«10»: Όταν η Αυστραλία ήταν η παγκόσμια rock πρωτεύουσα

Αντί προλόγου

Να το πω ορθά - κοφτά: θα προτιμούσα οι «10» λόγοι να ήταν «100». Αλλά, από την άλλη, πώς κάνω έτσι για ένα... μηδενικό;

Κι επειδή ο τίτλος μοιάζει με θέμα έκθεσης, καλό θα ήταν να τον ξαναδούμε όλοι. Πρώτος εγώ για να μη βγω εκτός θέματος (κομματάκι δύσκολο...) και ύστερα εσείς για να μην έχετε παράπονα από «ξεχασμένα» ονόματα. Ίσως είχατε παρατηρήσει τι έγινε στην περίπτωση των «δίσκων που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τη ζωή σου...αν τους είχες ακούσει όταν κυκλοφόρησαν». Τότε που κάποιοι, που δεν είχαν μπει στον κόπο μα διαβάσουν την πέμπτη παράγραφο του άρθρου, όπου ρητά αναγραφόταν ότι δε θα γίνει λόγος για καταξιωμένα και εύκολα αναγνωρίσιμα άλμπουμ, παραπονέθηκαν γιατί δεν υπήρχε ούτε καν ένας δίσκος των Beatles! Κι έτσι, πριν ξεκινήσω την καταγραφή (μετά από ατελείωτα σβήσε - γράψε) οφείλω να πω τι δεν θα διαβάσετε παρακάτω.

Α. Πρώτα απ’ όλα, δεν θα βρείτε πολύ δημοφιλείς καλλιτέχνες που εξακολουθούν και στις μέρες μας να κυκλοφορούν δίσκους, οπότε δεν χρειάζονται συστάσεις. Άρα, μην περιμένετε να δείτε καλλιτέχνες όπως ο Nick Cave και τα συγκροτήματά του ή οι AC/DC.

Β. Δεν θα συναντήσετε, επίσης, κάποια αρκετά ή καθόλου συμπαθή pop ή light-rock ονόματα που γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως οι Men At Work, Midnight Oil, Icehouse και οι INXS. Άλλωστε, εδώ μιλάμε για rock, οπότε έχουμε να κάνουμε με καθαρόαιμο αυστραλέζικο θόρυβο ή ομιχλώδη διανόηση από αυτόχθονες του βεληνεκούς των Kylie Minogue, Olivia Newton-John, Natalie Imbruglia, Air Supply, Divinyls και Savage Garden. Ε, εκεί πίσω! Σηκώστε εκείνον που λιποθύμησε! Πλάκα κάνω!

Γ. Ακόμα, για συναφείς λόγους, καθώς και για το ότι θα επικεντρωθώ σε συγκροτήματα του παρελθόντος, δεν θα αναφερθώ σε σύγχρονα γκρουπ, όπως των Vines, Temper Trap, Birds Of Tokyo, Wolfmother, Vivian Girls κλπ.

Δ. Παρέλειψα να συμπεριλάβω μερικά άξια λόγου σχήματα της Νέας Ζηλανδίας, όπως τους Split Enz, Verlains, Straightjacket Fits και Mutton Birds. Εδώ που τα λέμε, όμως, μονάχα οι The Chills μπορούσαν να βάλουν τιμής ένεκεν υποψηφιότητα για κάποια λίστα, λόγω της εντοπιότητας των γυρισμάτων του "Lord Of The Rings".

Ε. Τέλος, με μεγάλη μου λύπη άφησα εκτός λίστας μερικά αγαπημένα ονόματα, όπως των Laughing Clowns, The Aints, Sacred Cowboys, Harem Scarem, The Bamboos, The Eastern Dark, The Wreckery, The Plunderers, Porcelain Bus, Toys Went Berserk, Ratcat, The Visitors, Τhe Passengers, Exploding White Mice, Foetus, Crime & The City Solution, Lubricated Goat, The Lipstick Killers, Silverchair, Swirl, Smudge, The Apartments, The Cruel Sea, The Blackeyed Susans, Church κλπ. Τι να πρωτοχωρέσω; Κλαψ...

Λέτε, τώρα που προλαβαίνω, να αλλάξω το «10» σε «100»; Όχι, ε; Ήδη έχετε ζαλιστεί μετά από τόσα ονόματα... Μήπως θα ήταν καλύτερο να κάνω ειδικότερες λίστες για το punk, το post punk, το garage και το darkwave; Πώς; Καλά, ας μείνουμε στα «10» και...βλέπουμε για τον επίλογο.

Κυρίως θέμα

Το θέμα μας είναι οι γλυκές κιθάρες, που παίζουν ατμοσφαιρικές, μελωδικές ή σκληρές νότες με εκείνον τον ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο, που μόνο στην χώρα των καγκουρώ (και όχι, φυσικά, των καγκουριών) μπορούσε να συναντήσει κανείς. Γιατί, κακά τα ψέματα, η αυστραλέζικη κιθάρα δεν ακούγεται όπως οι άλλες. Σκληρό, αλλά αληθινό! Συνεπώς, ας οριοθετήσουμε το θέμα, για να μην χαθούμε στη...μετάφραση. Βάζουμε ως χρονικό πλαίσιο αυτό των δεκαετιών του '70 και του '80, που άφησαν τεράστια κληρονομιά, η οποία δυστυχώς δεν βρήκε μέχρι τώρα τη συνέχεια που της άξιζε.

Πριν αρχίσω, να διευκρινίσω ότι η καταγραφή των συγκροτημάτων δεν είναι αξιολογική, αλλά απλά εναρμονισμένη με το «κολλημένο» εκείνο τμήμα του εγκεφάλου, που αρέσκεται σε λίστες και countdowns (που λένε και στο χωριό).

---

Best Reasons:

10. Louis Tillett



Ταυτότητα: Η πολυδιάστατη προσωπικότητα του τραγουδοποιού, πολυοργανίστα και ερμηνευτή Louis Rohan Tillett ξεχώρισε από νωρίς. Είχε μια πολύ αξιόλογη διαδρομή, την οποία προσπάθησε να συντηρήσει τα επόμενα χρόνια, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ξεκίνησε την πορεία του ως ιδρυτής των επιδραστικών The Wet Taxis, ενώ στη συνέχεια μετείχε στους Paris Green and The Aspersion Caste. Επίσης, βοήθησε από δεύτερο πλάνο τους Laughing Clowns, The New Christs και Catfish, ενώ συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν ο Ed Kuepper, ο Rob Younger και, κυρίως, ο Charlie Owen. Κυκλοφόρησε επτά προσωπικούς δίσκους σε χρονικό διάστημα δεκαεννέα ετών. Υπήρξε πάντα μια ήρεμη δύναμη και ένας πολυτάλαντος μουσικός, που διακρινόταν για τα ατμοσφαιρικά και συχνά εφιαλτικά μονοπάτια που περιδιάβαινε μέσω της μουσικής του.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "Ego Tripping At The Gates Of Hell" (Citadel, 1987).

Προτεινόμενα τραγούδια: "Trip To Kalu-kI-bar", "From Me To You", "Summer".

---

9. Ed Kuepper



Ταυτότητα: Άλλη μια σπουδαία προσωπικότητα της Αυστραλίας ήταν ο γεννημένος στη Γερμανία συνθέτης, πολυοργανίστας και τραγουδιστής Ed Kuepper. Δημιούργησε άμεσα αίσθηση με την πρώτη του μπάντα, τους The Saints, και μπήκε άνετα στο αυστραλέζικο rock πάνθεον μετά και από τη συμμετοχή του στους Laughing Clowns, που τάραξαν τα νερά με τον ανένταχτο ήχο τους. Από το 1985 κυκλοφορούσε παράλληλα και προσωπικά άλμπουμ, χωρίς να μπορεί να χαλιναγωγήσει την αστείρευτη έμπνευσή του. Το 1991 ίδρυσε τους εξαιρετικούς, αλλά δυστυχώς βραχύβιους, The Aints, που μας έδωσαν το πολύ καλό "Ascension". Κύριο χαρακτηριστικό της ιδιαίτερης μουσικής προσωπικότητάς του είναι η του ευελιξία και ο δημιουργικός τρόπος με τον οποίο αφομοιώνει τις διαφορετικές επιρροές που δέχεται.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "Today Wonder" (Hot, 1990).

Προτεινόμενα τραγούδια: "King Of Vice", "I Wish You Were Here", "If I Had A Ticket".

---

8. The Go-Betweens



Ταυτότητα: Τώρα, θα μου πείτε, πώς χωράει στις αναφορές για την «παγκόσμια rock πρωτεύουσα» μια κατά βάση κιθαριστική pop μπάντα; Η σωστή απάντηση είναι «πανεύκολα», όταν πρόκειται για τη γλυκόπικρη μουσική των The Go-Betweens. Δε χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς ότι ο ήχος τους, που κατά κανόνα ανήκε στον χώρο της pop (αλήθεια, ποια είναι ακριβώς τα όριά της;), κέρδισε χωρίς δυσκολία και τους πιστούς φίλους της rock, επειδή φανέρωνε απροκάλυπτα τις επιρροές του. Δεν ήθελε και πολλή προσπάθεια να διακρίνει κανείς τους The Velvet Underground, τους Wire και τους Television στα φαινομενικά απλά, αλλά με μεγάλη μαεστρία δομημένα τραγούδια τους. Σχηματίστηκαν στο Brisbane το 1977 από τους Robert Forster and Grant McLennan, με συνοδοιπόρους τους Robert Vickers, Lindy Morrison και Amanda Brown. Η πρώτη τους συναυλία δόθηκε το Νοέμβριο του 1980 στο Sydney, ως support στους The Birthday Party και Laughing Clowns. Γνώρισαν επιτυχία και στη Μεγάλη Βρετανία. Διαλύθηκαν το 1989, αλλά κατά καιρούς σχηματίζονταν, μέχρι το 2006, που ο McLennan απεβίωσε.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "16 Lovers Lane" (Beggars Banquet, 1988).

Προτεινόμενα τραγούδια: "Streets Of Your Town", "That Way", "Was There Anything I Could Do", "Cattle And Cane".

---

7. The Triffids



Ταυτότητα: Η εξαιρετική αυτή μπάντα, που σχηματίστηκε το 1981 στο Perth, ήταν η μετεξέλιξη των Daisy. Ιθύνων νους και frontman υπήρξε ο πρόωρα χαμένος λόγω τροχαίου ατυχήματος David McComb. Η αγάπη του για τις τέχνες εν γένει και ιδίως τη μουσική, συνδυάστηκε με την περισσή ευαισθησία του και την ικανότητά του να γεμίζει με ήχους τα απέραντα τοπία της χώρας του, φτιάχνοντας ένα ιδιότυπο εκφραστικό είδος, το οποίο (ποιητική αδεία) θα μπορούσε να παραλληλιστεί με την americana. Στα τέσσερα υπέροχα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στο διάστημα 1983 - 1989, μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει ηχητικές και εκφραστικές αναφορές τους Patti Smith, Television, Talking Heads και Nick Cave. Η επιτυχία που γνώρισαν στη Μεγάλη Βρετανία, τη Σκανδιναβία (και την Ελλάδα) ήταν σαφώς μεγαλύτερη εκείνης που έτυχαν στη χώρα τους.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "Born Sandy Devotional" (Mushroom, 1986).

Προτεινόμενα τραγούδια: "Wide Open Road", "Bury Me Deep In Love", "My Baby Thinks She's A Train", "Goodbye Little Boy".

---

6. The Saints



Ταυτότητα: Η θρυλική μπάντα των The Saints σχηματίστηκε το 1974 στο Brisbane και συμμετείχε στην εξάπλωση του punk rock. Την αρχική σύνθεση μιας τρικυμιώδους από πλευράς εναλλαγής μελών πορείας αποτελούσαν οι Chris Bailey, Ed Kuepper και Ivor Hay. Το μυθικό ντεμπούτο single τους "(I'm) Stranded" (1976), που βρισκόταν σε στενή σχέση με τα οικεία αμερικανικά ηχητικά πρότυπα, αναγκάστηκαν να κυκλοφορήσουν οι ίδιοι, λόγω ελλείψεως ενδιαφέροντος, στην για το σκοπό αυτό ιδρυθείσα Fatal Records. Μετά ήρθε η μετακόμιση στην Αγγλία, το συμβόλαιο με πολυεθνική, διάφορες διαλύσεις και επανενώσεις (που κρατούν μέχρι σήμερα), ενώ τα ιδρυτικά τους μέλη ακολουθούσαν και ταυτόχρονη προσωπική καριέρα.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "(I'm) Stranded" (EMI, 1977).

Προτεινόμενα τραγούδια: "(I'm) Stranded", "No Time", "Know Your Product", "(This) Perfect Day", "(I'm) Misunderstood".

---

5. The Sunnyboys



Ταυτότητα: Ακούγοντας την εκπληκτική  μουσική των The Sunnyboys  με τις απίστευτες κιθάρες, απορεί κανείς πώς ήταν δυνατό να σκαρφαλώνει ψηλά στα mainstream charts και ταυτόχρονα να θεωρείται power pop και post punk! Άλλες εποχές, όμως τότε! Κι άλλα γούστα! Το συγκρότημα αυτό, που σχηματίστηκε το 1980 στο Sydney από τον Jeremy Oxley, υπέγραψε γρήγορα στη Mushroom Records και στα μέσα της επόμενης χρονιάς κυκλοφόρησε το φερώνυμο ντεμπούτο του σε παραγωγή του Lobby Loyde. Από το πρώτο κιόλας άκουσμα του δίσκου, ξαφνιάζεται κανείς με την ποιότητα και αμεσότητα των τραγουδιών, που δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν best of κυκλοφορία. Οι φίλοι της κιθάρας και της ενέργειας τους λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή. Όλοι οι άλλοι, λίγα λεπτά αργότερα!

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "Sunnyboys" (Mushroom, 1981).

Προτεινόμενα τραγούδια: "Tunnel Of My Love", "Trouble In My Brain", "Alone With You", "Happy Man".

---

4. The Celibate Rifles



Ταυτότητα: Οι σχέσεις των μελών των The Celibate Rifles με άλλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες θα μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό για μια επιτομή της Αυστραλέζικης rock κοινότητας. Οι κιθαρίστες Dave Morris και Kent Steedman έφτιαξαν τη μπάντα το 1979, δίνοντάς της το συγκεκριμένο όνομα για να «πειράξουν» τους Sex Pistols. Ξεκίνησαν με σαφείς punk επιρροές, αλλά στην πορεία έβαλαν στoν κατά κανόνα θορυβώδη rock ήχο τους αρκετά garage στοιχεία, ενσωματώνοντας αργότερα και διακριτικές indie επιρροές. Το 1980 εντάχθηκε στο γκρουπ ο δέκα χρόνια μεγαλύτερος των υπολοίπων Damien Lovelock, που απογείωσε τα φωνητικά και έβγαλε μια πιο άγρια εικόνα προς τα έξω. Όσον αφορά τον καλύτερό τους δίσκο, μην το πολυψάχνετε. Εγώ έκανα κλήρωση μεταξύ αυτού που βλέπετε παρακάτω και των "Roman Beach Party" (1987), "Blind Ear" (1989) και "Heaven On A Stick" (1992). Και το καλύτερο για το τέλος: Τα δύο πρώτα από τα παρακάτω προτεινόμενα τραγούδια είναι κατά σειρά, σύμφωνα με τη γνώμη μου, μέσα στα τρία καλύτερα της Ωκεανίας (sic)!

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "The Turguid Miasma Of Existence" (Hot, 1986).

Προτεινόμενα τραγούδια: "The More Things Change", "Back In The Red", "Conflict Of Instinct".

---

3. Dubrovniks



Ταυτότητα: Ποιοί; Έλα, μωρέ... Τι να μας πει τώρα μια παρέα που αρχικά διάλεξε για όνομα το Adorable Ones (πάλι καλά που δε λέγονταν Κορίτσια Πάμε Για Φρέντο;) και -ευτυχώς όχι πολύ- αργότερα μετονομάστηκε σε μια πόλη της Κροατίας; Υπήρχε ποτέ έστω και μια ελάχιστη πιθανότητα να κάνει κάτι καλό; Φυσικά και όχι, διότι, όπως αποδείχτηκε, όντως ήταν γεννημένη για πολύ μεγαλύτερα πράγματα! Και μην απορείτε για το όνομά τους, αφού το άλλαξαν αναγκαστικά με εκείνο της γενέτειρας δύο μελών τους, διότι τους είχαν προλάβει κάποιοι τύποι από το Brisbane (αλήθεια, τόσο σουξέ είχε το «Αξιαγάπητοι»;) Όσο για τα μέλη τους, αρκεί να δείτε μερικές μόνο από τις συμμετοχές τους στην προ Dubrovniks εποχή και θα καταλάβετε: James Baker (The Scientists, Hoodoo Gurus, Beasts Of Bourbon), Boris Sujdovic (The Scientists, Beasts of Bourbon), Roddy Radalj (The Scientists, Hoodoo Gurus, The Johnnys) και Peter Simpson (Teeny Weenies, Spectre's Revenge). Το γκρουπ αυτό, αν και πολύ δημοφιλές στην κατηγορία του, κακώς δε θεωρείται από τα πολύ σημαντικά του χώρου. Κυκλοφόρησε τέσσερις υπέροχους δίσκους, έχοντας από τα πρώτα του βήματα συνοδοιπόρους τους κορυφαίους παραγωγούς Rob Younger και Chris Masuak. Ο ήχος του είναι πεντακάθαρος και τόσο καθαρόαιμα ροκάδικος, που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "Audio Sonic Love Affair" (Mushroom, 1990).

Προτεινόμενα τραγούδια: "Fireball Of Love", "Audio Sonic Love Affair", "Like Fire", "French Revolution", "Love Is on The Loose Tonight".

---

2. The Screaming Tribesmen



Ταυτότητα: Respect! Δεν θα χρειαζόταν να πω τίποτε άλλο, αλλά... δεν μπορώ! Οι The Screaming Tribesmen αντιπροσωπεύουν τον αυστραλέζικο ήχο της δεκαετίας του '80 στην πιο χαρακτηριστική του μορφή. Μόνο το γεγονός ότι πέρασαν επτά χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσουν μεγάλης διάρκειας δίσκο, έχοντας στο μεταξύ βγάλει πέντε καταπληκτικά ΕΡ, έχει να πει κάτι. Είναι (γιατί ακόμα... περιφέρονται, μάλλον άσκοπα) μια από τις μπάντες που κάθε λάτρης της rock, όχι απλά δεν μπορεί να αγνοήσει, αλλά είναι «καταδικασμένος» να λατρέψει. Εκτός κι αν είναι κουφός! Φτιάχτηκαν το 1981 στο Brisbane από τους Mick Medew, John Hartley και Murray Shepherd, αλλά σύντομα έβαλαν πλώρη για το Sydney και τη θρυλική Citadel Records. Όταν, μάλιστα, εντάχθηκε στη μπάντα ο πολύς Chris Masuak (Radio Birdman, The Hitmen, The New Christs) δεν ξαφνιάστηκε κανείς για την επιτυχημένη περιοδεία στην Αμερική, αλλά και το επικό live στο Bondi Beach του Sydney ενώπιον διακοσίων χιλιάδων Screaming Fans. Η μουσική τους είναι πολύ «ζωντανή» και, αν και αγαπά πολύ τα καθιερωμένα κλισέ, εξακολουθεί να ακούγεται (αυστηρά σε μεγάλη ένταση) πολύτιμη. Αλήθεια, τα ηχεία σας δεν θέλανε από καιρό ένα καλό... ξεμπούκωμα;

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: Όλα τα 12" ΕΡ, με πρώτο το κλασικό "Move A Little Closer" (What Goes On, 1985).

Προτεινόμενα τραγούδια: "Igloo", "Ice", "Date With A Vampyre", "I've Got A Feeling", "High Time".

---

1. Radio Birdman



Ταυτότητα: Οι Radio Birdman είναι η προσωποποίηση του rock μύθου της Αυστραλίας. Εντάξει, δεν θα μαλώσουμε, αν αντί για «rock» πείτε «punk», αν διευκρινίσουμε ότι μπορείτε να τους εντάξετε παράλληλα στο μουσικό ύφος των MC5 και των The Stooges. Σχηματίστηκαν το 1974 στο Sydney από τους Deniz Tek και Rob Younger, με τη συνδρομή των Philip 'Pip' Hoyle, Ron Keeley, Carl Rorke και την προσθήκη αργότερα του Chris Masuak. Σκοπός τους ήταν να φτιάξουν μια αντισυμβατική underground μπάντα, πράγμα το οποίο πέτυχαν. Το όνομά τους προέρχεται από τον παραποιημένο στίχο «radio burnin» των The Stooges. Η αρχή του μύθου έγινε με το κλασικό "Radios Appear", που είχε για τίτλο μια φράση από τραγούδι των Blue Öyster Cult και δημιούργησε αίσθηση και στις δύο εκδοχές που προσέλαβε. Μετά ήρθε η ταραχώδης σχέση τους με την pub-μουσικό στέκι The Oxford Funhouse, κάποιες εκρήξεις βίας, που οδήγησαν στην... αναστολή της λειτουργίας του, αρκετές ζωντανές εμφανίσεις, το περασμένο από χίλια κύματα και βραχύβιο συμβόλαιο με τη Sire Records και, ακολούθως σε απανωτές -όχι και τόσο επιτυχημένες- επανασυνδέσεις, που κρατούν μέχρι σήμερα.

Χαρακτηριστικό άλμπουμ: "Radios Appear" (Trafalgar, 1977).

Προτεινόμενα τραγούδια: "New Race", "TV Eye", "Murder City Nights", "You're Gonna Miss Me", "Aloha Steve And Danno".

---

---

Αντί Επιλόγου

Τι μας μάθαιναν τόσα χρόνια στο σχολείο; Πως το καλό παράδειγμα πρέπει νa το μιμούμαστε. Κι εγώ αυτό θα κάνω. Στα μέσα της δεκαετίας του '90 ο Tom Robinson πριν αρχίσει μια συναυλία του είπε στους παρευρισκόμενους: «Επειδή γνωρίζω καλά ότι έχετε έρθει εδώ για να ακούσετε τα παλιά τραγούδια μας, θα ξεκινήσουμε την πρώτη μιάμιση ώρα με αυτά και μετά θα κάνουμε διάλειμμα, για να συνεχίσουμε με ολόκληρο το νέο μας άλμπουμ. Ενώ διαρκεί το διάλειμμα, θα έχετε την ευκαιρία όσοι θέλετε να φύγετε, χωρίς να έχετε ακούσει το promotion του νέου δίσκου μας και χωρίς να σκεφτείτε πώς θα μας λυπήσετε αν αποχωρήσετε ενώ παίζουμε». Όπως είναι φυσικό, μείναμε όλοι ως το τέλος. Έτσι, λοιπόν, μιμούμενος κι εγώ τον Tom, θα πω ότι τώρα που έχετε διαβάσει τους δέκα καλύτερους λόγοι που αποδεικνύουν ότι κάποτε η Αυστραλία υπήρξε δίκαια η παγκόσμια rock πρωτεύουσα, μπορείτε να σταματήσετε την ανάγνωση του άρθρου (και να φύγετε - έτσι κι αλλιώς δεν σας βλέπω, οπότε δεν χρειάζεται διάλειμμα). Όσοι, όμως, επιθυμείτε, μπορείτε να συνεχίσετε για να διαπιστώσετε ποιοι κατά τη γνώμη μου είναι οι άλλοι δέκα λόγοι που αποδεικνύουν την αλήθεια του τίτλου. Πριν κλείσω, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Tom Robinson, που μου έδωσε (λέμε, τώρα...) την ευκαιρία να εξωραΐσω την ευκαιρία που από την αρχή ζητούσα να μην αφήσω απ' έξω μερικά από τα πολύ αγαπημένα μου συγκροτήματα.

---

Rest Reasons (επειδή «10» λόγοι δεν είναι ποτέ αρκετοί για να αντιπροσωπεύσουν ένα ολόκληρο μουσικό έθνος...):

1. Died Pretty
Τραγούδι γνωριμίας: "Everybody Moves".

2. Beasts Of Bourbon
Τραγούδι γνωριμίας: "Psycho".

3. The New Christs
Τραγούδι γνωριμίας: "Born Out Of Time".

4. The Scientists
Τραγούδι γνωριμίας: "Atom Bomb Baby".

5. The Lime Spiders
Τραγούδι γνωριμίας: "Slave Girl".

6. Hoodoo Gurus
Τραγούδι γνωριμίας: "Out That Door".

7. The Hitmen
Τραγούδι γνωριμίας: "I Don't Mind".

8. The Stems
Τραγούδι γνωριμίας: "Under Your Mushroom".

9. Cosmic Psychos
Τραγούδι γνωριμίας: "Nice Day To Go To The Pub".

10. New Race
Τραγούδι γνωριμίας: "Alone In The Endzone".