«10»: Indie «δεσποινίδες» του σήμερα

Είδος, μια απλή ταμπέλα ή λόγια του αέρα; Στην πλειονότητα της πια η χρήση της λέξης Indie δεν παραπέμπει στην αίγλη που μπορούσε να προσδώσει η υπόνοια μιας ανεξάρτητης δισκογραφικής. Μα πως άλλωστε όταν αυτός ο μουσικός όρος έφτασε να χρησιμοποιείται ακόμα και από στήλες μόδας ή να γίνεται τίτλος αφιερώματος περιοδικών που δεν έχουν καμία σχέση με τη μουσική. Καθαρά αισθητικός πια, τείνει να ξεπετάξει από πάνω του κάθε σκέψη ηχητικής προδιάθεσης.

Εμείς όμως, πατώντας στις μοντέρνες παραδόσεις και κυρίως στον τρόπο που γαλουχήθηκε ο όρος στα 00s, αλλά ταυτόχρονα επηρεασμένοι από το πόσο έχει ξεχειλώσει ηχητικά στις μέρες μας, ξεχωρίσαμε τα «10» φρέσκα γυναικεία πρόσωπα της χαοτικής Indie σκηνής που διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους και έχουν τα φόντα να επηρεάσουν ακόμα και πιο «popular» χώρους.

Αφορμή στάθηκε η επιτυχία της 16χρονης Νεοζηλανδής Ella Yelich-O'Connor (υπό το stage όνομα Lorde), η οποία κατάφερε να βρεθεί στο #1 του αμερικανικού singles chart με το πολύ καλό "Royals".

Αλλά κι αυτή να μην ήταν, δεν χωράει αμφιβολία ότι οι γυναίκες -και δη οι «κορασίδες»- κρατούν τη σημαία στη σημερινή Indie σκηνή και αξίζουν εκτενούς παρουσίασης. Σε καμία άλλη περιοχή του μουσικού φάσματος το γυναικείο φύλο δεν έχει την ικανότητα με τόση ευκολία να φέρνει τα πάνω κάτω, ενώ ταυτόχρονα πηγαίνει και τον ήχο ένα βήμα μπροστά.

Κάποιες με το βάρος της υποκουλτούρας στις πλάτες τους, άλλες επιβλητικές, μερικές φανταχτερές και πολύχρωμες όπως το προστάζει η ταμπέλα, όλες όμως ιδιαίτερες περσόνες, που κοιτούν μπροστά, αλλά βασίζονται και στο παρελθόν.

Υπάρχουν αμέτρητες αξιόλογες. Με μεγάλη δυσκολία διαλέξαμε δέκα από αυτές, εστιάζοντας σε εκείνες που είναι κάτω των 30. Τις λατρεύουμε και σας τις παρουσιάζουμε.

*Η σειρά παρουσίασης δεν είναι αξιολογική, αλλά ηλικιακή: από τη μικρότερη στη μεγαλύτερη.

		10   Laura Marling   Μόλις εικοσιτριών ετών, αλλά έχει ήδη τέσσερα άλμπουμ στη φαρέτρα της. Ξεκίνησε με την λονδρέζικη κίνηση της neo-folk (είχε σχέσεις με τον Charlie Fink και τον Marcus Mumford), αλλά το πνεύμα της παραείναι ανήσυχο για να εγκλωβιστεί σε καλούπια. Από δίσκο σε δίσκο προοδεύει εξερευνώντας πολύπλοκες μουσικές δομές, χωρίς να θυσιάζει την απήχηση που κατέκτησε εξ αρχής. Αν έπρεπε να μιλήσουμε για την Joni Mitchell του σήμερα, σίγουρα θα είχαμε ομοφωνία στο πρόσωπό της. Όπως συνέβη με τα δύο πρώτα άλμπουμ της, η φετινή της κυκλοφορία διεκδικεί το πολυπόθητο Mercury Prize, αλλά -αλήθεια τώρα- ποιος το χρειάζεται για να υποκλιθεί στο ταλέντο της; Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Once I Was An Eagle" (2013) Δείγμα
		9   Claire Boucher (Grimes)   Για αρκετούς (όσο βαρύ και αν ακουστεί) μια μοντέρνα έκδοση της Bjork φτιαγμένη για Αμερικανούς. Αθωότητα και παραξενιά που τσακίζουν κόκαλα, ταλέντο στη δημιουργία μελωδιών που θα ζήλευαν πολλοί, με ένα falsetto τόσο εθιστικό και μια χαζοφωνούλα που κάνει την «j» και «k» pop να φαντάζουν υποφερτές. Οι ιστορίες και τα ενδιαφέροντα της κάνουν το hipsterόμετρο να βαράει κόκκινο, από την άλλη ολάκερο το new weird america κίνημα χωλαίνει να βαστήξει αυτή την δημιουργικότητα. Η Grimes χαρακτηρίζεται επάξια ως ένα από τα πιο περίεργα και ανερχόμενα μεγάλα μουσικά προϊόντα της γενιάς της. Μια ακόμη απόδειξη πως η μουσική σκηνή του Καναδά συνεχίζει να έχει κέφια. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Visions" (2012) Δείγμα
		8   Romy Madley Croft (The xx)   Ο «μινιμαλισμός» στο περιβάλλον της μουσικής στις μέρες μας είναι της μοδός, όπως και να το κάνουμε. Έτσι η πρέσβειρα στο χώρο που αναφερόμαστε σε τούτη την λίστα δεν μπορεί να είναι άλλη από τη frontwoman των τρομερών xx. Ίσως στην αρχή της καριέρας της να μην ήταν σαφές το πόσο σημαντική μπορεί να γίνει, όμως από το περσινό "Coexist" και πιο συγκεκριμένα μέσα από ερωτικές μπαλάντες τύπου "Angels", αλλά και από τους συναισθηματικούς διαλόγους των υπόλοιπων τραγουδιών, οι οποίοι υπό το φως των μελωδιών της κιθάρας που στάζουν ονειρικά... μας αναγκάζουν να τη θεωρήσουμε ένα σημαντικό κεφάλαιο στο είδος της. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Coexist" (2012) Δείγμα
		7   Alice Glass (Crystal Castles)   Ό,τι πιο εκρηκτικό έχει να επιδείξει η σκηνή όσον αφορά το γυναικείο φύλο και τις live εμφανίσεις. Μόλις στα 25 της έχει εννέα χρόνια προϋπηρεσίας στις πλάτες της, και από την αρχή της καριέρας της έχει καταφέρει να κάνει το gothic στυλάκι μόδα στον indie χώρο, όσο κανένας άλλος καλλιτέχνης. Από το drug attitude που χαρακτηρίζει την ζωή της, μέχρι την προώθηση ρούχων για περιοδικό μόδας, η Alice Glass αποτελεί ένα υβρίδιο μεταξύ μιας εκσυγχρονισμένης, θηλυκής εκδορχής του Robert Smith και industrial καταστάσεων, κρατώντας ψηλά την σημαία της πειραματικής synth και της new rave. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "II" (2010) Δείγμα
		6   Florence Welch (Florence And The Machine)   Μόλις στα 26 της, κι όμως έχει ήδη χριστεί η ιέρεια της indie σκηνής. Δεν είναι υπερβολή κάποιος να πει πως είναι με διαφορά η ευκολότερα αναγνωρίσιμη νέα φωνή εκεί έξω γενικότερα! Επιβλητικότητα και χάρη που σου κόβουν την ανάσα, κάποιες φορές με φορέματα λες και βγαίνει να τραγουδήσει στα μπουζούκια, άλλες μεσ’ την κυρίλα και με ένα μαλλί που τα κοριτσόπουλα ψάχνουν με τα μανίας να πετύχουν την κόκκινη απόχρωσή του. Αυτά όσον αφορά τα στιλιστικά διότι στα ηχητικά αυτή η θεά καταφέρνει και σκαρφαλώνει ακόμα και έως την κορυφή των dance charts. It's always darkest before Florence's dawn. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Ceremonials" (2011) Δείγμα
		5   Janelle Monáe   Ξεκινά από τη Soul και το Funk, αλλά οι μουσικοί της ορίζοντές είναι τόσο τολμηροί που μοιραία έχει βρει μεγαλύτερη απήχηση στους indaδες, παρά στο R&B ακροατήριο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Of Montreal ήταν από τους πρώτους που την πλεύρισαν. Διαγράφει διαρκώς ανοδική πορεία με μπόλικες υποψηφιότητες στα Grammys και τη (βραβευμένη) συνεργασία με τους fun. στο κολοσσιαίο hit "We Are Young". Βέβαια, η αξία της γίνεται καλύτερα αντιληπτή στα δύο απίθανα άλμπουμ της, που αποτελούν μια ευφάνταστη προσαρμογή της "Metropolis" (1927) του Fritz Lang. Εκεί θα βρείτε σπουδαία τραγούδια, τρομερές συμμετοχές (μέχρι κι ο «πολύς» Prince, ο οποίος δηλώνει εκστασιασμένος μαζί της) κι ένα ενδιαφέρον concept με ανδροειδή. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "The ArchAndroid" (2010) Δείγμα
		4   Laura MVula   Η σύγχρονη εκδοχή αυτού του Soul / Jazz κράματος που μας παρουσίασε είναι πραγματικά μοναδική κι αμέσως κέντρισε τα ανήσυχα αυτιά, εξασφαλίζοντάς της μια υποψηφιότητα για το φετινό Mercury Prize.  Όπως ήταν αναμενόμενο, η «πειραματική» προσέγγισή της συγκίνησε το indie κοινό περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, καθώς σε αυτό αναγνώρισε μια ωραιότατη διασταύρωση μεταξύ Erykah Badu και Merrill Garbus (tUnE-yArDs). Στο afrobeat των "That's Alright" και "Green Garden" βρίσκουμε δύο από τα πιο ενδιαφέροντα φετινά singles και συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο ελπιδοφόρα νέα πρόσωπα. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Sing To The Moon" (2013) Δείγμα
		3   Julia Hotler   Κορίτσι με περγαμηνές και γονίδια. Σπούδασε σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής (στο CalArts) και ο πατέρας κάποτε έπαιξε κιθάρα με τον Pete Seeger. Αντλεί έμπνευση από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ("Tragedy" και "Ekstasis" οι τίτλοι των δύο πρώτων δίσκων της, με τον πρώτο να βασίζεται στον "Ιππόλυτο" του Ευριπίδη). Ο έντονα πειραματικός ήχος της έχει έντονα ηλεκτρονικά και ambient στοιχεία, αλλά εκτείνεται μέχρι και το indie rock. Στο φετινό τρίτο της άλμπουμ "Loud City Song" τα κομμάτια του avant-garde πάζλ της φαίνεται να πέφτουν στη θέση τους με κάπως πιο προσβάσιμο τρόπο και αναμένεται να μεγαλώσουν τη φήμη της. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Ekstasis" (2012) Δείγμα
		2   Jessie Ware   Elegant & chic φέρνοντας έναν παλιομοδίτικο αέρα από quiet storm η Jessie Ware ακροβατεί μεταξύ mainstream και indie. Από την πρώτη στιγμή που έσκασαν τα bass-heavy τραγούδια της, κάποια από αυτά μπόρεσαν και γράπωσαν τον τίτλο του instant classic, ίσως λόγω της αισθητικής τους. Και από την άλλη, όσον αφορά στις συνεργασίες της; Εκεί αποδεικνύεται πανέξυπνη, διότι πολύ σωστά χτυπάει σε in fashion και forward-thinking καλλιτέχνες και παραγωγούς όπως ο SBTRKT, οι Disclosure, ο Julio Bashmore και οι xx. Δείχνει να έχει λαμπρό μέλλον μπροστά της. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Devotion" (2012) Δείγμα
		1   Amber Coffman (Dirty Projectors)   Η 29-χρονη Brooklynέζα είναι η πιο μεγάλη της λίστας και έχει στο ιστορικό της έναν σεβαστό αριθμό κυκλοφοριών, με το experimental σχήμα των Dirty Projectors. Δεν φωνάζουν άδικα όσοι θεωρούν πως πρέπει τα φώτα των Projectrors να πέφτουν περισσότερο πάνω της, και αυτό διότι κάθε φορά που παίρνει το βάρος στις πλάτες της στιγματίζει κάθε τραγούδι με την ιδιαιτερότητα της. Εξ’ άλλου κάτι τέτοιο έχει αποδειχθεί και πέρα από το γκρουπ μέσα από συνεργασίες πάσης φύσεως που ξεκινούν από hip hop και φτάνουν μέχρι την ηλεκτρονική. Χαρακτηριστική φωνή και ταπεινότητα κάνουν την Amber ένα στιβαρό στήριγμα art αισθητικής για την indie γυναικεία κοινότητα. Προτεινόμενη κυκλοφορία: "Bitte Orca" (2009) Δείγμα