The Answer Machine? #6

Η πιο συγκλονιστική συναυλιακή εμπειρία του 2015

15/01/2016 @ 08:16

Αντί ανασκόπησης της συναυλιακής χρονιάς που μας πέρασε, ρωτήσαμε τους συντάκτες του Rocking.gr ποια ήταν εκείνη η μία βραδιά που θα θυμούνται για τα χρόνια που θα έρθουν. Λάβαμε κάθε είδους απάντηση και συνειδητοποιήσαμε για ακόμη μια φορά ότι το στοιχείο που θα σε κερδίσει από την εμφάνιση μιας μπάντας στο σανίδι μπορεί να είναι καθ' ολοκληρίαν διαφορετικό από άτομο σε άτομο και από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Μπορεί να είναι ένα συμπαγές σόου με αέρα μεγάλου συγκροτήματος, όπως αυτό των Blues Pills. Μπορεί να είναι η μεταφυσική εμπειρία των Goat. Ή οι ταξιδιάρικες ατμόσφαιρες των Mono. Ή  το να φεύγεις με παράσημα κάμποσες μελανιές από συναυλία των Sheer Mag… Το The Answer Machine?, ως συνήθως, δρα ως ο καταλύτης για να κατανοήσουμε μέσα από πολλές και διαφορετικές οπτικές, τον πυρήνα του ερωτήματος.

Μάνος Πατεράκης

Blues Pills

Γιώργος Ζαρκαδούλας
Blues Pills

Elin Larsson (Blues Pills): «Μας πήρε τρία χρόνια να έρθουμε στην Ελλάδα. Αν ξέραμε τι θα ζήσουμε, θα ήμασταν και τους δώδεκα μήνες για τρία χρόνια εδώ».

Δημοσθένης Ιωάννου
V.I.C.

Δεν είμαι ηπειρώτης, όμως τα τραγούδια της βόρειας Ελλάδας χτυπάνε φλέβα μέσα μου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το μαγικό μουσικό υβρίδιο που δημιούργησαν οι Villagers of Ioannina City και που μαζί με μένα συγκλόνισε άλλους 6000 στις 25/9 στην Τεχνόπολις. 

Κώστας Σακκαλής
Goat

Μάλλον στο Plissken πέρασα καλύτερα κατά τη διάρκειά του αλλά, τα έχουμε πει και γράψει, πέρα από τη μουσική, εκεί είναι και η «φάση». Αν λάβουμε υπόψη ποια συναυλία μετά το τέλος της είχε καταλάβει ολοκληρωτικά τις αισθήσεις μου, τότε οι Goat σαφώς και μου έδωσαν τα μυαλά στο χέρι.

Savages

Γιάννης Λυμπέρης
Savages (Plissken)

Πάντα περνάω ωραία στις συναυλίες. Ο ...συγκλονισμός έρχεται αφού ο καλλιτέχνης / μπάντα, αποχωρήσει. Oι Savages κατέβηκαν από τη σκηνή του Plissken το βράδυ της 5ης Ιουνίου, και ακόμα αυτές σκέφτομαι!

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος
Various

Heavy metal ιστορία μπροστά στα μάτια μας στο live των θρυλικών Goatsnake και βλέμμα στο μέλλον της ακραίας μουσικής, στη συναυλία των ημίτρελων Raketkanon. Δύο παράλληλα σύμπαντα που φέτος ήρθαν κάπως πιο κοντά στην Ελλάδα. Επειδή όμως στα υπόγεια παράγεται το ατόφιο συναίσθημα, ένα από τα πολλά, αυτοοργανωμένα live που έγιναν και γίνονται στη πρωτεύουσα, ήταν αυτό των Kalpa, Mass Culture, Thole και Chronoboros. Πηγαία απόδειξη πως η επανάσταση θα έρθει από το underground.

Μάνος Πατεράκης
Raketkanon

Φοβεροί Solstafir χάλκινο, αναπάντεχα τέλειος Robbie Williams ασημένιο και εξωγήινα παλαβοί Raketkanon χρυσό, πλατινένιο και ό,τι άλλο μετάλλιο υπάρχει. Με τέτοια παράνοια, φαντάζομαι, θα έδιναν συναυλίες οι Tool πριν το "Aenima".

Editors

Γιάννης Βόλκας
Editors

O Robbie Williams απέδειξε ότι είναι πιο rock από πολλούς που θέλουν να χρησιμοποιούν τον όρο. Από την άλλη, η λέξη «συγκλονιστική» ταιριάζει μόνο στην πρόσφατη εμφάνιση των Editors.

Βάσω Καραντζάβελου
1000Mods / V.I.C.

Οι κορυφαίες στιγμές ήταν δύο: Η πρώτη, η εμφάνιση των 1000Mods στον Αλμυρό Βόλου, λίγο πριν ξημερώσει η πρώτη μέρα του Αυγούστου. Η μπάντα να παίζει υπό βροχή μέσα στο πανέμορφο δάσος Κουρί, με φόντο αστραπές και βροντές. Η δεύτερη, το live των VIC στην Τεχνόπολη, με έκανε περήφανη για την κατά το ήμισυ ηπειρώτικη καταγωγή μου.

Αντώνης Μουστάκας
Blues Pills

Τι καλύτερο από το να παρακολουθείς το σπουδαίο στην καλύτερη του φάση; Το να το παρακολουθείς δύο φορές, Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Οι Blues Pills δικαίωσαν όλες τις προσδοκίες μας και συνεχίζουν.

Shellac

Μανώλης Κληρονόμος
Shellac

Οι Raketkanon βρόντηξαν και μπουμπούνησαν και έδωσαν ένα από τα πιο ενεργητικά live που έχω δει στη ζωή μου. Στο Plissken είδαμε πολλά καλά πράματα και περάσαμε γαμώ γιατί ήταν φασάρα. O Thurston ο Moore ρόκαρε επαρκώς θορυβωδώς και δίχως αύριο. Τελικά, όμως, ο κύριος Steve Albini και οι Shellac ήταν αυτοί που κατατρόπωσαν άπαντες και έδειξαν πώς βγαίνει το καλό κρασί.

Τόνια Πετροπούλου
Various

Οι προσωπικότητές μου μάχονται μεταξύ τους. Raketkanon για την εκρηκτική ενέργειά τους ή Robbie Williams για το αψεγάδιαστο σόου- απωθημένο; Η μία φωνάζει «Beth Hart» για την ανατριχιαστική βροχερή blues ατμόσφαιρα και η άλλη «Plissken» για τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα και την Jehnny Beth, βεβαίως βεβαίως. Δεν ξέρουμε, θα το ξανασκεφτούμε.

Κατερίνα Μυτιληναίου
SAMCRO Festival

SAMCRO Festival και με διαφορά, μιας και η ενασχόληση με το backstage ενός φεστιβάλ με τόσες μπάντες και από τόσο κοντά, ήταν για μένα μια μοναδική εμπειρία. Αν και η εξαιρετική ατμόσφαιρα καθ'όλη τη διάρκεια του live, αλλά και η συγκινητική ανταπόκριση κοινού και μουσικών θα έφτανε. Και εις άλλα με υγεία!

Blind Guardian

Κώστας Πολύζος
Blind Guardian

Φοβεροί οι Jag Panzer, οι Manilla Road σαρώσανε με τον Randy 'thrasher' Foxe, οι Domine με ταξίδεψαν στο Μελνιμπονέ, αλλά το διήμερο των Blind Guardian ήταν, έστω και στο νήμα, το πιο συγκλονιστικό λόγω ατμόσφαιρας, παλμού, απόδοσης και σετλιστ.

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης
Mono

Από την χρονιά που έφυγε, έμεινε χαραγμένη στην μνήμη μου μια εξαιρετικά όμορφη και συναισθηματική εμφάνιση. Οι Mono εμφανίστηκαν όπως ακριβώς πρέπει. Μυστηριώδεις, προσηλωμένοι, θορυβώδεις και με τεράστια ψυχή. Η καλύτερη post-rock εμφάνιση που έχω παρακολουθήσει, χρόνια τώρα!

Αντώνης Κονδύλης
Altar Of Plagues

Οι Altar Of Plagues έπαιζαν στους δίσκους τους κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει και στην αποχαιρετιστήρια συναυλία τους ever μας τίναξαν τα μυαλά στον αέρα. Κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί live. Τα λόγια και οι περιγραφές δεν επαρκούν. Βίωμα μοναδικό.

Sheer Mag

Ντίνος Παυλίδης
Sheer Mag

Οι νέοι και εξαιρετικά hot Sheer Mag σε ένα σκοτεινό και υγρό rehearsal room κάπου στο κέντρο της Πάτρας. Η αμεσότητα και η «κλειστότητα» του σκηνικού, το καταπληκτικό rock 'n' roll που μας σέρβιραν οι Αμερικανοί στη μάπα για 45 λεπτά, ο χορός που ρίξαμε και το γενικότερο vibe της όλης φάσης, με έκαναν να ζήσω ένα από τα καλύτερα βράδια της ζωής μου. Μερικά μαυρισμένα μάτια και κάποια ανοιγμένα κεφάλια νομίζω πως είναι ένας καλός απολογισμός, έτσι;

Χρήστος Καραδημήτρης
Need

Η συναυλία που "έζησα" περισσότερο από κάθε άλλη την χρονιά που μας άφησε ήταν αυτή των Need και Poem στην Πάτρα, όπου πενήντα περίπου νοματαίοι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε δυο από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες. Κυρίως, επειδή οι πρώτοι παρουσίασαν απέδωσαν συγκλονιστικά ολόκληρο το άλμπουμ "Orvam", με την ύπαρξη της καμπάνας κάπου στο χώρο να έμοιαζε λες και υπήρχε πάντα εκεί για να ακουστεί στο φινάλε του ομώνυμου τραγουδιού...

  • SHARE
  • TWEET