«10»: Xαρακτηριστικές στιγμές των Counting Crows

Είναι αρκετά σύνηθες φαινόμενο συγκροτήματα που στις Η.Π.Α. κάνουν πολύ μεγάλη επιτυχία να μην έχουν το ίδιο βεληνεκές στην Ευρώπη (και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα). Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι ίσως οι Dave Matthews Band που ενώ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού γεμίζουν στάδια σχεδόν κάθε χρόνο, στην Ευρώπη αρκούνται σε αραιές περιοδείες σε κλειστούς χώρους. Μια άλλη μπάντα που λαμβάνει σαφώς μεγαλύτερη δημοτικότητα στη χώρα της σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο είναι οι Counting Crows.

Αρκετός κόσμος στην Ελλάδα γνωρίζει τους Αμερικανούς ως όνομα μεν, αλλά και ως την μπάντα του ενός τραγουδιού, του "Mr. Jones". Αυτή η εικόνα που έχει σχηματιστεί για τους Crows είναι σε μεγάλο βαθμό στρεβλή καθώς εδώ και δύο δεκαετίες δισκογραφούν σε σχετικά τακτά χρονικά διαστήματα σε εξαιρετικό επίπεδο και εντός του τρέχοντος μήνα κυκλοφόρησαν την έβδομη δισκογραφική τους δουλειά, "Somewhere Under Wonderland".



Αναμφισβήτητη μορφή του συγκροτήματος είναι ο frontman Adam Duritz, με την εκκεντρική του εμφάνιση και έναν ιδιαιτέρως εσωστρεφή χαρακτήρα που απείχε αρκετά από το προφίλ που έχτισαν αρκετοί rock stars της δεκαετίας του '90. Ο Duritz ευθύνεται για την πλειοψηφία των στίχων / συνθέσεων και, με βάση το υλικό που έχει παρουσιάσει το συγκρότημα, μπορεί να θεωρηθεί από τους χαρισματικότερους μουσικούς της συγκεκριμένης γενιάς.

Το παρόν αφιέρωμα δεν επιχειρεί μια ματιά στις καλύτερες ή στις πιο ιδιαίτερες στιγμές των Counting Crows, αλλά, όπως λέει ο τίτλος, παρουσιάζει τις δέκα πιο χαρακτηριστικές στιγμές που κάποιος θα πρέπει να ανατρέξει εάν θέλει να έρθει σε μια πρώτη επαφή με το συγκεκριμένο συγκρότημα.

		10   Big Yellow Taxi (Hard Candy, 2002) Η δεύτερη πιο χαρακτηριστική ραδιοφωνική στιγμή των Counting Crows στα ελληνικά FM είναι ένα κομμάτι που δεν έχουν γράψει οι ίδιοι αλλά η Joni Mitchell το 1970. Πρόκειται για το "Big Yellow Taxi" από το άλμπουμ "Hard Candy" (2002). Πατώντας στην πάνω στην «παρεΐστικη» εκδοχή της Mitchell, το συγκρότημα έφεραν το κομμάτι στα μέτρα του, προσέθεσε γυναικεία φωνητικά στο background ταιριάζοντας στο γενικό ανάλαφρο κλίμα που είχε όλο το "Hard Candy". Αρχικά, τo "Big Yellow Taxi" ήταν hidden track στο άλμπουμ αλλά σε επόμενες εκδόσεις λόγω της επιτυχίας του προστέθηκε στο κανονικό tracklist.
		9   Accidentally In Love (Shrek 2: Motion Picture Soundtrack, 2004) Μια αρκετά up-tempo «pop» στιγμή των Αμερικανών που έκανε κι αυτή μια «δειλή» εμφάνιση στο ελληνικό ραδιόφωνο ίσως γιατί συνόδεψε την πετυχημένη ταινία "Shrek 2" ως το κύριο τραγούδι του soundtrack της. Η ιδιότητά του αυτή έδωσε την ευκαιρία στους Counting Crows να διεκδικήσουν το βραβείο «Oscar καλύτερου τραγουδιού» για το έτος 2004 αλλά τελικά το "Al Otro Lado Del Río" του Jorge Drexler για την ταινία "Motorcycle Diaries" ήταν αυτό που έφυγε με το αγαλματίδιο στα χέρια.
		8   Angels Of The Silences (Recovering The Satellites, 1996) Το δεύτερο άλμπουμ των Counting Crows, "Recovering The Satellites" (1996) είχε λιγότερο πομπώδη χαρακτήρα από το ντεμπούτο τόσο συνθετικά τόσο και σε ύφος. Τον χαρακτήρα του άλμπουμ «σπάει», χωρίς να χαλάει όμως τη συνοχή του, το "Angels Of The Silences" ένα αρκετά δυναμικό κομμάτι για τα δεδομένα του συγκροτήματος που δεν συνηθίζει να πατάει το «γκάζι» σε συνθέσεις του κι όταν το κάνει είναι συνήθως σε live εμφανίσεις του κι όχι στο στούντιο. Ένα εξαιρετικό δείγμα αμερικάνικου rock των '90s το συγκεκριμένο τραγούδι.
		7   Holiday In Spain (Hard Candy, 2002) Η ευρωπαϊκή ήπειρος υπήρξε στην αρχή της καριέρας των Crows αρκετά φιλόξενη (κυρίως η Ολλανδία και η Αγγλία) με το ενδιαφέρον όμως να μειώνεται όμως μετά τα τέλη της δεκαετίας του '90. Κάποια επίσκεψή όμως του Adam Duritz στη Βαρκελώνη φαίνεται πως του άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις καθώς έγραψε ένα κομμάτι στο οποίο ως αντίδοτο στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει, θεωρεί ένα ταξίδι στην Ισπανία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη της Καταλονίας που την χαρακτηρίζει «ναρκωτικό». Μια όμορφη σύνθεση της μπάντας που σε αρκετές περιπτώσεις κλείνει τις συναυλίες της και που κυκλοφόρησε ως single με την guest συμμετοχή του ολλανδικού συγκροτήματος Bløf.
		6   American Girls (Hard Candy, 1999) Ίσως το single (και το άλμπουμ) με τον πιο ξεκάθαρο εμπορικό χαρακτήρα στη δισκογραφία τους, οπότε καθόλου τυχαίο που το προτίμησε και η Coca-Cola για διαφημίσεις της στις Η.Π.Α. Το "American Girls" μπορεί να «έσταζε» επιτηδευμένη mainstream-ίλα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι και ένα πολύ καλό easy-listening κομμάτι που αποκτά μεγαλύτερη χάρη λόγω της συμμετοχής της Sheryl Crow στα δεύτερα φωνητικά.
		5   Rain King (August And Everything After, 1993) Κάποιοι hardcore fans της μπάντας ισχυρίζονται πως το "August And Everything After" είναι το πιο στολισμένο μα όχι το καλύτερο άλμπουμ της. Θα διαφωνήσω μαζί τους και ο λόγος κάλλιστα μπορεί να είναι τρία από τα πέντε κομμάτια που παρουσιάζονται από εδώ και πέρα. Ένα από αυτά, το "Rain King" είναι απολαυστικό για τον τρόπο που δένει τις southern καταβολές της μπάντας με τον δυναμισμό που χρειάζονταν τα '90s αλλά εάν υπάρχει μια συγκεκριμένη εκδοχή στην οποία «απογειώνεται» τότε είναι αυτή από το live άλμπουμ "August And Everything After: Live At Town Hall" (2011). Σε αυτήν ο Adam Duritz απλώς κολλώντας στίχους από το "Thunder Road" του Bruce Springsteen την αναγάγει σε highlight της κυκλοφορίας.
		4   Colorblind (This Desert Life, 1999) Στο "Colorblind" οι Counting Crows αφήνουν στην άκρη τις κιθάρες και τον ήχο που τους είχε καταστήσει σημαντικούς στα '90s και με κύρια μορφή έκφρασης το πιάνο παραδίδουν μια καταπληκτική σύνθεση. Το «στοιχειωμένο» πιάνο δένει άψογα με την ερμηνεία του Duritz και είναι κρίμα ίσως που το συγκρότημα σε μελλοντικές κυκλοφορίες δεν τόλμησε να δώσει χώρο σε περισσότερες στιγμές σαν τη συγκεκριμένη.
		3   Mrs. Potter's Lullaby (This Desert Life, 1999) Μια από τις καλύτερες στιγμές τραγουδοποιίας από τους Αμερικανούς από το τρίτο άλμπουμ τους, "This Desert Life" (1999). Ένα σχεδόν οκτάλεπτο κομμάτι που πατάει στην κληρονομιά των Simon & Garfunkel, το "Mrs. Potter's Lullaby" αν και απλό στη δομή του, εμπλουτίζεται πανέμορφα από την ενορχήστρωση του και τον τρόπο που ρέει η αφηγηματική του ιστορία. Λέγεται πως η Mrs. Potter που αναφέρεται στο τραγούδι είναι η ηθοποιός Monica Potter η οποία με την ερμηνεία της σε μια ταινία έδωσε στον Αdam Duritz το ερέθισμα για το συγκεκριμένο κομμάτι.
		2   Round Here (August And Everything After, 1993) Το κομμάτι που ανοίγει το ντεμπούτο της μπάντας, δίνει ίσως και τον πιο χαρακτηριστικό τόνο στο τι πρεσβεύει η μουσική των Counting Crows. Τραγούδια - μικρές ιστορίες, συνθετικές επιρροές από southern, folk κι από country φιλτραρισμένες με τον απαραίτητο rock / alternative της δεκαετίας του '90 και τον Adam Duritz σε χαρακτηριστικές ερμηνείες που προσδίδουν προσωπικότητα σε κάθε κομμάτι. Στις συναυλίες το κομμάτι αποτελεί αφορμή για τζαμαρίσματα αλλά και κάποιες «on the spot» διηγήσεις του frontman της μπάντας.
		1   Mr. Jones (August And Everything After, 1993) Δεν θα μπορούσε κάτι διαφορετικό από το "Mr. Jones" να είναι No.1 στη συγκεκριμένη λίστα. Το κομμάτι που έβαλε τους Crows στο προσκήνιο με το καλημέρα, μια απλή σύνθεση με μια πιασάρικη αλληλουχία ακόρντων, επενδεδυμένη με έναν αυθόρμητο διάλογο μεταξύ δύο αντρών σε ένα bar. Η απλότητα της σύνθεσης και η αμεσότητα των στίχων το κατέστησε τεράστια επιτυχία και για τεσσεράμισι λεπτά ο μυστηριώδης Mr. Jones γίνεται ο καλύτερος κολλητός του κάθε άντρα που το ακούει. Αξιοσημείωτο το ότι η μπάντα μέχρι και σήμερα δεν εκτιμά ιδιαιτέρως την ώθηση που της έδωσε το συγκεκριμένο κομμάτι και αρκετές φορές το αγνοεί επιδεικτικά από τα setlist της και παρά τα requests.