Αφιέρωμα AC/DC: Μαζική ηλεκτροπληξία για προβληματικά παιδιά

Μόλις ανακοινώθηκε πως οι AC/DC θα ξεκινήσουν παγκόσμια περιοδεία, η απόφαση είχε ήδη δρομολογηθεί. «Θα τους δούμε ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα» και κάπως έτσι φτάσαμε στην αποφράδα ημέρα της 21ης Δεκεμβρίου του 2008 όπου οι Πότες -της τότε- Ημιστρόγγυλης Τραπέζης απεφάνθησαν: «Αύριο κλείνουμε εισιτήρια για τις 12 Ιουνίου στο Stade de France». Αμ δε...

...καθώς λίγες ώρες μετά ο ευσεβής πόθος χιλιάδων κόσμου πήρε σάρκα και οστά: «Οι AC/DC έρχονται στην Ελλάδα» και μιά γυναικεία φωνή αναρωτήθηκε:
- «Κι εγώ πότε θα γίνω μάνα»;
- «Τώρα!», απάντησε σύσσωμος ο ανδρικός ομήγυρις.
Ορισμένοι υποστηρίζουν πως η απάντηση αυτή δόθηκε μες τη χαρά της είδησης κι άλλοι πιστεύουν πως ήταν προμελετημένη ένεκα της μελλοντικής απασχόλησης για τη συγγραφή του κειμένου αυτού. Τί διάλο πιά; Ολάκεροι AC/DC δεν αξίζουν ένα Γεφύρι της Άρτας; Enjoy...

They 've Got Balls
Ο Bon Scott τελικά ήταν εκ γενετής αλήτης και νεροφίδας; Πολύ πιθανόν, ναζιάρης πάντως ήταν σίγουρα από κούνια. Οι πόζες του μπροστά στην κάμερα είναι πλέον θρυλικές, όπως και οι ατάκες του. Από κοντά και ο Angus Young, με τον οποίο άλλωστε αν δεν ταιριάζανε, δε θα συμπεθεριάζανε. Τί κι αν δεν έχουν πει οι δυό τους και ποιούς κι αν έχουν πιάσει στο στόμα τους. Δικαιολογημένα ή όχι δεν είναι επί του παρόντος, καθ' ότι είμαστε πρωτίστως λάτρεις του αυθορμητισμού και του φλεγματικού χιούμορ που ενίοτε φτάνει και στα όρια της ειρωνείας. Τουτέστιν...

«Μόλις οι καινούργιοι μου συμμαθητές άκουσαν την προφορά μου, απείλησαν πως θα με σπάσουν στο ξύλο. Είχα μπροστά μου μια εβδομάδα να μάθω να μιλάω σαν κι αυτούς, αν ήθελα να παραμείνω ακέραιος. Επειδή όμως κανείς δε μου υποδεικνύει πράγματα, έγινα ακόμα περισσότερο αποφασιστικός στο να μιλάω με τον δικό μου τρόπο». (Bon Scott)

«Μου αρέσει να πίνω και μάλλον έχει να κάνει με τη σκωτσέζικη καταγωγή μου. Όπως άλλωστε λέω συχνά, είμαι ένας special drunkard. Πίνω πάρα πολύ». (Bon Scott)

«Δεν ξέρω τί θα έκανα χωρίς τη μπάντα. Ζω γι' αυτήν. Τα τραγούδια μας δείχνουν ποιοί είμαστε: Ποτό, γυναίκες, sex & rock 'n' roll. Αυτά είναι και τα μόνα που έχουν σημασία στη ζωή». (Bon Scott)



«Όταν με ρωτούν αν είμαι το εναλλασσόμενο ή το συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα, εγώ τους απαντώ κανένα από τα δύο - είμαι ο κεραυνός στη μέση». (Bon Scott)

«Η πρώτη φορά που άκουσα τους Zeppelin να παίζουν πραγματικό rock 'n' roll ήταν στον τέταρτο δίσκο τους και ειδικότερα στο τραγούδι "Rock And Roll". Τους έχω δει live και για δυόμιση ώρες έκαναν το κοινό να βαριέται, μέχρι το τελευταίο μισάωρο που ανέσυραν παλιά rock 'n' roll κόλπα κι άρχισε να κουνιέται ο κόσμος. Αυτό είναι άρρωστο. Υποτίθεται πως αυτοί και οι Stones είναι οι πιο συναρπαστικές μπάντες του πλανήτη, αλλά δεν το δείχνουν». (Angus Young)

«Δεν έχουμε κάποια σχέση με τους Van Halen ως μπάντα, είναι διαφορετικοί. Πώς να το πω... είναι pop, ενώ εμείς ήμαστε rock and roll συγκρότημα». (Angus Young)

«Πολλοί υποστηρίζουν πως αυτή είναι η ενδέκατη φορά που βγάζουμε τον ίδιο δίσκο, αλλά ψεύδονται. Είναι η δωδέκατη». (Angus Young)

Who Made Who
Τα δεύτερα φωνητικά στα τραγούδια τους είναι περιβόητα, θρυλικά, τσαχπίνικα κι ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Μια μπάντα για να γίνει σπουδαία οφείλει να τα αναδείξει και να βασιστεί πάνω σε αυτά. Ο Angus και ο Bon δεν έγιναν μάγκες από μόνοι τους, άλλο που γεννήθηκαν μουρλοί, και το ίδιο ισχύει για όλα τα μέλη τους. Το ένα χέρι νίβει τ' άλλο...

«Γνώριζα τουs AC/DC, αλλά νόμιζα πως ήταν γνωστοί μόνο στην Αγγλία. Δεν ήξερα για την επιτυχία τους στην Αμερική και μόνο έπειτα από 4-5 ημέρες αφού μπήκα στη μπάντα αντιλήφθηκα το μέγεθός της». (Brian Johnson)

«Πιστεύω πως κάθε παντρεμένος άντρας πληρώνει για sex». (Brian Johnson)

«Προσπαθούμε να συγκινήσουμε τον κόσμο με το rock and roll που έπαιζαν κάποτε οι Chuck Berry, Little Richard και Jerry Lee Lewis. Πιστεύω πως είμαστε οι μόνοι που το κάνουμε, εκτός βέβαια από τους Rolling Stones. Μας περνάνε γύρω στα 10-15 χρόνια, οπότε έχουμε ακόμα δρόμο για να τους φτάσουμε, αρκεί να μάθουμε από τα λάθη τους». (Malcolm Young)

«Το "Stiff Upper Lip" είναι από πολλές απόψεις ο αγαπημένος μου δίσκος. Είχε πλάκα η ηχογράφηση και περάσαμε καταπληκτικά στο studio, παρέα με πολλά καλά τραγούδια όπως το "All Screwed Up" που δεν ακούγεται και πολύ, μιας και οι δισκογραφικές εταιρείες είναι εκείνες που αποφασίζουν για τα singles». (Phil Rudd)

«Ήμουν 27 χρονών και θεωρούσα πως είχα αποσυρθεί από τη μουσική, όταν ένας φίλος μου με ενημέρωσε για την audition των AC/DC στη θέση του μπασίστα. Πραγματικά δεν έδειξα κανένα ενδιαφέρον κι ο φίλος μου με έπεισε να πάω μόνο και μόνο για πλάκα. Όντως, περάσαμε πολύ καλά κι εγώ στάθηκα τυχερός που πήρα τη θέση». (Cliff Williams)

Dirty Deeds
Πραγματικά γεγονότα, φήμες ή αστικοί μύθοι; Όπως και να 'χει, μιά μπάντα σαν τους AC/DC δικαιούται να περιβάλλεται από αλλόκοτες ιστορίες, ακόμα κι όταν ηχούν σε κάποιους υπερβολικές.

Λίγο πριν την πρώτη ζωντανή εμφάνιση του Bon Scott με τη μπάντα φημολογείται πως στα καμαρίνια άδειασε δύο μπουκάλια Jack Daniels, σνίφαρε κόκα, κατάπιε «κουμπιά» κι αφού είπε «Είμαι έτοιμος!», βγήκε στη σκηνή σαν κύριος, με τους αδελφούς Young να τα βάφουν μαύρα. Μετά το τέλος αυτής βέβαια, άλλαξαν άρδην γνώμη.

Το 1977, σε μιά εμφάνισή τους στο Sydney της Αυστραλίας κι ενώ είχαν ολοκληρώσει το κανονικό set list, επέστρεψαν στη σκηνή μαζί με μια «φίλη». Τα ρούχα της εξαφανίστηκαν με τη βοήθεια του Bon κι εκείνη κατά τη διάρκεια του "T.N.T" του έκανε πεολειχία. Στο τέλος λούστηκε με μπύρα κι ο ευγενικός Σκώτος την σκούπισε με τη γλώσσα του.

Στην ευρωπαϊκή περιοδεία των Black Sabbath του 1977, οι AC/DC άνοιγαν τις συναυλίες και μοιράζονταν το ίδιο ξενοδοχείο, ώσπου...
...ένα βράδυ στο μπαρ αυτού, ο Geezer Butler έκλαιγε τη μοίρα του παρέα με μπόλικο αλκοόλ και θέλησε να βρει συμπαράσταση στον Malcolm Young. Η ατάκα όμως του Malcolm («δεν πρόκειται να γίνουμε σαν κι εσάς, ακόμα και μετά από 10 χρόνια»), εξόργισε τον Butler και τράβηξε μαχαίρι εναντίον του κοντού κι αδύνατου Σκώτου.
Η συνέχεια του επεισοδίου φέρνει από τη μία τον Ozzy να σώζει την κατάσταση, στέλνοντας τον Butler για νάνι, κι από την άλλη τον Malcolm να τον κάνει τόπι στο ξύλο.

Το 1983 κι ενώ ηχογραφούσαν το "Flick Of The Switch", απολύθηκε ο Phil Rudd. Ο λόγος ήταν μια έντονη λογομαχία με τον τσαμπούκο Malcolm που κατέληξε σε ξύλο. Ο «φυσικός» ντράμερ των AC/DC επανήλθε στη θέση του 12 χρόνια αργότερα με το "Ballbreaker".

Το 1989, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής εισβολής στον Παναμά, το στράτευμα που οδηγούσε τον τότε δικτάτορα Manuel Noriega μακριά από την Πρεσβεία του Βατικανού, όπου και είχε βρει καταφύγιο, έβαλε να παίζει το "Highway to Hell". Μερικά χρόνια μετά ρώτησαν τη γνώμη του Brian Johnson περί «άσκησης ψυχολογικής βίας» με τραγούδια των AC/DC κι αυτός απάντησε: «Νομίζω πως τώρα δεν πρόκειται να παίξουμε ποτέ για τον Πάπα».

Στη θρυλική εμφάνισή τους το 1991 στο Donington Park, φημολογείται πως το δεξί κουντουπιέ του νευρικού Malcolm έστειλε με κακώσεις στο νοσοκομείο τον camera man που τραβούσε πλάνα από κάτω προς τα πάνω. Στο ίδιο φεστιβάλ, ο Brian Johnson βλέποντας το τατουάζ του Nikki Sixx των Motley Crue, γύρισε και του είπε πως έμοιαζε σα να έχει ξεράσει κάποιος πάνω στο μπράτσο του.

Hail Caesars
Ο μύθος τους είναι τεράστιος και η διατήρησή του οφείλεται και σε γεγονότα, σε απλές ιστορίες. Οι AC/DC ήταν και θα είναι οι rock stars της διπλανής πόρτας.

Ο Brian Johnson είναι θαυμαστής της αρχαίας ελληνικής ιστορίας/μυθολογίας και τα τελευταία 6 χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή του musical "Helen Of Troy", όπου θα συμμετάσχει και η πρώην τραγουδίστρια των The Cranberries, Dolores O'Riordan. Έχει ήδη γυρίσει ντοκυμαντέρ για την «Ελένη» μας και η χάρη του έφτασε μέχρι τη Σπάρτη για τα γυρίσματα αυτού.

Ο Cliff Williams είναι ο περήφανος μπαμπάς της ηθοποιού/μοντέλου Erin Lucas και τον ελεύθερο χρόνο του πιλοτάρει αεροπλάνα.

Ο Leroy Kincaid που αναφέρεται στο τραγούδι "Cold Hearted Man" είναι φανταστικός κι όχι αληθινός χαρακτήρας -όπως αρκετοί νόμισαν τότε- του Bon Scott.

Ο μόνος Αυστραλός που υπάρχει στη μπάντα είναι ο Phil Rudd, αν και το κανονικό του επίθετο παραπέμπει αλλού (βλ. Rudzevecuis). Ζει στη Νέα Ζηλανδία με την οικογένειά του κι εκτρέφουν γίδες και ελάφια.

Ο Malcolm είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον Angus και ξεκίνησε να παίζει κιθάρα όταν ήταν 11 χρονών, ενώ ο αδελφός του είχε ήδη κάνει την αρχή από τη τρυφερή ηλικία των 5.

Ο Bon Scott έγραψε το "She's Got Balls" για την τότε γυναίκα του (ω ναι, ήταν παντρεμένος), έπειτα από δική της προτοπή. Λίγο μετά τον χώρισε.

Τη σχολική στολή, το σήμα κατατεθέν της εμφάνισης του Angus στα live των AC/DC, αν και προϋπήρχε, συνέχισε να τη φοράει όντας μέλος της μπάντας, έπειτα από προτροπή της αδελφής του, Margaret.



Το πρώτο τους live πραγματοποιήθηκε στο Chequers Club του Sydney. Το ημερολόγιο έδειχνε τότε 31/12/1973.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο Bon Scott παρακολούθησε στο Λονδίνο συναυλία των Geordie, με τον τότε τραγουδιστή τους να ακούει στο όνομα Brian Johnson. Δεν ήξερες, δε ρώταγες ρε Bon;

Ο Brian Johnson παίρνει μέρος σε αγώνες ταχύτητας στη Florida με αγωνιστικά αυτοκίνητα κι έχει κάμποσες βραβεύσεις. Στην αναγγελία του ονόματός του ως διαγωνιζόμενος, έχει ζητήσει να προσφωνίζεται ως «Brian Johnson from Sarasota, Florida» κι όχι ως «Brian Johnson from AC/DC».

Στις 10 Μαρτίου του 2003 έγιναν μέλη του Rock And Roll Hall Of Fame, με τον Steven Tyler των Aerosmith να τους παρουσιάζει.

Talk All Over You
Πολλοί και σπουδαίοι καλλιτέχνες έχουν εκφράσει το θαυμασμό τους για τους AC/DC. Καθολική αναγνώριση; Υπόκλιση στη σπουδαιότερη rock μπάντα όλων των εποχών; Πες το κι έτσι...

«Δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ άλλος δίσκος σαν το "Back In Black". Οι περισσότερες μπάντες έμαθαν πως να παίζουν ακούγοντάς τον». (Charlie Benante, Anthrax)



«Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το "Highway To Hell". Κάποτε άκουσα προς μεγάλη μου έκπληξη τη γιαγιά μου να το τραγουδάει και όταν τη ρώτησα «πώς κι έτσι;» μου απάντησε: «Ω Θεέ μου! Μου φαίνεται πως σε μια τέτοια λεωφόρο θα έχει πολύ πλάκα το να ταξιδεύει κανείς». (Billy Gibbons, ZZ Top)

«Ανακάλυψα τους AC/DC το 1976 κι αυτό που με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή ήταν η απλοϊκότητα των riffs. Μου επαναπροσδιόρισαν τον τρόπο σύνθεσης των τραγουδιών». (Bill Byford, Saxon)

«Το 1976, ήμουν με τον Ozzy σπίτι μου και βλέπαμε BBC στην τηλεόραση, ώσπου ξάφνου πετάγεται μια αρχ***τη μπάντα κι ένας τύπος με σχολική φόρμα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ξέραμε και οι δυό μας πως θα έφταναν στην κορυφή». (Glenn Hughes, Black Sabbath / Deep Purple)

«Σε όλες τους τις ηχογραφήσεις ακούς τον πιο εκπληκτικό ήχο που μπορεί να βγει από μια ηλεκτρική κιθάρα. Πώς το κάνουν αυτό;» (Joe Satriani)

«Όταν ο Bon Scott τραγούδησε πως θα κατέβει μέχρι τη Sin City και να κάνει ένας Θεός μόνο ξέρει τί, γνώριζες χωρίς καμιά αμφιβολία για το τί ακριβώς μιλούσε». (Billy Corgan, Smashing Pumpkins)

«Όταν ο Angus ξάπλωνε κάτω με την πλάτη του κι έπαιζε κιθάρα, πεταγόμασταν από τα καμαρίνια να τον δούμε από την άκρη της σκηνής. Τη φιγούρα του αυτή την είχαμε ονομάσει "The Frying Bacon". (Joe Perry, Aerosmith)



It's a Long Way To The Top
Πολλές φορές οι αριθμοί δε λένε την αλήθεια και άλλες πάλι ζαλίζουν. Οι AC/DC έχουν ήδη πατήσει την κορυφή και κάποια νούμερα δίνουν απλώς μεγαλύτερη αίγλη στο επίτευγμά τους αυτό.

Υπολογίζεται πως στην Αμερική έχουν πουλήσει πάνω από 70 εκατομμύρια δίσκους, γεγονός που τους κατατάσσει στην πέμπτη θέση της σχετικής λίστας, ξεπερνώντας καλλιτέχνες όπως η Madonna, ο Michael Jackson και η Mariah Carey.

Την ίδια θέση καταλαμβάνει και το "Back In Black" στην Αμερική, με περισσότερες από 22 εκατομμύρια πωλήσεις και παγκοσμίως τις 45 εκατομμύρια. Είναι ο δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις από μπάντα όλων των εποχών και ο δεύτερος συνολικά. Το ξεπερνάει μόνο το "Thriller" του Michael Jackson.

Από το 1991 και μετά έχουν πουλήσει περισσότερους από 26 εκατομμύρια δίσκους, γεγονός που τους φέρνει κάτω μόνο από τους Beatles και πάνω από τους The Rolling Stones και τους The Who.

Το "Black Ice" πούλησε την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του πάνω από 1.760.000 κόπιες, με τις 784 χιλιάδες από αυτές να καταγράφονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ μέχρι και τον Ιανουάριο του 2009 είχε φτάσει παγκοσμίως τα 6 εκατομμύρια αντίτυπα.

Τα sold out για τις συναυλίες τους είναι αμέτρητα. Ενδεικτικά ένα πρόσφατο έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη της Σουηδίας τον Οκτώβριο του 2008, όπου τα μαγικά χαρτάκια εξαφανίστηκαν μέσα σε 11 λεπτά.

Ένα από τα μεγαλύτερα σε προσέλευση κόσμου live τους ήταν το 1991 στο Monsters Of Rock της Μόσχας μαζί με Pantera, Black Crows και Metallica. Έχει γίνει λόγος για 1.5 εκατομμύρια θεατές και για 11 χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες, υπεύθυνους για την τήρηση της τάξης. Εκείνο όμως που προκαλεί ίλιγγο είναι η ποσότητα εξοπλισμού/επιτελείου που μετέφεραν μέσα σε τρεις ημέρες από τη Βαρκελώνη. Έχουμε και λέμε:
32 φορτηγά, 9 mini λεοφωρεία, 168 τόνοι εξοπλισμού, 150 ηλεκτρονικοί προβολείς και φώτα, 21 κανόνια, 1 τεράστια καμπάνα, 37 μέλη του διεθνούς road crew και 10 μόνιμοι τεχνικοί. Δραμαμίνη κανείς;



Για όλα αυτά, για άλλα τόσα κι ακόμη περισσότερα που δε χώρεσαν να γραφτούν, μα κυρίως για την ανατριχίλα της εισαγωγής του "Hells Bells", του υψωμένου δεξιού δείκτη του Angus και των επακόλουθων εμφραγμάτων αυτών, καλούμαστε σε λίγες ημέρες να αποθεώσουμε τη σπουδαιότερη rock μπάντα όλων των εποχών. Οι αδικαιολογήτως απόντες θα αυτομαστιγώνονται εις τον αιώνα τον άπαντα, υπό τους ήχους και τα λόγια του "There's Gonna Be Some Rockin'":

"Well me and the boys are out to have some fun
Gonna put on a show, come on lets go
There's gonna be some rockin'
There's gonna be some rockin'
There's gonna be some rockin' at the show tonight.
Every night there's a rock 'n' roll Queen
Gonna quiver and quake
Gonna shake her thing
There's gonna be some rockin'

We got a big fat sound
Wanna share it round
Got a big bass drum
Gonna have some fun
There's gonna be some rockin'".