«10»: Drummers για τους Black Sabbath

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι ο Bill Ward δε θα αποτελεί μέλος του πολυπόθητου reunion των Black Sabbath οι συζητήσεις δεν έχουν σταματήσει να δίνουν και να παίρνουν.



Ο Tommy Clufetos μπορεί να στάθηκε αξιοπρεπέστατα στις τρεις συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα το καλοκαίρι, όμως -κακά τα ψέματα- κανείς οπαδός των Sabbath δε φαίνεται να καλύφθηκε απόλυτα από αυτή την επιλογή. Μάλιστα, η είδηση ότι το νέο άλμπουμ ηχογραφείται αυτή την περίοδο για να κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Απρίλιο αναζωπύρωσε τις συζητήσεις, ενώ φήμες θέλουν να μην είναι ο Clufetos αυτός που βρίσκεται πίσω από το drum kit του συγκροτήματος. Τέλος, οι πρόσφατες δηλώσεις του Tony Iommi μάλλον απομακρύνουν οριστικά το ενδεχόμενο να βρίσκεται εκεί ο Bill Ward.

Σε αυτό το πλαίσιο 5 συντάκτες του site, βρέθηκαν, ξεκίνησαν να συζητάνε και εν τέλει τσακώθηκαν για το ποιοι drummers θα μπορούσε ή θα έπρεπε για διάφορους λόγους να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο. Στο τέλος, κατέληξαν σε δύο -κινούμενες μεταξύ ρεαλισμού και επιθυμιών- επιλογές ο καθένας και εδώ σας παρουσιάζουμε με ηλικιακή σειρά τους 10 εν συνόλω υποψήφιους, με την αιτιολόγηση της επιλογής τους και μια σύνθεση στην οποία πιστεύουν ότι θα ήταν ιδανική η συμμετοχή τους.

Συμφωνήστε, διαφωνήστε, σχολιάστε και στο τέλος ας ελπίσουμε όλοι ότι ο Bill Ward θα μας διαψεύσει και θα γίνει αυτό που πρέπει.

		10   Manfred Merwald (Colour Haze) "Wicked World" Ο drummer των Colour Haze δεν είναι η προφανής επιλογή κι αυτό τον κάνει πιο επικίνδυνο. Αν και το δισκογραφικό ξεκίνημα των Γερμανών psychedelic/kraut rockers έχει σαφείς αναφορές στους Black Sabbath,η μετέπειτα πορεία τους διαφοροποιήθηκε κι εν τέλει τελειοποιήθηκε, όπως ακριβώς και το παίξιμό τους. Οι jazz επιρροές του Manfred Merwald δίνουν άλλον αέρα στα πανιά του, συμμαχικό, το ξέσπασμα έπεται πάντα στιγμών νηνεμίας και ο παλιακός του ήχος ταιριάζει με την αισθητική του μεγάλου απόντα. Πρόκειται για έναν ολοκληρωμένο μουσικό με δυνατή προσωπικότητα, που θα δυσκολευτεί να μην αφήσει το δικό του στίγμα κι αυτό ίσως του κοστίσει. Θα το πράξει όμως με όλη του την αγάπη... Colour Haze - "Love" Γιώργος Ζαρκαδούλας
		9   Carter Kennedy (Orchid) "The Wizard" Είναι ο νέοπας των εν δυνάμει υποψηφίων από την μία, από την άλλη όμως οι τρεις κυκλοφορίες των Orchid του δίνουν τη δυνατότητα να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες έχει. Μπορεί να μην έχει το πλούσιο βιογραφικό και την απαιτούμενη εμπειρία, η προσήλωσή του όμως στο παίξιμο του Bill Ward είναι αξιοθαύμαστη. Δεν αντιγράφει, ούτε ασελγεί στα ιερά και όσια, ίσα ίσα που αποδίδει εξαιρετικά την συνολική ατμόσφαιρα της τότε εποχής στην σημερινή μουσική πρόταση της μπάντας του. Τα πρώτα 42 δευτερόλεπτα του "Black Funeral" από τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο των Orchid ("Capricorn"), ακούγονται αρκούντως πειστικά και πιθανώς ικανά να μεταφέρουν το άγχος στους λοιπούς μνηστήρες. Gong's lovers... Orchid - "Capricorn" Γιώργος Ζαρκαδούλας
		8   Dave Grohl (Foo Fighters, Nirvana, Queens Of The Stone Age) "Symptom Of The Universe" Ανεξάρτητα του τι πιστεύει κανείς για την προσωπικότητα του Dave Grohl, ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν τον αναγνωρίζουν ως έναν από τους καλύτερους drummer της πρόσφατης rock ιστορίας. Πέραν της τεχνικής ή του groove του, το κύριο χαρακτηριστικό του παιξίματός του είναι πως δείχνει να νιώθει κάθε χτύπημα πίσω από το drum kit. Διατηρεί φιλική σχέση με τον Tony Iommi (πιθανότατα και με τους υπόλοιπους), συμμετείχε και στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του και είναι δηλωμένος οπαδός των Sabbath, ενώ όποτε έχει αναλάβει αντίστοιχο ρόλο τα έχει καταφέρει κάτι παραπάνω από περίφημα. Θα του δώσουν συστατική επιστολή ο Lemmy κι ο John Paul Jones αν χρειαστεί. Αλήθεια, όταν μιλάμε για μια τέτοια θέση, γίνεται να μην πάει το μυαλό στον Dave; Probot - "I Am The Warlock" Χρήστος Καραδημήτρης
		7   Mike Portnoy (Dream Theater, Transatlantic, Adrenaline Mob, Flying Colors) "War Pigs" «Με λένε Mike Portnoy και παίζω τα πάντα» θα μπορούσε να αναγράφει στο βιογραφικό του και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για υπερβολή. Ο άνθρωπος άλλωστε είναι μηχανή και όποτε δεν ηχογραφεί μουσική με κάποιο από τα πολλά project που συμμετέχει, είτε θα γυρνάει τον κόσμο είτε με τους Adrenaline Mob, είτε με κάποιο super group που απλά έτυχε να συμμετάσχει. Θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία δε, να τον δούμε να χρησιμοποιεί ένα αρκετά πιο λιτό στυλ παιξίματος, καθώς όπως και να το κάνουμε ο νέος δίσκος των Sabbath δεν θα είναι progressive, αλλά σιγά μην φοβηθούμε οτι δεν θα βγάλει groove στο παίξιμό του. Από εμπειρία άλλο τίποτα λοιπόν και το μόνο σίγουρο είναι πως κάπου, κάπως, κάποτε, δεν μπορεί... θα έχει παίξει κάποια τραγούδια της Ozzy εποχής. Mike Portnoy - "Dazed & Confused" Κώστας Πολύζος
		6   Jason Bonham (Black Country Communion) "Rat Salad" Γιατί ο Jason Bonham; Δεν είναι ούτε ο καλύτερος από όσους κυκλοφορούν εκεί έξω, δεν έχει κάποιο παρελθόν με τους Sabs, δεν είναι καν κάποιος που έχει σημειώσει μία πραγματικά αξιόλογη καριέρα με κάποιο σχήμα παρά την πρόσφατη επιτυχία των Black Country Communion. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι γιατί το στυλ του και το παλαιομοδίτικο παίξιμό του -άμεσα επηρεασμένο από τον πατέρα του- ταιριάζει με αυτό του Bill Ward, γιατί ως session έχει αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμόζεται άψογα στις απαιτήσεις μουσικών κυρίως παλαιότερων δεκαετιών, γιατί αυτή τη στιγμή είναι από τους πιο έμπειρους μουσικούς στο να ξελασπώνει μεγάλα ονόματα όταν βρίσκονται χωρίς drummer. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Αυτή η προσθήκη θα ήταν ότι κοντινότερο (και το μόνο πιθανό) σε ένα supergroup μελών των Black Sabbath και των Led Zeppelin. Και πόσοι δεν το έχουμε κάπως φανταστεί αυτό; Jason Bonham's Led Zeppelin Experience - "Moby Dick" Κώστας Σακκαλής
		5   Lars Ulrich (Metallica) "Black Sabbath" Σε βλέπω εσένα εκεί πίσω που γελάς, αλλά ο Lars είναι ένα όνομα που αν ανακοινωνόταν, η είδηση θα προκαλούσε τέτοιο σάλο που ο νέος δίsκος των Sabs θα είχε γίνει πολύ-πλατινένιος πολύ πριν την κυκλοφορία του. Το στυλ παιξίματος στο "Black Album" και "Load"/"Re-Load" δείχνει πως θα μπορούσε να «κολλήσει» σε αυτή την τόσο αναμενόμενη κυκλοφορία, ενώ υπάρχει και ο «πρότερος έντιμος βίος» με τη διασκευή στο "Sabbra Cadabra", αλλά και τη συνεύρεση με τον Ozzy επί σκηνής στο πλαίσιο της ένταξης των Sabbath στο R'n'R Hall Of Fame το 2009.  Αν αυτό συνέβαινε, θα γινόταν πάντως για πρώτη φορά, καθώς ποτέ ενεργό μέλος των Metallica δεν έχει συμμετάσχει εξ’ ολοκλήρου σε κάποιο project. Τέλος, σίγουρα η Sharon θα καλοέβλεπε μια τέτοια προσθήκη για την επιχειρηματικότητα του θέματος. Στο θέμα της σταθερότητας στα live τώρα... ε δεν πειράζει, ας πάρουν τον Clufetos. Metallica & Ozzy Osbourne - "Iron Man" / "Paranoid" Κώστας Πολύζος
		4   Matt Cameron (Soundgarden, Pearl Jam) "Into The Void" Ο Matt Cameron θεωρείται δικαίως στους σπουδαιότερους drummer της γενιάς του έχοντας διαπρέψει τόσο με τους Soundgarden όσο και με τους Pearl Jam. Το στυλ του είναι φαινομενικά απλό, όμως έχει ένα ιδιαίτερο groove και με τους Soundgarden δεν δίστασε να πειραματιστεί σε ήχους και ρυθμούς, πάντα με επιτυχία, ενώ στην αρχή της καριέρας τους είχαν χρηστεί ως συνεχιστές των Sabbath. Ήταν ο drummer που επέλεξε ο Geddy Lee (Rush) για τον ένα και μοναδικό προσωπικό δίσκο του και έπαιξε drums σε τέσσερα τραγούδια του πρώτου προσωπικού άλμπουμ του Tony Iommi. Διαθέτει το όνομα, τον σεβασμό, τον ήχο και το groove που απαιτούνται για αυτή τη θέση. Κυρίως έχει τη σοβαρότητα και το ειδικό βάρος για να κάτσει πίσω από το drum kit των Black Sabbath. Soundgarden - "Into The Void" Χρήστος Καραδημήτρης
		3   Matt Abts (Gov't Mule) "War Pigs" Από το 1994 βρίσκεται πίσω από τα τύμπανα των Gov’t Mule και στην θητεία του αυτή έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του σε πολλά είδη τα οποία έχει αγγίξει το σπουδαίο αυτό jam σχήμα. Αποφεύγοντας του εντυπωσιασμούς, υπηρετεί το σύνολο παίζοντας ομαδικά και μέχρι το 2000 αποτέλεσε μαζί με τον εκλιπόντα Allen Woody το ιδανικό rhythm section  για τους Mule. Η συναυλιακή γκάμα του συγκροτήματος μας – από jazz μέχρι hard rock-  έχει δώσει την ευκαιρία να τον απολαύσουμε και σε τραγούδια των Black Sabbath με το War Pigs να είναι συχνό highlight των εμφανίσεων τους. Το ότι ένα μέλος rock συγκροτήματος έχει βραβευτεί ως ο καλύτερος R&B ντράμερ (2002 –Περιοδικό Drum!) είναι ένα ακόμα στοιχείο το οποίο μαζί με τον απεριόριστο σεβασμό της μουσικής «πιάτσας» τον καθιστούν ιδανικό για την θέση ενός ντράμερ που έφτιαξε το metal παίξιμο έχοντας στο μυαλό του τις μεγάλες jazz μπάντες και τα blues. Gov't Mule - "War Pigs" Αντώνης Μουστάκας
		2   Carmine Appice (Vanilla Fudge, Cactus, Beck, Bogert & Appice, Rod Stewart) "Fairies Wear Boots" Ποιός θα ήταν ιδανικότερος από τον Carmine Appice για την αντικατάσταση του σπουδαίου Bill Ward; Είναι σχεδόν συνομήλικος με κοινές επιρροές (λέγε με jazz) και τεράστια εμπειρία σε διάφορα είδη και συγκροτήματα. Έχει παίξει από ψυχεδελικό και blues rock μέχρι heavy metal ενώ υπηρέτησε και τον Ozzy στην Bark At The Moon tour. Υπήρξε από τους πρώτους αν όχι ο πρώτος που δημιούργησε τα γνωστά drum clinics και οι μέθοδοί του έχουν επηρεάσει μεγάλους ντράμερ από τα 70s μέχρι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια αναλώνεται σε «Drum Wars» μαζί με τον αδερφό του Vinnie (πρώην μέλος των Black Sabbath και Heaven And Hell) ενώ έχει σχηματίσει ξανά τους hard rockers King Kobra. Πρωτοπόρος, σεβαστός και με δυνατή σκηνική παρουσία έχει σχεδόν όλο το πακέτο για να αποτελέσει την δεύτερη καλύτερη λύση για το drum kit ενός μεγάλου και ιστορικού σχήματος όπως οι Sabbath. Αυτό που του λείπει είναι -όπως και σε όλα τα ονόματα της λίστας- ότι δεν υπήρξε αυθεντικό μέλος κάτι που πάντα θα αφαιρεί πολλούς πόντους από την γνησιότητα οποιουδήποτε τέτοιου εγχειρήματος. Ozzy Osbourne - "Iron Man" / "Paranoid" Αντώνης Μουστάκας
		1   Aynsley Dunbar (Journey, UFO, Lou Reed) "The Warning" Ο Aynsley Dunbar έχει δουλέψει σχεδόν με όποιον μπορεί να βάλει τη λέξη rock στο είδος που παίζει. Ο κατάλογος των συνεργασιών του είναι εντυπωσιακός και αν συνυπολογίσει κανείς τη σπουδαιότητα και την επιτυχία (εμπορική και καλλιτεχνική) όλων αυτών, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να τον ανταγωνιστεί. Από τον Lou Reed μέχρι τους UFO και από τον Eric Burdon στους Journey έχει αποδείξει ότι όποιο στυλ κι αν του δώσεις θα ανταπεξέλθει με επιτυχία. Η εμπειρία αυτή μαζί με την ηλικία του δείχνει σίγουρη επιτυχία για το δέσιμο του συγκροτήματος, για να μην πούμε ότι αν έχεις μάθει να χειρίζεσαι εγωισμούς όπως ο Coverdale, ο Keith Emerson, o Frank Zappa και ο Jeff Beck δε θα κωλώσεις στους Ozzy και Iommi. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχει και μία βαθύτερη κρυφή επιθυμία και αυτή δεν είναι άλλη από την ελπίδα ότι θα δοθεί η αφορμή να παίξουν μαζί το "Warning", το υπέροχο δικό του κομμάτι που διασκεύασαν εξίσου υπέροχα οι Black Sabbath πίσω στο 1970. Aynsley Dunbar Retaliation - "Warning" Κώστας Σακκαλής