Παύλος Παυλίδης & The B-Movies

Ο Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies θα εμφανιστούν στο νέο πολυχώρο του Πειραιά PassPort για την Παρασκευή 15 και το Σάββατο 16 Οκτωβρίου. Στις δύο συναυλίες του, το θρυλικό σχήμα θα παρουσιάσει κομμάτια από το τελευταίο του άλμπουμ «Αυτό Το Πλοίο Που Ολο Φτάνει», αλλά και αγαπημένα κλασικά τραγούδια από την πολύχρονη πορεία του Παύλου και της κοινής τους δισκογραφίας.

Το να σε εκπλήσσει ευχάριστα ένας δημιουργός που παρακολουθείς για πάνω από 20 χρόνια είναι κάτι πραγματικά σπάνιο. Ένας τραγουδοποιός τόσο ιδιοσυγκρασιακός και ανεξάρτητος σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην κεντρική σκηνή του ελληνικού rock τραγουδιού, ο Παύλος Παυλίδης εξακολουθεί να απλώνει τη γοητεία του σε ένα συνεχώς αυξανόμενο πλήθος που απολαμβάνει μυσταγωγικά τη μουσική του. Έχοντας χαράξει σπουδαία πορεία ως frontman των Ξύλινων Σπαθιών, ο Παύλος Παυλίδης συνεχίζει να κερδίζει το κοινό  ως μοναχικός τροβαδούρος που προτιμά να απολαμβάνει τις σεισμικές δονήσεις των λόγων του, παρά να δημιουργεί πανικό γύρω από τον εαυτό του.

Ο Παυλίδης γεννήθηκε στη Βέροια πριν από τέσσερις (και κάτι ψιλά) δεκαετίες. Με γονείς μετανάστες μετακομίζει τακτικά από πόλη σε πόλη. Σημαντικό μέρος της ζωής του θα το περάσει στο Παρίσι και τη Γενεύη. Στην Ελλάδα αρχίζει να μένει μόνιμα και να ενεργοποιείται μουσικά κατά τη δεκαετία '80 με το συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά. Πραγματικά δημιουργικός, όμως, αποδεικνύεται το διάστημα που κρατούσε τη θέση του frontman στα Ξύλινα Σπαθιά. Τότε διευρύνθηκε και το κοινό του, η ποικιλία των επιλογών του αλλά και η ποιότητα του μουσικού του έργου. Η περίοδος με τα Ξύλινα Σπαθιά κρατάει μέχρι και το 2003. Μετά από αυτό το «τέλος», ο Π. Παυλίδης αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον έλεγχο και την ευθύνη της δουλειάς που διαλέγει να παρουσιάσει. Αναλαμβάνει επίσης να κερδίσει ένα στοίχημα. Το αν θα "επιβίωνε" μετά την διάλυση του διάσημης μπάντας του. Κατά την πορεία του καλλιτεχνικού μονοπατιού που βρέθηκε να ακολουθεί, συσπειρώθηκε γύρω του μια νέα ομάδα μουσικών οι οποίοι έμελλε να αποτελέσουν τους σταθερούς συνοδοιπόρους του με το όνομα B-movies. Το ντεμπούτο τους “Αφού λοιπόν ξεχάστηκα”, που κυκλοφόρησε το 2004, μας σύστησε έναν μελαγχολικό, ακουστικό, ταξιδιάρικο ήχο στον οποίο δεν μας είχε συνηθίσει. Οι στίχοι αλλά και οι συνθέσεις των τραγουδιών αναδεικνύουν την προσπάθεια του να παραβλέψει την ένταση του ρεαλιστικού περιβάλλοντός του για χάρη του έντονου μελωδικού στοιχείου, με αιχμή του δόρατος την ακουστική κιθάρα, το κοντραμπάσο, την τρομπέτα κι όχι την παραμόρφωση ή το delay του ενισχυτή. Ένας δίσκος αντίθετος στις προσδοκίες των θαυμαστών του, που όμως τόνιζε την ασύμβατη φύση του δημιουργού του. Στη συνέχεια, με το «Άλλη μια μέρα» που κυκλοφόρησε το 2006, εμφανίζεται η διάθεση για επιστροφή στις (μουσικές) του ρίζες. Το ηλεκτρονικό στοιχείο που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ήχο και ο χορευτικός ρυθμός (αν και όχι τόσο  ροκ με τη στενή έννοια του όρου) ξαναρχίζουν να συναρπάζουν τον ίδιο αλλά και όσους βρίσκονται στα live του. Το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στην ιδιαίτερη, παρορμητική, σαγηνευτική ιστορία του είναι ο δίσκος «Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει», (Μάιος 2010), η 3η solo δισκογραφική του δουλειά παρέα με τους B-Movies. Ένας δίσκος αφενός αισιόδοξος σαν ξέγνοιαστος  παραθαλάσσιος περίπατος κι αφετέρου γήινος και ψυχαναλυτικός σαν προσωπικό ημερολόγιο. Εδώ ο Παυλίδης κινείται πολυεπίπεδα, περιγράφοντας αντιθετικούς  χαρακτήρες, από τον «υποψήφιο αυτόχειρα» εώς το «κορίτσι με το ποδήλατο», καταφέρνοντας ακόμη μια φορά να παρεκκλίνει επιτυχημένα από τις συμβάσεις της πεπατημένης οδού.