Από την περασμένη δεκαετία, όταν η αναζωπύρωσή του άρχισε να λαμβάνει εκτεταμένες διαστάσεις, το thrash παραμένει στην επικαιρότητα του metal μέχρι και σήμερα. Πέραν της συμβολής των πρωτεργατών σε όλο αυτό, καθοριστική ήταν η ώθηση που δέχθηκε το ιδίωμα από την νέα φουρνιά συγκροτημάτων.
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να παρουσιάσει μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών, αποκλειστικά από μπάντες που έκαναν τα πρώτα τους βήματα μέσα στα 00s και που κινούνται σε διάφορες υποκατηγορίες της thrash σκηνής.
Προφανώς απουσιάζουν πολλά συγκροτήματα και ακόμη πιο πολλοί δίσκοι, ωστόσο ο χαρακτήρας της παρακάτω λίστας έχει περισσότερο ενδεικτική παρά «επιμορφωτική» σημασία. Άλλωστε, κάθε οπαδός του thrash θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμπεριλάβει δέκα διαφορετικούς δίσκους σε μία τέτοιου τύπου λίστα. Και, για να σας προλάβω... Όχι, δεν πρόκειται για αφιέρωμα σε εξώφυλλα του Ed Repka!
Η ταξινόμηση έγινε με μοναδικό κριτήριο την ημερομηνία κυκλοφορίας του εκάστοτε δίσκου.
10
Municipal Waste - "Hazardous Mutation"
«It spins and spins until it all turns black»
Έχοντας άτυπα ανακηρυχθεί ως οι «πατέρες» της νέας γενιάς του crossover, αλλά και φέροντας μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην εμπορική αναβίωση του thrash, οι Αμερικανοί ισχυροποιούν περαιτέρω το brand name τους στη δεύτερη ολοκληρωμένη τους δουλειά. Δεκαπέντε κομμάτια συνολικής διάρκειας 26 λεπτών, Suicidal Tendencies, D.R.I., Nuclear Assault, χαβαλετζίδικοι στίχοι και (μόνο) riffάρες είναι τα βασικά συστατικά αυτής της ατελείωτης πηγής για moshing. What can YOU do to stop this bangover?
9
Toxic Holocaust - "Hell On Earth"
«Fire power / 1000 watts / Ready to explode»
Ηχογραφώντας ως one-man band, ο Joel Grind αδιαφορεί πλήρως για τα «λούσα» της εποχής του και εστιάζει στην αγνότητα του πρωτόλειου δαιμονισμένου thrash / speed όπως το γνώρισε ο κόσμος μέσω των Venom, Hellhammer και Bathory. Με οδηγό το τρομερό ντεμπούτο τους, "Evil Never Dies", οι Toxic Holocaust επαναλαμβάνουν τη συνταγή στο "Hell On Earth", εξαπολύοντας ένα ισοπεδωτικό μισάωρο ανόθευτου σατανικού καταιγιστικού metal.
8
Violator - "Chemical Assault"
«Breathe the underground / United for thrash»
Αφηνιασμένοι Βραζιλιάνοι που δημιουργούνται το 2002 και τέσσερα χρόνια αργότερα κυκλοφορούν την παρθενική τους δουλειά, "Chemical Assault". Επηρεασμένος σε ισόποσες δόσεις από την πρώιμη λύσσα των Kreator, των Sacrifice, των Anthrax και των Sacred Reich, ο δίσκος διαλύει τα πάντα στο πέρασμά του, έχοντας έναν λατρεμένα σκατένιο ήχο για αρωγό του. DIY or die, filhos da puta!
7
Lazarus A.D. - "The Onslaught"
«Dare to rise to the revolution / They know not what's yet to come»
Πιθανότατα οι πιο «μοντέρνοι» της παρούσας λίστας, οι Αμερικανοί μπορεί να μετρούν μόλις εφτά χρόνια ζωής, όμως ήδη έχουν προλάβει να κάνουν θόρυβο δυσανάλογο της ηλικίας τους. Η ανάμειξη της τεράστιας επιρροής των Pantera με τους «μεγάλους» του thrash της πατρίδας τους έχει ως αποτέλεσμα ένα θηριώδες grooveάτο υβρίδιο που -ωστόσο- έχει μηδαμινή σχέση με τον metalcore συρφετό. Χωρίς πολλά-πολλά, οι Lazarus A.D. γεφυρώνουν άψογα το χθες με το σήμερα του metal. Thrash Or Die!
6
Evile - "Enter The Grave"
«Bow down to the thrasher»
Είπε κανείς «Metallica»; Όταν οι Evile ηχογραφούσαν το ντεμπούτο τους με τον Flemming Rasmussen πίσω απ' την κονσόλα είχαν πλήρη επίγνωση του τι έκαναν. Και μη σας ξεγελάει το γεγονός ότι πρόκειται για τα χαϊδεμένα παιδιά του μουσικού Τύπου, αυτοί οι Βρετανοί «το έχουν» πραγματικά. Φρεσκάδα + ποιότητα = αναβίωση. Είναι τόσο απλό. Το "Enter The Grave" ως ντεμπούτο είναι ένα απ' τα καλύτερα των 00s στο πεδίο του παραδοσιακού thrash.
5
Warbringer - "Waking Into Nightmares"
«A scream breaks the silence and the skies begin to crack»
Όντας αποφασισμένοι να αναρριχηθούν γρήγορα στο σύγχρονο mainstream metal, οι Warbringer επιλέγουν την οδό της υπερ-παραγωγικότητας με τρεις δίσκους σε διάστημα τεσσάρων χρόνων και 300 συναυλίες ετησίως. Πέραν των Exodus, Slayer και Demolition Hammer, οι τύποι γουστάρουν και πιο ακραία πράγματα κι αυτό φαίνεται. Διατηρώντας τη βρωμιά στον ήχο τους στο δεύτερό τους άλμπουμ, οι Αμερικανοί μπορεί να συγκεντρώνουν τα περισσότερα χαρακτηριστικά της «τυπικής» thrash μπάντας, όμως η αφοσίωσή τους είναι κάτι που δεν συναντάται και τόσο συχνά.
4
Havok - "Burn"
«Reign of terror pacifies / Revolution in its roots»
Έχοντας χαρακτηριστεί ως μία μπάντα καταδικασμένη να ξεχωρίσει μέσα στο πλήθος των thrash revivalists, οι Havok ανταποκρίνονται απόλυτα στον ρόλο τους. Η καρδιά τους χτυπάει αποκλειστικά για το Bay Area παρόλο που κατάγονται από τα ενδότερα των Η.Π.Α., ενώ αμφότερα τα δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ τους είναι εξαιρετικά. Στο προ πενταετίας ντεμπούτο τους, "Burn", έδειξαν ότι δεν είναι απλώς «your everyday thrash metal band», με τον frontman τους, David Sanchez, να αποτελεί το δυνατότερο όπλο τους.
3
Hexen - "State Of Insurgency"
«Cut off the head and the body will perish»
Με την πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα, οι Καλιφορνέζοι δείχνουν από τι είναι φτιαγμένοι παραδίδοντας έναν υποδειγματικό 80s thrash δίσκο που ξεχειλίζει από μελωδία. Πώς γίνεται αυτό, λέτε; Η απάντηση είναι κατηγορηματική: ακριβώς όπως θα έπρεπε να γίνεται. Παρά την εκτελεστική τους δεινότητα, η προοδευτική προσέγγιση στις συνθέσεις τους μπορεί να μην είναι τόσο ανεπτυγμένη (όχι ακόμα τουλάχιστον...), ωστόσο η καταφανής διαφορά των Hexen από τη μάζα διαπιστώνεται στην τρομερή αίσθηση της μουσικότητάς τους. Εκεί όπου κάθε riff μετράει...
2
Suicidal Angels - "Sanctify The Darkness"
«Deny / Defy / Destroy / Attack / Apokathilosis»
Ίσως να μην εκτιμούμε πάντα αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια μας, όμως στην περίπτωση των Suicidal Angels είναι βέβαιο ότι κανείς δεν έχει εκπροσωπήσει πιο επάξια τη χώρα μας στην παγκόσμια thrash κοινότητα. Κατά τα πέντε τελευταία χρόνια, οι Αθηναίοι κυκλοφορούν τέσσερις άρτιους δίσκους, περιοδεύουν δίπλα στα σημαντικότερα ονόματα, έχουν μία σταθερά αύξουσα πορεία, ενώ σίγουρα έπεται συνέχεια... Εμποτισμένο στις βίαιες ταχύτητες των Slayer, Kreator και Possessed, το "Sanctify The Darkness" αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικότατο δείγμα της δυναμικής της ελληνικής μπάντας.
1
Vektor - "Black Future"
«Energetic pulse rippling out from our world»
Όπως λέει και ο παραπάνω στίχος που ανοίγει τον δίσκο, η μουσική των Vektor δεν ανήκει σ' αυτόν τον κόσμο. Απλά δεν γίνεται. Tech thrash, jazz/fusion, black metal. Μένος, απόγνωση, μαυρίλα. Τα πάντα ενώνονται σε μια απόλυτη αρμονία, έστω κι αν αυτή η λέξη ακούγεται παράταιρη όταν οι απόκοσμες τσιρίδες του DiSanto σού διαλύουν τα εγκεφαλικά κύτταρα. Το "Black Future" δεν είναι εύκολα προσβάσιμο˙ τουναντίον, είναι στρυφνό και δυσοίωνο. Όμως, αν απορροφηθείς από το σκοτάδι του, δύσκολα υπάρχει επιστροφή...
