμμορφωθεί με την αξίωση της Maverick Records να βγουν τα falsetto φωνητικά από την αμερικανική κυκλοφορία του δίσκου (θα αποθάρρυναν την προώθηση μέσω ραδιοφώνου), η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη λήξη της συνεργασίας των δύο πλευρών. Την κυκλοφορία του δίσκου (με 1,3 εκατομμύρια πωλήσεις) ακολουθεί το βραβείο Καλύτερης Αγγλικής Μπάντας στα βραβεία του Kerrang και μια εκτεταμένη παγκόσμια περιοδεία, καρπός της οποίας είναι η κυκλοφορία, το καλοκαίρι του 2002, του "Hullabaloo", που περιλαμβάνει τη ζωντανή εμφάνιση της μπάντας στο Le Zenith του Παρισιού καθώς και ένα δίσκο με επιλογές b-sides.

Highlights του δίσκου τα "New Βorn", "Bliss", "Plug-In Baby" και "Citizen Erased".



"Absolution"

Στους δύο πρώτους τους δίσκους, οι Muse δεσμεύονταν από χρονικούς περιορισμούς, κάτι που δε συνέβη με την τρίτη κυκλοφορία του συγκροτήματος: Έχουν όσο χρόνο θέλουν για να τελειοποιήσουν το υλικό τους και να το ηχογραφήσουν υπό ιδανικές συνθήκες, στη θέση του παραγωγού ο Rich Costey (Rage Αgainst Τhe Μachine) αντικατέστησε τον John Leckie και οι Muse ανέβασαν ταχύτητα. Το πρωτο κομμάτι του δίσκου δίνει τον τόνο: "Apocalypse Please" και κατακλυζόμαστε από θεωρίες συνομωσίας (το "Ruled By Secrecy" παίρνει τον τίτλο του από το βιβλίο του Jim Marrs "Rule By Secrecy" που πραγματεύεται τα μυστικά των κυβερνήσεων), μετα-αποκαλυπτικές καταστάσεις, φαινόμενα της πεταλούδας και ό,τι άλλο δύναται να φανταστεί ο ανήσυχος νους του Matthew Bellamy.

Εκτός από θεματικά πολυποίκιλο, το άλμπουμ αποδεικνύεται και εμπορικά επιτυχημένο (πάνω από 2,7 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως), χαρίζοντας παγκόσμια καταξίωση στο συγκρότημα. Ειδικότερα, το "Time Is Running Out" αναδείχθηκε σε smash hit, χρησιμοποιούμενο ως χαλί σε διάφορες διαφημίσεις και trailers ταινιών.

Η κυκλοφορία συνοδεύτηκε από ακόμα μια παγκόσμια περιοδεία, η οποία κορυφώθηκε στο Glastonbury του 2004, με τους Muse ως headliners. Η συγκεκριμένη εμφάνιση σχολιάστηκε από τα τρία μέλη ως η καλύτερη εμπειρία της ζωής τους και μάλιστα αποτέλεσε κύριο υλικό για το "Absolution Tour" dvd που κυκλοφόρησε το Δεκέμβρη του 2005. Αποτέλεσε όμως και τραγικό κοντράστ συναισθημάτων, καθώς αμέσως μετά τη συναυλία πέθανε από καρδιακή προσβολή ο πατέρας του Dominic.

Highlights του δίσκου τα "Stockholm Syndrome", "Hysteria", "Butterflies & Hurricanes" και το δημοφιλές "Time Is Running Out".

"Black Holes And Revelations"

Ώριμοι όσο ποτέ και με πλήρη επίγνωση του τι έχουν πετύχει ως τώρα, οι Muse κυκλοφορούν (πάλι με τον Costey στη θέση του παραγωγού), εν έτει 2006, τον τέταρτο δίσκο τους με τίτλο "Black Holes And Revelations". Πολλοί φανατικοί ακόλουθοι (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) διακομήσθηκαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο ακούγοντας το "Supermassive Black Hole" όταν διέρρευσε στο internet, αρκετά πριν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου. Πάει, το 'χασε ο Matt, το γύρισε στο αγνό, παρθένο pop... Ή μήπως όχι;

Απελευθερωμένοι από το άγχος των πρώτων κυκλοφοριών, οι Muse, μην έχοντας να αποδείξουν τίποτα, δε φοβούνται να πειραματιστούν με διάφορα είδη μουσικής. Όταν πια διαρρέει όλο το album (έστω και σε κάκιστη ποιότητα) κάπου ένα μήνα πριν από την επίσημη κυκλοφορία, καταλαβαίνει κανείς πως το hitάκι "Starlight" μπορεί και συνυπάρχει αρμονικά με το "Assassin" και το "City Of Delusion". Οι στίχοι λαμβάνουν έναν καθαρά πιο πολιτικό χαρακτήρα και οι Muse καταλογίζονται και επισήμως ανάμεσα στα πιο καυτά συναυλιακά ονόματα, εμφανιζόμενοι, ως headliners πάντα, στα μεγαλύτερα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, σε μια περιοδεία που ξεκίνησε το Μάιο του 2006 και ακόμα δεν έχει τελειώσει.



Highlights: "Map Of The Problematique", "City Of Delusion", "Knights Of Cydonia" και το δημοφιλές "Starlight".

Μελλοντικά σχέδια

Ο Bellamy αποκάλυψε πως έχει αρχίσει να δουλεύει το νέο άλμπουμ, αναφέροντας πως κάποια από τα κομμάτια θα έχουν μια πιο ηλεκτρονική / χορευτική κατεύθυνση, ενώ άλλα θα εμπεριέχουν στοιχεία από κλασική / συμφωνική μουσική. Σκέφτονται ακόμα και την πρόσληψη ορχήστρας για την ηχογράφηση του νέου δίσκου, ενώ η παραγωγή του θα γίνει από τους ίδιους, αποσκοπώντας σε μεγαλύτερη δημιουργική ελευθερία.

Σύνοψις

Οι Muse μας επισκέπτονται στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους, συνοδευόμενοι από τη φήμη του καλύτερου live συγκροτήματος. Αν όλα πάνε καλά, θα έχουμε να το λέμε στα παιδιά μας...

Trivia

- Έχουν εκτελέσει τα "Feeling Good" (Nina Simone), "House Of The Rising Sun" (The Animals), "Can't Take My Eyes Off You" (The Four Seasons), "Please, Please, Please Let Me Get What I Want" (The Smiths)

- Ο Matt παίζει με custom κιθάρες Manson. To μοντέλο του επονομάζεται και Mattocaster.

- Και τα 3 μέλη είναι άθεοι.

- Ο Matt υποτίθεται πως θα εκτελούσε μόνο χρέη κιθαρίστα στους Rocket Baby Dolls.

- Το συγκρότημα του πατέρα Bellamy ονομαζόταν The Tornadoes και ήταν το πρώτο αγγλικό συγκρότημα που έκανε #1 στις ΗΠΑ.

- Στο κομμάτι "Micro Cuts" ο Matt πιάνει μία Αb7, την υψηλότερη νότα σε κομμάτι Muse.

- Σε συναυλία στην Ατλάντα, στα πλαίσια του Absolution tour, ο Matt χρειάστηκε να κάνει τρία ράμματα στο χείλος του, αφού αυτοτραυματίστηκε με την κιθάρα στην εισαγωγή του "Citizen Erased".